Gediz: Buz gibi dışarısı Gediz: Çıkma Gediz: Hasta oluyorsun sonra Gediz: Ayrıca o geri zekalı için değer mi? * 22.02.24'te tamamlandı. ⋄ 1. 24 ⋄

•ANLAŞMALI EVLİLİK •ABİMİN ARKADAŞI •SMUT •ROMANTİK •YAŞ FARKI (7) •ÇOCUKLUK AŞKI MAİT'in infazcı ajanı Zehir, Ailesi trajik bir şekilde katledildiğinde henüz yedi yaşındaydı. Travmatik geçmişiyle birlikte, tadını almak için sabırsızlandığı intikamı en sadık dostlarıydı artık. Ettiği bozulmaz yeminle Zehir olarak yeniden doğmuş, sırlarıyla yüreğine bir kale inşa etmişti. Kan dökmez, ardında hiç iz bırakmadağı zehirleriyle imzasını atardı. Onu gerçek adıyla, Damian King olarak tanıyan insanlar, bir gün zehrinin hedefi olmamak için yalnızca dualara ve onun merhametine sığınabilirdi. Etrafına dev bir kale inşa ettiği kalbinin kapıları ise bir zamanlar yalnızca tek bir isim için açılmıştı. En yakın arkadaşının kız kardeşiydi o... Yasaktı. Fakat yıllar sonra Küçük Gölge'si hayatına tekrar girdiğinde, hiçbir şey planladığı gibi gitmeyecekti. Kapılarına dayanan anlaşmalı bir evlilik küle dönmüş ateşi harlamak için yeterli bir kıvılcımdı. Üstelik kâğıda atılan imzalar, Zehir için yalnızca bir anlaşma olmaktan çok, bozulması imkânsız bir başka yemindi. April (Nisan) Jones. Neşeli bir ruhun, çarpıcı bir güzellikle harmanlandığı kıvrak zekâsıyla kusursuz bir genç kadındı. Bir gördüğünü asla unutmayan fotografik hafızası, onun hem laneti hem de lütfuydu. MAİT başkanının kızı olmak ona ayrıcalıklı bir hayatın kapılarını açmış olsa da tüm yaşamı boyunca hissettiği eksik parçalar ona bir türlü huzur vermiyordu. Sadece tek bir isim ona kendini tamamlanmış hissettirme gücüne sahipti... Hayranlık duyarak büyüdüğü, umutsuzca âşık olduğu Zehir... Onu tanıdığında henüz çok küçüktü. Teşkilatın göz bebeği, abisi Steve'in en yakın arkadaşı ve sağ koluydu o... Fakat Nisan, Zehir için daima küçük bir gölgeydi. Yasaktı. Kırılan kalbiyle ülkeyi terk edip altı sene sonra tekr

"Ama bilmelisin; Sarraf tüm değerli taşları satar, bir tek Yakut'u kendine saklar." - Birbirimizi severek gururumuzu yitirdik, ihtiraslarımızın esiri olduğumuz yerde aklımızı ve korkup uzaklaştığımızda bağımızı yitirdik. Geri döndük, kazanacağımızı sandığımız her an kaybederek inancımızı yitirdik. Birbirimizi yitirdik. Kendimizi bitirdik. Ve geriye, birkaç hatıradan başka hiçbir şey kalmadı; ama onları da anımsayamıyoruz. Çünkü çok sevip de yine yenilmekten korkuyoruz. Fakat onsuz bir savaşın galibi olmak fazlasıyla vahim, bu yüzden onu sevmek- Unutmamam gerekli; birbirimizi severek gururumuzu yitirdik, ihtiraslarımızın esiri olduğumuz yerde aklımızı...

