Cemre TUNA : 22 yaşındayım.mardinde doğdum ancak istanbulda yaşıyorum babam mardinden törelerden aşiretten beni hep uzak tutmaya çalışmıştı çünkü bir kızını töre kurbanı olarak ölmüştü. Ben ise en son mardine 20 yaşımda düğünümde terk edilmem üzerine hiç gitmedim babamda istanbulda okumam ve şirketin başına geçmem için beni hep destekledi çünkü beni töre kurbanı yapmayacağını düşünüyordu ama olmadı.... İstemediğim hiçbir şeye mahkum edilmeyen biriydim ama ilk defa seçim şansım olmadan kan davası son bulsun diye töreye mahkum edildim.... Demir HAZNEDAR: 23 yaşındayim mardinde doğdum istanbulda yaşıyorum.duygu Ablamın ölümünden sonra mardine hiç gitmedim ordan hep nefret ettim kan davalarından nefret ettim babamlarda ablamın ölümünden sonra istanbula taşındılar ancak mardinde kalan kan davası bizi yine içine mahkum etti ablam kan davası yüzünden ölmedi bunu ailemle biliyorduk ancak aşiret bunu hep kan davası kabul etti ve kan davasının bitmesi için hiç tanımadğım biriyle törelerden dolayı Zorunlu bir evliliğe mecbur kaldım

Hayatın ne getireceğini kimse bilemez Töre dedikleri lanet şey her kızın hayatını çalmak zorunda mı? Hayat bu kadar aciz ve acımasız mı olmalı? Kalemin yazdığını silersin ama kad erin yazdığını asla! . Kader bu kadar acımasız mı olmalı?

#TANITIM Zeynep YILMAZ : Mardin'in en büyük iki aşiretinden birinin kızı aşırı güzel , asi , hırçın , korkusuz , dinç , duygusunu dışa yansıtmayan , çekici 1 haftadır Mardinde ondan önce İstanbul da teyzesiyleydi , 23 yaşında kamu yönetimi bölümü mezunu Kerem SAYER : mardinin en büyük iki aşiretinden birinin oğlu , burnun dikine giden , korkusuz , deli dolu , eğlenmeyi bilen , korkusuz , asi ve fazlasıyla yakışıklı izmirde yaşıyordu mardine yeni geldi 1-2 gün oluyor . 24 yaşında mimar Duygu SAYER : keremin karısı zorla evlendirildi ama kerem onunla birlikte olmadı herkez onu kısır sanıyor Cihan YILMAZ : aşiret ağası zeynebin babası , 15 senedir Mardinde ondan önce istanbulda yaşıyorudu babası ölünce ağalık ona kaldı Demet  YILMAZ : hanımağa zeynebin annesi , 15 yıldır Mardindeler önceden istabulda yaşıyordu Ahmet SAYER  : 20 yıldır ağa ve 20 yıldır mardinde Sevim SAYER : hanımağa ama oğlunun bir erkek çocuğu olursa o ağa olacak ve eşide hanımağa , o yüzden istemiyor havalı İstanbul çocuğu ( diğer tabirle neydi muhallebi çocucuğu gibi bişey :D :D ) --------------------------------------------------------

Boy aynasının önünden ayrılıp aşağıya baktım. neden herkes bu kadar mutluyken ben ağlıyordum? cevabı çok basit zorunluluktan sevmediğim bir insanla evleniyordum ağlamam için en büyük sebeptir iste bu. süslenmiş olan araba çarptı asıl önemli olan ise ezhel di aşırı derecede bir nefret duygusu besliyordu bana karşı. Bende onunla evlenmek için can atmıyorum zaten... Bİr töre hikayesi değildir!!

"Gelemem diyorum İbrahim. Amcamın oğluna verdiler beni" İbrahim arkasını dönüp sevdiği kızın gözlerine kenetledi bakışlarını. "Geleceksin! Sen benimsin. benden başkasına yar etmem seni" "Gelemem İbrahim gelemem. Öldürürler bizi" İbrahim öyle bir bağırdıki "ulan hani benden başkası haramdı sana. Şimdi gidip o şerefsizle mi evleneceksin? ona helal bana harammı olacaksın" Esra tükenmişti artık ne yapacağını bilmiyordu. Sevdiği için korkuyordu. deli gibi korkuyordu ona bir şey olacak diye. "Anlamıyorsun beni. Öldürürler diyorum sana. Bizi rahat bırakmazlar" İbrahim tekrar bağırdı. "Bu kadarmı ölümden korkuyorsun ha? Böyle mi sevdin sen beni? Ölümden korkacak kadarmı?" Esra ağlayarak tuttu sevdiği adamın ellerini "seni ölümden öte seviyorum sevdiğim. Anla beni ne olur benim yüzümden ölmene izin veremem" "Bize kimse bir şey yapamaz korkma. gidelim bak çok mutlu olacağız söz veriyorum sana ne sana nede bana bir şey yapamazlar" Esra çekti ellerini sevdiği adamın ellerinden "ben yapamam İbrahim affet beni" Esra arkasını dönüp giderken İbrahim tüm sesiyle haykırdı sevdiğinin arkasından bakarken. "Senin aşkında sevdanda yalanmış. Sen beni hiç sevmemişsin. Seni affetmiyorum Esra Affetmiyorum" **** Gerçek bir aşk öyküsü okumak isterseniz KARA SEVDAM a buyurun🌹 Bu kalplerin törelere baş kaldırması. Bu kanayan yüreklerin birbirini sarması. Bu herşeye rağmen sevebilmenin ilk defa yanlış oluşuydu... Esra ve İbrahim'in gerçek aşk öyküsü. Aşk'ta kimse kazanmaz... Aşıksan baştan kaybetmişsin demektir... Esra&İbrahim KARA SEVDAM Zeynep_Esinti

