"Yer ve gök yer değiştirse..." "Sus lütfen," diye konuştum ellerimle onun kollarına tutunarak. Azer, sağ eliyle nazikçe çenemi tuttu ve hafifçe kafamı kaldırarak gözlerine bakmamı sağladı. "Yine de vazgeçmem senden," dedi yer yüzündeki tek gerçek buymuşcasına. "Öyle bir ihtimal yok." ••• •Yetişkin okurlar içindir. •Kitabın konusu ve kurgusu tamamen şahsıma aittir. Herhangi bir (ç)alıntı durumunda yasal işlem başlatılacaktır.

Benliğini kaybetmiş, adını bile unutmuş, gencecik yaşında boyundan büyük acılara boğulmuş, kendini kirli sanan bir kadın. İstediği her başarıyı elde etmiş, mükemmel bir hayata sahip olan, her istediğini gerçekleştirmiş bir adam. Kader bu iki hayatı karşılaştırdığında çoktan onlar için yazılan senaryo oynamaya başlamıştı. Kadının ve adamın ise aklında tek bir soru vardı; "Bir oyun ne kadar kirli olabilir?"

"Sen beni terk edip kendine yeni bir yuva kurarken benim yuva kuracağım bir ailem yoktu. Senin her zaman yanında olan bir sürü insan vardı!! Ben burada kalmakla yetinebildim sadece. Acımı bile kimseyle paylaşamadım ben. İşte aramızdaki en büyük fark bu tamam mı!!?" Tam ağzını açıp cevap vereceği sırada ondan hızlı davranarak hızlıca ağzımdan cümleler çıkmıştı. "Hani klişe bir laf vardır böyle. Derler ya ben sana artık hiçbir şey hissetmiyorum diye. Hayır. Neden biliyor musun? Çünkü ben sana hem kırgınım hem kızgınım, hem öfkeliyim hem de senden nefret ediyorum!!" Yüzüne karşı tükürür gibi konuştuktan hemen sonra yüzümde alaylı bir tebessüm oluşmuştu. "Bir gün sen inanmasan da gerçekler ortaya çıkacak. İşte o gün sana karşı ne kızgın ne kırgın ne de öfkeli olacağım. Hatta senden nefret bile etmeyeceğim biliyor musun? Çünkü sana karşı hiçbir duygum olmayacak." ********* Ona atılmış olan bir iftiraya kurban giden Alya, yıllar sonra onu terk eden eski eşiyle karşılaşır.

"Lütfen bırak" demişti .Masmavi gözleri ağlamaklı olduğu için ,daha damı açılmıştı ne "Tamam hadi gel"dedim. küçük ve sımsıcak elini avucumun içine hapis edip parmaklarımla kitledim. lobide yürürken herkesin bize yani ilem'e baktığını gördüm. Sinirle arkamdan çekiştirdiğim kıza baktım dolgun ve kıpkırmızı dudaklarında her ölümlüyü aklını başından alabilecek bir gülümseme ile bana bakıyordu. Kahretsin zaten minicik olan eteği daha'da yukarı çıkmıştı elini bırakıp üstüme giydiğim ceketi çıkartıp hızla kucağıma aldığımda o kadar hafifti'ki tek kolumla tutup ceketi bacaklarına örtüm. VE BU KÜÇÜK KADIN BENİM BAŞIMA DAHA NELER AÇICAKTI VE BEN BUNLARI SEVE SEVE KABUL EDİCEKTİM.

~İnsan en çok yaşamak istediği yerde ölürmüş. Avuç içi yanağımdaydı. Ruhum uçmuştu. Beni sevdiği günlere geri döndüm. -"Tek istediğim hayatımı seninle geçirmekti." diye fısıldarken yaşlarla dolu gözlerimi gözlerine dikmiştim. Bocalaması yüzünden okundu. Yutkunuşunu işittim. Onun gözleri mi dolmuştu?

