Her şey bir ölümle başladı. Ölüm, nefreti takip etti. Nefret, intikamı körükledi. Ve aşk hepsini alaşağı etti. Yüksek kayalarda uçan kartal, kayanın en dibinde yaşayan küçük kıza âşık oldu. Onların aşkı, çığlık. Onların aşkı, feryat. Onların aşkı, acı. Onların aşkı, ölüm. Onların aşkı, VAVEYLA. Karanlıkta atılan her çığlık sahipsizdir. Ben senin karanlıkta attığın çığlığım. Seninleyim ama senin değilim.

© Tüm hakları saklıdır.. 02.12.17 Genç kız edebiyatı - 43. Sırada 04.12.17 Genç kız edebiyatı - 29. Sırada 14.01.18 Genç kız edebiyatı - 16. Sırada

-Beni öldürme yalvarırım,hem ben sana ne yaptım. Silahı alınma koydu. -son sözlerin nedir? -Yapma Ve kurşunun korkunç sesi kulakları sağır edecek derecedeydi. Bir kaç saniye durdum acı yoktu ölmüşmüydüm gözlerimi yavaş yavaş açtığımda ben değil,peki kim ölmüştü? arkamı döndüğümde gözlerimden iki damla yaş dökülmüştü... Ilk Aşklar güzel ve mutlu mu başlar? Cevaplar için okumaya devam koş gel...

Bir çığlık daha özgürlüğe kavuşmuştu o gece. Duvarla bulanan çığlıklar karanlığa hapsetmişti ikisinide Geri dönüş yoktu bugün. Acı iliklerine kadar sinirken Pişmanlık vurucaktı gün yüzüne. Acı ikisinide yok etmek için emir almışken Toprak iki can daha emrediyordu gökyüzünden.... ...... "Ben istersem nefes alır,ben istersem yaşayabilirsin güzelim, sen diye birşey yok ilya,sen ve sana ait olan herşey bana ait küçüğüm" Acı oydu, acı adamın duygusuzluğuydu,acı daha o doğmadan emanet edilmişti ellerine... "En acı ölüm ruhunun öldürülmesidir" Onunda ruhu ölmüştü ardından bedeni esir olmuş gücünü yitirmişti yavaşça... İLYA SOYKIR; Ateşin küçük kurbanı... Üç ay içerisinde tüm ailesini kaybetmiş,bu koca dünyada Onu acılar içinde ölüme sürükleyen duygusuz bir adamın ellerinde esir olmuştu... ölümü tatmak için çırpınıyordu ilya,her gece gözlerini parçalayan damlalar akmak için emir almışken, ölümü kara kalemle kalın bir kitaba not edilmiş. gerçekleşmeyi bekliyordu sadece... ATEŞ KARAHANLI; Acının, duygusuzluğun, ölümün beden bulmuş haliydi.. O acıdan yaratılmış,intikam ateşiyle büyümüş içindeki acımasızlığa tutunarak gelebilmişti bu yaşına kadar... İçindeki intikam ateşini bu minik bedenden çıkartmak için üstüne acımasızca abanırken,güçsüz çığlıklar duvarlara çarparak isyan edercesine Kaçıcak yer arıyordu. daha fazla direnememişti küçük bedeni... Kaderle iş birliği yapan ölüm emri,küçük kızı bu hayattan silmek için adamın Emirlerine itaat ediyor,onun gölgesine boyun eğiyordu tam anlamıyla... +18 bölümler olucaktır lütfen bunun bilincinde olarak okuyunuz

[tamamlandı] Uyanacaktı. Başını oynatıp yatış pozisyonunu değiştirdi. Sanırım gitme vaktim gelmişti. Ona son kez bakıp odasının açık kapısından koridora çıktım. Ses çıkarmamaya özen göstererek aşağı kata indikten sonra çıkış kapısına doğru adımladım. Çok az kalmıştı. Artık karşısına çıkmam gerekiyordu ve zamanı gelmişti. Bunun bilinciyle istemsizce kendi kendime mırıldanmama engel olamamıştım. "Çok yakında bebeğim...çok yakında!" ➰ Salona kısa bir göz gezdirirken birden kahkaha atmasıyla kaşlarımı çattım. Karşısındaki televizyona dikkatli dikkatli bakıyor, arada da kahkahalarla gülüyordu. Korkmaya başlıyordum. Bana televizyonu işaret ederek "Görüyor musun Perri? Kadın kayak yaparken düştü ve kocası da onu kurtarmaya çalışırken kara bulandı. Bu televizyonda bu kadar komik şeyler olduğunu tahmin etmiyordum," dedi. Tamam, bu sefer gerçekten korkmalıydım. Sorun şu ki; televizyon açık değildi ve burada ikimizden başka hiçbir kimse yoktu.