"madem o aşiretten bu eve kız girmesini istemiyorsun ozaman git bacınla Yusuf ağanın torununu öldür" Babasıda en az Serhat kadar bağırmıştı Serhat öfkeyle merdivenlerden çıkarken Babası arkasından seslendi "Yusuf ağayla konuştum yarın akşam nişan takılacak" Serhat odasına girip kapıyı sertçe kapattı. öyle öfkeliydiki kızgın boğa gibi nefes alıp veriyordu. Kimeydi bu öfke? Bu kızgınlık? Babasına mı yoksa onu istemeyen Hazalamı? Serhat alt üst olmuştu. Odada ne varsa paramparça etmişti. kırıp dökmüştü ama yinede sakinleşememişti Kalbine var gücüyle yumruğunu vurup "çıkar onu burdan Allahım bu acıya dayanamıyorum"diye haykırdı... ******** "Hazal Korkmaz" "Serhat Şah" >BEDEL< ↪Zeynep Esinti↩

"Daha kül olacaksın Zilan yanıp kavrulacaksın" "Yanıyorum zaten bağrım yanıyor sen bana her dokunduğunda içimde bir yerler kopuyor yüreğim alev almış gibi, senin yüzünü her gördüğümde nefretim içimi kavuruyor hayatımı aldın sevdiğim adamla olan hayallerimi aldın benden daha ne alacaksın" "Hala nefes aldığına göre daha alacaklarım bitmemiş Zilan"

Çaresizce etrafına bakındı, küçük bir mucize istiyordu ve bu mucizeyi karşısındaki adamın sağlayacağını biliyordu. Belki çok iyi tanımıyordu bu adamı ama başka hiçbir seçeneği yoktu. Söylediği yalanı kurtarmanın başka yolu yoktu. Umut dolu gözlerle adamın açık kahve gözlerine baktı. Karşısındaki kişinin ara sıra kendisine bakıp uzun uzun dalıp gitmesinden korkmuyor değildi. Adamın kötü biri olduğunu da sanmıyordu ama tam anlamıyla güvenmiyordu da. Muhtaç olmasa asla böyle bir şey yapacak biri değildi. Ama kısa sürede yeni bir sevgili adayı bulması çok zordu. "Ee ne diyorsun var mısın?" Esin merakla bakışlarını adamın yüzünde gezdirdi. Yakışıklı biriydi aslında daha doğrusu ayrı bir karizması da vardı. Ama bir farklıydı...sanki acı çekiyor gibiydi. Adı neydi bu adamın? Hatırlamak için kaşlarını çattığı an adamın kafa sallaması ile beynini kurcalayan ismi bulmaktan vazgeçti ve gülerek baktı. "Varım."

Bir adam... İki kadının acı hikayesi ....

Sejal... Bir borç uğruna feda edilen Sejal... İstemediği işe dur diyememişti belki, fakat duaları gerçek olmuş, bu iş olmazlara sürüklenmişti. -Tabii her güzelliğin ardında bir zorluk yatıyordu- Bu sefer ki istemsizliği, bir borç uğruna verilişiydi. Belki yine kendisine sorulmamış, lafını dinleyen olmamıştı. Lakin bilmediği bir şey vardı. Bu seferkini ne birileri bitirebilir, ne de bitirmeye cesaret edebilirdi. O borç uğruna verildiğini zannederken, borç çoktan ödenmişti. Peki, şimdi ne olacaktı? Hâlâ ne diye istendiğini bilmezken, gelin gittiği gözü kör, oldukça tecrübesiz olmasının yanı sıra nasıl davranacağını dahi kestiremeyen öfkeli bir aşıktı. ... -DİKKAT EDİN. KUL YAZAR, KADER GÜLERMİŞ!- ... Tüm yazılanlar bir kurgudan ibaret olup, ne fazlası, ne de azıdır. Eğlenerek okuyabilmeniz dileğiyle...