Lennox Renovales has been known as the highschool's troublemaker. Luke Donovan is the most wanted bad boy. She wants to know more about his past but he wants to know more about her life. She's stubborn but he's protective. She's scarred but he's broken. They both are different in so many ways. Yet, there's something they have in common. They fall for each other. [WARNING:] this story is unedited because I'm too lazy to do so.

-Dutch- De 74ste Hongerspelen zijn in zicht. Stel je eens voor dat je daar met z'n alle staat, hopend dat jou naam niet voorgelezen wordt. Als de naam van haar zusje voorgelezen wordt, begint de nachtmerrie voor Mary pas écht. Om haar zusje te sparen, bied ze zich aan als tribuut. Wat gebeurd er als ze steun krijgt van een onverwacht persoon, die eigenlijk haar vijand hoort te zijn? Wat gebeurd er als ze zich steeds meer verbonden met hem voelt? Dat is niet het enige probleem. Er kan namelijk maar één winnaar zijn.

Loren Thompson is een normaal dorpsmeisje. Ze is altijd vrolijk en heel erg gelukkig. Haar leven begint alleen anders te worden als door het hele land opeens een zoekactie bezig is. Niemand weet waar naar of voor wie ze zoeken. Het enige dat bekend is dat er een meisje wordt gezocht. In elke streek worden de linkerschouders van de opgeroepen meiden gecontroleerd. Ook Loren wordt gecontroleerd, en wat is zij blij dat haar linkerschouder wordt gecontroleerd en niet de rechter. Op haar rechterschouder heeft Loren namelijk een groot litteken. En ze is bang dat ze verbannen gaat worden uit haar land als iemand het vreemde litteken ziet. Maar wat gebeurt er als er opeens een koninklijk bal wordt georganiseerd. Met als enige eis, blote schouders. Kan ze haar litteken goed genoeg verbergen? Of zal ze direct door de koning en koningin worden verbannen? En wat gebeurt er als er opeens liefde in het spel komt? "Achteraf lijken sommige dingen toch helemaal niet zo vervelend als je dacht"

Dit is deel 2 van mijn Peter Pan fanfiction. Deel 1 : I Am Peter, Peter Pan. Ik raad aan eerst deel 1 te lezen voordat je begint aan deel 2. Niet veel later voelt Mara beweging komen van Peter. Mara kijkt gelijk op. "Hé, rustig maar. Je bent veilig. Word maar wakker." zegt ze, terwijl ze zijn haren streelt. Peter draait zijn hoofd om en opent langzaam zijn ogen. "PE.. Ik bedoel, hoe voel je je?" vraagt Mara. "Ik heb hoofdpijn." antwoord Peter. Mara knikt. "Dat kan ook niet anders. Je hebt je hoofd flink gestoten. Weet je wie je bent?" vraagt Mara dan hoopvol. Peter kijkt even weg. Dan knikt hij.

Once Upon A Time, Peter Pan Fanfiction. Ja, ze wilt met hem zijn, maar niet voor niets. Ze moet weten dat hij ook om haar geeft. Ze moet het horen. "Peter, ik weet dat je last hebt van kapsones, maar ik vraag niet veel van je." Zegt Mara dan. "Geef je om me? Ja of nee?" Pan reageert nog steeds niet. "Als je wilt dat ik hier blijf, bij jou, hoef je enkel toe te geven dat je om me geeft." Hoogste in ranglijst fanfiction: #491 Hoogste rangschikking in neverland: #2 Hoogste rangschikking onceuponatime: #1

