და მე მივხვდი, რომ მის გვერდით საკუთარ თავს ვკარგავდი..

"ფოტოგრაფმა სწრაფად მოათვალიერა გარემო იმ იმედით, რომ უცნობ, საზიზღარ მხატვარს კვლავ დაინახავდა და ასეც მოხდა. ბიჭი ჯონგუკისგან მოშორებით, იმავე ადგილას იყო ჩამომჯდარი, ისევ ტილოთი და ფუნჯებით ხელში. თითქოს არაფერი შეცვლილა გუშინდელიდან, მხოლოდ მისი ტანისამოსი." "მეშინოდა, რომ ვეღარ გავიღვიძებდი და შენს სახეს ვეღარასდროს ვნახავდი! მშიშარა ადამიანად მაქციე ჯონ ჯონგუკ!" ფოტოგრაფი ჯონგუკი და მხატვარი თეჰიონი. ფოტოგრაფი, რომელიც მხატვრებს ვერ იტანს და მხატვარი, რომელსაც ფოტოგრაფია და ფოტოგრაფები არ ეხატება გულზე. რა მოხდება როდესაც ამ ორი ადამიანის გზები გადაიკვეთება? შეძლებენ ერთად შეცვალონ წინასწარ დაწერილი მომავალი? რას მოუტანენ ერთმანეთს, ბედნიერებას თუ ტკივილს? Started - 13/07/18 Ended - 02/01/2019

მითები გამოგონილი ამბებია ნივთებზე, ადამიანებზე, გმირებზე, ღმერთებზე, ანგელოზებსა და დემონებზე. ეს ამბებია მათი თავგადასავლების, ტრიუმფებისა თუ დამარცხების, ტრაგედიების, ღირსებისა თუ შურისძიების შესახებ. მაგრამ ხომ შეიძლება ზოგიერთი მითი რეალობას ეფუძნებოდეს?

NamJin ნამჯუნს ერთი ვარსკვლავი უნდოდა. ჯინმა კი მას მთლიანად ცა აჩუქა.

დიდი ხანია ჩემთვის არავის უთქვამს "მიყვარხარ", "მენატრები", ან თუნდაც "მძულხარ" მაგრამ... დრო გადის. წამი წამს მისდევს,წუთი წუთს,დრო გადის და ასე იქმნება უსასრულობა. ამბობენ დრო ყველაფრის მკურნალი არისო.ერთ დღეს გვტკივა შემდეგ კი გვიხარია. ცრემლს, ნაღველს, სევდას - ბედნიერება და სიხარული ანაცვლებს. მაგრამ ეს შეიძლება პირიქითაც მოხდეს არა?

ბექიონი თავის მოკვლას აპირებს, მართლა. არ დართავს უცნობ ხუჭუჭა ბიჭს ნებას მისი გეგმები ჩაშალოს. All credits go to TheRealBaek. I don't own anything, this is only the translation.