Babası onu terk ettiğinde küçük bir kız çocuğuydu. Annesi öldüğündeyse henüz büyüyememişti. Ona arkadaşlık etmek için yanında bir tek dedesi vardı, o da sevgi konusunda eli çok sıkı bir adamdı. O zor da olsa kendi kendini büyüttü; sonra pahalı ayakkabılı bir adamın ayak ucuna düştü. - @askilav

Adliyenin bahçesinde Yalın'la birbirimize sudan çıkmış balık misali baktık. Bitmişti. Resmen boşanmıştık. "Bitti." Yalın gerçeği benden önce dile getirirken kafamı onaylarcasına salladım. Hâlâ gerçekmiş gibi gelmiyordu. "Evet. Garip hissediyorum." diye itiraf ettiğimde Yalın'ın yüzünü rahatlamış bir ifade kapladı. "Bir an sadece ben öyle hissediyorum sanmıştım. Yalnız olmadığıma sevindim." Yüzümü buruk bir gülümseme kapladı. "Kendine iyi bak." Elimi uzattığımda Yalın bir ona uzattığım elime bir de şaşkınlıkla yüzüme baktı. "Vedalaşmak için sence de biraz erken değil mi Asya? Ateş'i almak için bize gelmeyecek misin?" Doğru ya Ateş'i Yalın'ın ailesine bırakıp gelmiştik Adliyeye. Nasıl unutmuştum? Elimi alnıma vurup "Doğru, tamamen aklımdan çıkmış." dedim. Yalın "Fark ettim." deyip arabaya yöneldi. "Hadi gidelim." Yalın'ın arkasından kararsızca baktım. Biz daha yeni boşanmıştık. Adliyeye birlikte gelmiştik. Şimdi Adliyeden çıkıp Yalın'ın ailesinin evine gidecektik. Hem de birlikte! Bizim boşanmamız normal boşanmalardan birazcık farklıydı. Severek boşananlar da sevdaya dahil miydi? NOT:WATTPAD'DE BU İSİMDEKİ TEK VE İLK KURGU(15.06.2023) #komedi içinde 1 🎉 (30.10.2023)

Kötü kızlar hiçbir zaman kazanamazlar. Ve bu hikayenin kötü kızı benim. Şöhret Serisi I.

Hayata dair hatırladığım ilk andaydım. Yine aynı evin bahçesinde eli yüzü toprak içinde kalmış ben ve karşımda onun ne kadar zaman geçerse geçsin çözemeyeceğim bakışları. "Dönmüşsün." İki yıl sonra karşımda onu böyle görmek her şey tamamlandı hissi vermişti. Ya da her şey asıl şimdi yarımdı ve yeni başlıyordu. "Döndüm."

"Aşk zaaftır, nefret güç." ℘ Küçüklüğünden beri yetenekli bir kumarbaz olarak yetiştirilen Adena, gizli bir görevle gittiği şehirde Kara'yı öldürdüğünü sanarak görevi tamamlar. Yıllar sonra, Adena hayatının en önemli gününü yaşarken öldürdüğünü sandığı adam, karşısına gözlerinde intikam kıvılcımları tutuşarak çıktığında işler hiç de Adena'nın istediği gibi gitmeyecektir. "Seni bir kez vurdum. Bir kez daha vuramaz mıyım sanıyorsun?" "Sen beni bir kez daha vurursun. Ama bir kez daha öldüremezsin." KARAVİDAR

Göğüsüm hızla inip kalkarken Barsın Amber rengindeki altın harelerine bakıyordum. Ve yine gözleri kahve renginden sarıya doğru dönmüştü. Farkında değildi bana bakarken ama, beni gözleri ile yakıp kül etmişti. Fakat bilmediği bir şey vardı. Külü ateş ile korkutamazdı. ~~ Not: 2020'de yazılmış bir kurgumu silerek, yeni bir kurgu yazmak istedim. Şu an aktif bir şekilde yazılıyor fakat, kitap yayın tarihi değiştirilmediği için eski gözüküyor.

Sarmaşık gibi ağların tuzağına sarılmış bir hayat! Hayatını gölgelerde yaşayan; gölgeler ve siber dünyayı lanet olan ve lanetinden kurtulmadan, kurtulmak istemeden sonuna kadar gitmek için her şeyini ortaya koyan bir adam; Ömer Karanlı! Özgürlüğe hasret bir dünya! O dünya için hayatını hiçe sayan aktivist genç bir kız; Devrim Kılıçarslan. Adı gibi dünyası için devrim yapmaya çalışan, gençliğinin de güvencesiyle her yere adını kazıyan bir kadın! -- +18 ve küfür içermektedir! TÖRE KİTABI DEĞİLDİR!