Ada, 18'ine gireceği gün anne ve babasının ölümüyle sarsılır. Ailesinin ölümü üzerine hayatta kalan tek akrabası olan amcası, onu İstanbul'a götürür. Ada, artık hiç bilmediği yeni bir şehirdedir ve yapayalnızdır. Onu karanlığın pençesinden kurtaran biriyle tanıştığında ise tüm hayatı değişecektir. Kiminle mi? Mert Arıcan Nam-ı diğer KURALSIZ... © TÜM HAKLARI SAKLIDIR ©

Hiçbir şeyden habersizce babasının ölümünden sonra hayatına devam etmeye çalışan Nehir. Diğer tarafta bir oyun üzerine kurulmuş hayatına devam etmeye çalışan ve oyuna ayak uydurmaya çalışan Aras... Nehir daha yeni tanıdığı kişiye hemen güvenebileceği mi? Ya gerçek arkadaş olarak bildiği Selin ona ihanet ederse? Nehir bu olanların karşısında ayakta kalabilecek mi? Olanları öğrenince hayatına hiçbir şey olmamış gibi devam edebilecek mi? En önemlisi de kalbini koruyabilecek mi? HER SON BİR BAŞLANGIÇTIR...

Yakışıklı mı yakışıklı belalı bir mafya ve bu mafyaya iş ilanı sonucunda hizmetçilik yapmaya giden saf ve bir o kadar güzel , gözlerinin maviliğinde kaybolacağınız bir kız . Peki ya bunun sonu ne olacak ? Not:Bölümler en az 1k okuma ve 150 vote olana kadar yb. yazamıyorum. Kapak için TBP'ye teşekkürler. :)

Amerika'da eğitim gören iki genç gerçek ailelerinin aslen Mardin'li olduğunu öğreniyor. Buna ses çıkarmıyorlar ancak töreler gereği berdele kurban gidiyorlar. Sosyetik yaşamdan köy yaşamına ayak uydurabilecekler mi? En önemlisi nefretle başlayan berdel aşkla bitecek mi?

Almanya'ya gitmemle hayatımın degismesi, neredeyse ayni anda oldu. Yeni okuluma alısmak bir yana bir de evde beni bekleyen bir cocuk vardi. KUZENİM!

Doğum lekesi adlı hikayenin ikinci kitabıdır. Uzun yıllar sonra tekrar bir araya gelen bir aile... Değişmiş duygular... Yapılan fedakarlıklar... Vazgeçilmez aşklar....

Uyarı: Bu romanı 15 yaşında yazdığım için beklentilerinizi kenara bırakmanızı şiddetle öneririm. -Beyza Doğuç.

Klişè Wattpad hikayelerinden sıkıldınız mı? Öyleyse bu kitap hiç size göre değil. Wattpad'de yazılmış her kurguyu,karakteri ve kinayeleri harmanladık. Oyunbazların-sınıfın ineği ile- çıkmasından tutun da sevgilim-bir-vampir ve hepsinin bir arada olduğu kişilere kadar hepsi bu tiksindirici, efsanevi parodi hikayede birleşti.

Arkadaşlıklar, aşk, aile, okul... Hayatınızda her şey mükemmelken, elinizdekilerin farkına tam olarak varamazsınız... On yedi yaşındaki Güneş, anne babasını ve küçük kardeşini kaybettikten sonra, yaşadığı acıların ardından hayatına devam etmek istiyordu. Güçlü olmak zorundaydı. Eski okulundan işlemediği bir suç yüzünden atılınca, kendini "Başka yere kabul edilmeyenlerin gittiği okulda" buldu. Karanlık geçmişleri olan insanların toplandığı bu okulda; -Güneş nasıl ayakta kalacaktı? -Böyle bir okulda dost edinebilir miydi? -En önemlisi, bu karanlık okulun en karanlık öğrencisi olan Demir'in karşısında kalbini koruyabilecek miydi? -Ya saf, hayatı kayıplarla ve gözyaşlarıyla dolu olan Güneş,Demir'in gölgesine razı olursa? Burası Karanlık Lise... Burası Güneş için sadece bir başlangıç... KARANLIK LİSE EPSİLON YAYINEVİ İLE 02.02.2015'TEN İTİBAREN RAFLARDA :) Artık kitabı satın alabilirsiniz :) Karanlık Lise serisinin fragmanı: https://www.youtube.com/watch?v=UsDitPn01IM

Koca sema, diz çöktü gözlerine. Ay bembeyaz parlak tenin yanında soluk kaldı, yıldızlar gökyüzü kadar karanlık olan saçlara meydan okudu. Bulutlar ağladı, yağmur selam verdi kanlı ellere. Kalplere sis çöktü, güller boyun büktü üzerinden çıkmayan kan kokusuna. Ve dinledi toprak sözlerini. "Saçların kadar uzun ve güzel olsun ömrün Küçük Yalancı." Dedi adam, ama kesti kadının saçlarını kendi elleriyle, kıydı sevdiğinin ömrüne. "Hiçbir yere gitmeyeceğim sevgilim..." Dedi kadın, ama tutmadı sözünü, kıydı sevdiğinin aşkına. Sevdiği kadınları bir bir kaybeden acımasız katil, Akın Korel. Sevgiden yoksun kurak bir kalp ve o kalpte açan beyaz bir papatya. Kendi döktüğü göz yaşlarıyla büyüdü, getirdi baharı. Kimse fark etmedi onu. Güllere ulaşılmak isteyenlerce ezildi, yine döktü göz yaşlarını. Adam fark etti solan papatyayı, aldı ellerine. Ama öldü beyaz papatya. Muhteşem bir koku sardı etrafı. Ölü bir çiçek hiç böyle güzel kokar mıydı? Yaşadığını sandı, sevindi adam. Ama bilmiyordu papatyaların ölünce koktuğunu. Öğrendiğinde ise artık çok geçti...