Mensen vertelden me altijd dat ik de glans in mijn ogen door niets of niemand mocht laten dempen. Ik denk dat ik niet besefte wat ze precies bedoelden, tot het ook werkelijk gebeurde. Mijn hele zestienjarige bestaan was ik een 'normaal' mens geweest. Tuurlijk, ook ik moest me door de uitdagingen van het leven heen worstelen- maar dat deerde me niet. Altijd zag ik het als een onderdeel van het fenomeen 'leven'. Wanneer je ruw weggerukt wordt uit je leven lijkt dat het ergste wat er had kunnen gebeuren. Iemand nam je het recht af om je eigen pad te bepalen en te kiezen wie je wilde zijn. In werkelijkheid werd je identiteit afgenomen. Achteraf, bleek de echte strijd voor mij nog te moeten komen. Een zieke geest bleek een onbegrijpelijke te zijn. Zo was het voor ons onmogelijk te bedenken waarom ze ons dit aandeden. Waarom waren juist wij uitgekozen om mee te spelen in hun psychopathische spel? Het trekt je omlaag als de mensen om je heen alle hoop verliezen. Ook ikzelf begon hoe langer het duurde af te zwakken. Wat me echt geraakt had was echter het feit dat de buitenwereld ons niet geloofde. Ze zouden ons niet helpen. Daar waren we dan, twintig tieners; tegen elkaar opgezet en we stonden er helemaal alleen voor. Het enige wat een optie leek, was meespelen. "Met bloeddoorlopen ogen keek ze me aan. De wereld mocht ons dan wel niet geloven, dan redden we onszelf wel. We hadden simpelweg geen keus. Met een vage glimlach sprak ze de woorden uit die ik zo haatte, die zo'n impact hadden en waarmee het allemaal was begonnen. 'Game On.' We zouden gaan vechten tegen de dood. Later bleek leven echter een zwaardere beproeving.

"De toestand is kritiek. Hierbij roepen we 14 tot 18 jarigen op om te vechten voor de Wolven van Auter." Traag klikt moeder klikt de radio uit, de tranen rollen over haar ingevallen wangen. 'Sarah, kindje van me. Het gaat nog slechter met ons land, die vampieren toch ook!' Wanhopig en boos slaat ze op de tafel. 'We kunnen je legerspullen niet betalen. Laat staan dat je kan vechten! Je hebt je wolfvorm nog niet eens! Waarom? Waarom?!' Ze legt haar hand op mijn wang. Voorzichtig haal ik hem eraf, ze fronst bedenkelijk. Het wordt tijd om haar te vertellen. 'Moeder, ik heb geld van mijn werk achtergehouden.' Ze wordt boos en de stoel schuift woest en piepend naar achter wanneer ze overeind vliegt. 'Wat?! We zijn al zo arm! Sarah!' Ik houd mijn hand omhoog om haar tegen te houden. 'Mam. Niet nog bozer worden. Ik vecht al in het leger sinds de eerste dag toen de oorlog begon.' 'Sarah!' Roept mijn moeder bestraffend en ze grijpt naar haar hart. 'Mam! Ik houdt van ons land! Het is een van de weinige wolfbloed landen! De koudbloeden mogen niet winnen! Ik ga vechten! En nu full-time. Ik steun ons land! Ik hou ontzettend veel van je-' '-Maar je steunt je moeder niet?' Dat is gemeen, nee ik was gemeen. Ik heb alles voor haar verzwegen. 'Mam. Ik ga vechten als je wil of niet, ik ben opgeroepen.' -Gelieve niet te kopieëren zonder SpiritualWolves toestemming )mijn toestemming)- Hoogste ooit behaald 5# op 25-2-2016 Af op 25-2-2016

Juno Nadea Black en Damon Joshua King zijn mates. Hoe ze dat weten? Beide hebben ze dezelfde tattoo. Beide zijn ze Engelen net zoals als de rest van de Engelen die leven in Maeve. Juno gelooft niet meer in het hele mate gebeuren. Na de mislukte mate bond tussen haar ouders voelt ze er niets voor om haar mate te vinden. Damon leeft afgezonderd van de de rest van de Engelen, dankzij zijn ouders die hem proberen te beschermen. Als ze elkaar ontmoeten staat de wereld op zijn kop ------------------------------------ Ik beloof dat het beter is dan de beschrijving. Ben niet zo goed in samenvatten :)

Nova, door andere meestal Emilia genoemd, is gebroken. Niets meer over van het meisje dat in haar omhulsel zat. Ze is van af haar 8ste gepest door de toekomstige Alfa. Ze is getraumatiseerd en verwond. De gevolgen zijn nog steeds duidelijk zichtbaar van buiten en van binnen. Als ze haar mate tegen komt weet ze het even niet meer. Alles wat ze niet wil gebeurt. Hoe red ze zichzelf hier uit. TW: geweld, marteling, =========== Voltooid, en kaar met het grove editen

Lexi kan haar ogen niet geloven als ze een gecrasht vliegtuig ziet liggen. Snel loopt ze het vliegtuig in. Nooit had ze gedacht dat die ene actie haar leven op zijn kop zou zetten. (Adopt verhaal)