Mαρθα 20 ετων που ζει στην Αθηνα και σπουδαζει οικονομικα... η ζωη της μια υπεροχη και ησυχη καθημερινοτητα.. Ονειρο της να συναντησει την μεγαλη αγαπη... Τι γινετε ομως οταν συναντησει τον διασημο παγκοσμιο τραγουδιστη Justin bieber? Θα την βρει την αγαπη στα ματια του η απλα δεν θα το επειχειρησει καν...???

Η Ζήνα( Ζηνοβία) είναι ένα από τα κορίτσια που δέχεται bullying λόγω της εμφάνισης της. Τα παιδιά δεν προσέχουν τον χαρακτήρα της αλλά την εμφάνιση της. Έχει πολλά κιλά, σιδεράκια, ακμή, φοραει μεγαλα μη κολακευτικα γυαλια αλλά είναι τόσο καλόκαρδη, αισιόδοξη και ευγενική. Αυτό θα σταματήσει όμως όταν θα πρέπει να κάνει μια εργασία με ένα από τα πιο δημοφιλή παιδιά στο σχολείο της, τον Νικο ο οποίος είναι από τα παιδιά που την κοροϊδεύουν περισσότερο. Θα προχωρήσει η σχέση τους; Η Ζήνα θα μείνει έκπληκτη όταν θα πρέπει να πάει για ένα εξάμηνο στην Αμερική στον Μπάμπα της και την γυναίκα του που την αγαπάνε πολυ. Κανονικά θα ήθελε να πάει αλλά τώρα έχει γνωρίσει τον Νίκο. Τι θα συμβεί εκεί που θα της δώσει κίνητρο να αλλάξει; Θα μπορέσει να πετύχει τον στόχο της και να μεταμορφωθεί. Στο καινούργιο της σχολείο θα κάνει πολλούς φίλους που θα κοιτούν την εξέλιξη της αλλά τι θα συμβεί με το παλιό. Από τότε που άρχισε να κάνει παρέα με τον Νίκο και τους κουλ κολλητούς του τα κορίτσια και τα υπόλοιπα αγόρια συνεχίζουν να μην την συμπαθούν. Θα επανασυνδεθεί με κάποια παλιά της φίλη; Και βασικά:

Η ζωή μερικές φορές είναι άδικη, σκοτεινή. Άνθρωποι πεθαίνουν στα χέρια κάποιων άλλων. Χαμόγελα χάνονται μέσα σε μια στιγμή. Μερικοί μαθαίνουν να ζουν με τον πόνο από μικροί. Άλλοι μεγαλύτεροι. Αλλά όταν ο κόσμος τους γεμίζει με σκοτάδι και έρχονται αντιμέτωποι με τον ίδιο τους τον εαυτό τότε γίνονται ήρωες. Ήρωες της δικής τους πραγματικότητας. ••• Βράδυ έγιναν όλα. Τότε που βγήκα κρυφά από το σπίτι μου και πήγα στο δάσος. Ένιωθα ότι έπρεπε να πάω. Να κοιτάξω τον ουρανό, το φεγγάρι. Να αφήσω τον εαυτό μου ελεύθερο. Χωρίς μυστικά. Χωρίς φόβο. Χωρίς ενοχές. Τότε ξεκίνησε.. Τότε που σταμάτησα να τρέχω στο σκοτάδι. Τότε που ο αέρας σταμάτησε να χτυπάει το πρόσωπό μου. Τότε που μία γνώριμη μυρωδιά με οδήγησε σε αυτό.. Εκείνο το ξεσκισμένο σώμα που πότιζε με το αίμα του το δέντρο στο οποίο βρισκόταν κρεμασμένο. Μπορούσα να δω μερικά όργανά του να λείπουν και άλλα, όπως το λεπτό του έντερο, να είναι σφιχτά τυλιγμένα γύρω από τον λαιμό του από την μία πλευρά και από την άλλη να τον κρατούν κρεμασμένο από ένα μεγάλο κλαδί. "Nick..;"