Karşısında heycandan titreyen kadına açtı kollarını. İlk kez, hayatında ilk kez bir kadına kendi isteği ile kollarını açıyordu. Şuan ne olanlar, nede olacaklar adamın umrundaydı. Sadece kadının kolları arasına girmesini bekliyordu. "Olmaz. Yapamam" Adam sinirle ellerini yanındaki duvara geçirdi. Neden böyle yaptığını anlayamıyordu. Nasıl ona deli gibi aşıkken ve bunu kaç kez dile getirmişken, karşı koymaya çalışır. "Saçmalamayı kes ve yanıma gel" "Bak seni seviyorum. Evet, bunun arkasında daima duruyorum zaten. Fakat ben evliyim. Seninle birlikte olamam, kocamı sevmesem bile, ona ihanet edemem" Kaçtığı gerçeklerle yine yüzleşen adam sinirle elini ard arda duvara geçirdi. Boktan bir durumun içindeydiler. Ne ileri gidebiliyor nede çıkamak için bir hamle yapabiliyordu. Adam derin bir nefes alıp kadının karşısına dikildi. "Sadece yanımda yat. Zarif bedeninin kollarımla sarmalanmasına izin ver. O baş döndüren, uyuşturucu gibi, çektim mi daha fazlasına muhtaç kaldığım, lavanta kokunu içime çekmeme izin ver Ay tenli Kadın." Kadın, kendinden geçmiş bir şekilde ruhunu adamın kollarına bıraktı. Adam ise bunu fark etmiş gibi burnunu kadının boyun girintisinde gezdirdi. "Tenin Ayı utandıracak kadar güzel"

Hayatı sırandandı. Ta ki yan eve birileri taşınana kadar...

Bir insan neden başkalarına acı çektirmekten zevk alır ki? Neden bu hoşuna gider? Aşık olduğu adam için neden diğer insanlara acı çektirir? Ya da adam aşık olduğu kadın için neden başkalarına zarar verir? Adam kadının gözyaşına kıyamıyordu, onun bir saç teli için dünyayı yakardı.. Kadın ise adamın gamzesine aşıktı, o gülüşü kaybetmemek için canı pahasına savaşırdı.. Uçurum kenarındaydılar sanki.. "Sevenler bir adım öne çıksın" dediler. Acısı kalbinin en derinlerine işlemiş, yavaş yavaş diğer organlara bulaşan hastalık gibiydi. Ölümcül bir hastalık... Umudunu kaybetmiş, ölümü bekleyen çiçekler gibi bekliyordu sadece.. *** Yazardan: Bir İpek atasözü derki: "Bir yerde mutlu olabilmenin yolu oraya sıçabilmektir." Hadi o zaman yaşamaktan vazgeçme! Hayat felsefen bu söz olsun..❤ Kitabın başlangıç tarihi: 21.12.2017♥♥ Kitap kapağı yapımını üstlenen Okumak__ozgurluktur'e teşekkürler ❤❤

Erkek kardeşiyle kahvaltı yapmak için evden çıkan bir genç kız hayatının aşkıyla karşılaşırsa? Ve en kötüsü o adamın abisi kendisine takıntılı bir psikopat olursa? Hayatları nasıl ilerler? Bu savaşın kazananı kim olur? Hadi hep birlikte okuyalım...

Bir hayat nasıl mahvolur. Bildiğin yaşadığın herşeyin yalan olduğunu öğrenmek ne kadar yaralar bir insanı... Hayat bu kadar acımasız olabilir mi? Henüz 17'sinde herşeyden habersiz bir Ayşem. Babasının mirası olan şirket ve yeraltı dünyasının liderliğiyle boğuşan piskopat bir Yağız. Peki ya kader onları bir araya getirirse. 'Yağız yemin ederim benim bir suçum yok. Bana dokunmak istedi. Yapmaması için yalvardım. Lütfen bana inan.' 'Benim hayatımda hataya yer yok Ayşem. Her hatanın bir cezası vardır. Şimdi banyoya geç ve soyun!' Başlarda biraz kısa gelebilir. Sizi sıkmamak adına uzun tutmadım. Lütfen görüşlerinizi bildirir ve destek olursanız sevinirim 🙏