"Seni bukadar kederlendiren ne Keçi çobani, yada kim" "Boşver be küçük ağa, uzun mesele" "Vaktim bol anlatmak istersen dinlemek isterim" ..... "Yeterrr. Yeter artıkk, nasıl sustun nasıl gittin onca şeye rağmen nasıl inandın" diye haykırdı Hazar gözlerinden ateş çıkıyordu çıldırmıştı. "Sen duymaya bile tahammül edemiyorken ben yaşadım bunlarıı anlıyormusun yaşadım. Her gün ölmek istedim,,,ölemeyi denedim ama beceremedim" diye bağırdı Asiye. ...... Güven : Kırılması çok kolay lakin, Onarmasi çok güçtür.

Gerçek bir hikaye mi okumak istiyorsun doğru yerdesin , Yaşanılan her şey gerçek . Acılar gerçek mutluluklar gerçek Bu anlatılanlar da Türkiye , Türkiye'nin gerçek yüzüyle yüzleş.. Gelcese , Giresun Şebinkarahisar'ın küçük bir köyü , köy küçük acılar büyük .. Dedelerimiz ninelerimiz, işte tam da bu gerçeklerle yaşadı ! Fatma Türkan ; Gelcesenin gülüydü , 3 ablası da kaçarak evlenmiş ailesini zor duruma düşürmüştü , babası, acı ve kederden önce kör olmuş sonrada o daha doğmadan ölmüştü ...

⚓️ Nilüfer, ismi gibi bataklıkta yetişen eşsiz bir çiçek. Yaşadığı hayat sebebiyle çoğumuzun anlayamayacağı kadar sevgiye muhtaç. Kalbi ise yaşadığı o bataklığa rağmen tertemiz. Onun için hayat, bir gece vakti çalıştığı bardan çıkarken mahallelinin kurduğu tuzak yüzünden kuzeni tarafından darp edilmesiyle başlıyor. Hem iyi ki hem keşkesi olacak insanlarla ilk defa o gece tanışıyor ve gizem, aşk, sırlarla dolu karanlık bir dünyaya adım atıyor... Kitabı okuyacaklar için bataklığa hoş geldiniz. Burada lotus çiçeğinin etrafını saran çamurlu yollara ve pis kokulara hazır olun. 🪷 Masanın üzerine iki küçük bardak, bir şişe rakı ve su bırakan adam içten bir tebessümle yanımızdan ayrıldı. "İçmem ben." Dedim hızlıca. "Hiç içmedim." "Barda çalışıyorsun," telefonunu masaya bırakarak rakı şişesine uzandı.Yüzünde benimle alay ettiğini belli eden gülümsemesini sabit tutarak bardaklara iki parmak kadarınca rakıyı paylaştırdı. "Hiç alkol almadın mı?" "Hayır." Dedim kaşlarımı yukarıya dikerek.Rakı şişesini masaya bırakarak bu kez su şişesini eline aldı. "İyi." Dedi, su ve rakının birbirine karışmasını sağlayarak. "İçtiğin ilk yudumun ardından yalanını karıştırmadığın yüz ifadeni merak ediyorum." "İçmeyeceğim." Ayrıca neden yalanı öne sürmüştü ki? "İçeceksin.Her şeyin bir usulü vardır.O usule uymalısın." "Ne usulü?" Merak içinde bekledim yeni bahanesini. "Rakı ve balığı ayıramazsın." Dedi. "Balıktan çaldığın o deniz için bu rakıyı içmen gerekiyor." Gülmemek için dudaklarımı ısırdım. "Ne yapacak balık, karnımda mı yüzecek?" Güldü.Ama o benim gibi gülüşünü saklamadı. Parmaklarını rakı bardağının etrafına sarıp dudaklarına götürmeden hemen önce "Onu da balık bilir." Dedi.

"Onu kıskanıyorsun" diye eğlenir bir ses tonuyla konuşmuştu. "Çokta değil" diyerek hızla yanıtladım onu. "Ama kıskanıyorsun" dediğinde "Belki biraz" dedim sinirle. "Sonuçta kıskanıyorsun" dediğinde tekrar "Mert lütfen" diyerek sinirle soludum.

Kapak tasarımı için @bsudeee ye çok teşekkür ederim 💜 13.08.2019- Umutsuz'un ilk yayımlandığı tarih