"Birine 'sevgilim' demem için 'o'nun kokusunu hissetmem gerek,birine 'seni seviyorum' demem için 'o'nun kollarında uyumam gerek. O kişinin benim 3 sene önce kollarına atladığım,kokusunu doya doya içime çektiğim kıvırcığım,Harry'm olması gerek..."

"O giderse ölürüm baba! Onu götürme..." Hıçkırıklarının arasında babasının önünde çökerek yalvardı. Bu hali kalbimi parçalara ayırmıştı. Baron Harry'den uzaklaşıp onu adamların arasında bırakırken yüzündeki gülümsemeyi görebiliyordum. Beni tutan adamlardan kurtulmak için çırpındım. "Bırakın beni!" Sesimin son seviyesinde bağırmıştım. "Harry geri geleceğim! Geri geleceğim!" Büyük evden çıktığımızda bahçedeki arabaya itildim. Kapılar hızla kapandı ve kilitlendi. Harry adamlardan kurtulup kapıya çıktığında araba hareket etti. Hala bağırıyor ve ağlıyordu. Koştu. Biz gözden kaybolana dek arkamızdan koşmasını izledim. Bu hayatım boyunca izlediğim en acı verici olaydı...

[COMPLETED] "Why do you always stare at me?" "B-Because You're B-Beau-tiful." Violet was the shy girl Harry loved to draw. Harry was the stuttering boy Violet fell in love with. © londonstars

❝ Ve tamamen karardığım zaman sevgilim, sen benim ışığım olacaksın. ❞ ©Tüm hakları saklıdır. | ©All Rights Reserved.

Aslında bu çocuğun çok iyi bir oyun arkadaşı olacağını ve benimle çok güzel oyun oynayacağını bilmiyordum. Tabii yıllar içinde benim ilk ve tek aşkım olacağını da.

"Senin için daha iyi biri olmaya çalışıyorum. Düzeldiğimi görmen ve sonsuza dek benim olman için..."

Suçluluk duygusunun ve depresyonun yapış yapış karanlığı içinde yolları kesiştiğinde bir hayalet "yaşamayı bekleyerek ölen" iki insanı bir araya getirecek.

''Soğuk, kan dolu şişelerin üzerinde parmaklarımı gezindirirken içim ürperti ile doldu, bir şeyler yanlış gidiyordu. Elbette yanlış gidecekti, bu insan hayatında 'Genel' olan şey değil miydi? Durun biraz, insan mı dedim? Hayır, kesinlikle insan değilim. Kesinlikle bu çöp tenekesinin içinde ki minyoncuk değilim, ben benim ve bu dünyada nasıl mahvolduğumu bilenim. Sen, beni lanetleyen erkek, umarım lanetlenmiş bedeninle kaçmayı başarabilirsin. '' *** Dolgun dudaklarını bir kenara bıraktım ve gülümsedim, o yarı ölümsüz ve yarı tam ölümsüzdü evet o lanetlenmiş bir şeytandı. Onu tanıdığımda bir şeylerin yanlış gittiğini hissedebiliyordum. 'Soğuk Akışı' hissedebiliyordum. Bunun için medyum olmama gerek yoktu, 19. Yüzyıldaydık ve insanken onun şeytan olduğunu biliyordum, o Tanrı tarafından lanetlenen yakışıklı bir melekti, kana susamış gözleri simsiyah ve kırmızı ile dolan ve arada yeşil çalan prens. Peki bu prens ya benim de kanıma susamışsa? Eğer karanlıkta ki kötülüğe inanıyorsanız kan emici yakışıklıların varlığına da inanmalısınız. Asla 'Melek' görünümlü 'Vampirlere' güvenme... ''Bana güven Cassy, seni bunun sonunda kan ağlarken göreceğim.'' Dedi, boğuk sesi ve akıcı konuşmasıyla, başımı sallayıp onu onayladıktan sonra parmağımı İngiliz olan kan susamışa doğrulttum. ''Bana aşık olacaksın, utangaç kızın yani benim yanaklarımı sildiğinde lanetini paylaşmış olacağım. Cehennem de görüşürüz, Harry.'' ©Tüm hakları saklıdır. | ©All Rights Reserved.