"Öyle güzelsin ki..." diye fısıldadı dolgun dudaklara doğru. Kadın, adamdan işittiği sözleri yutkunarak dinledi. Çünkü adamın sesindeki o boğuk tını, onu tekrar baştan çıkarmak için en basit sebepti. "Güzelliğini," Eliyle kadının terden yanağına yapışmış siyah saçlarını geriye itekledi. "Nasıl ifade edebilirim, bilmiyorum."

Babaları lise arkadaşı olan Efla ile Akgün Tan, aynı gün doğan, yıllarca içlerinde onlarla birlikte büyüyen aşk ile yürüyen iki dost iken yolları yirmi iki yılın sonunda bir sebep yüzünden ayrılır. Her saniyelerini birlikte geçiren bu iki dost ve iki aşık ayrılığın acısını yıllarca göğüslerinde taşır. Sekiz yıl sonunda karşılaştıklarında ikisi de eskisi gibi değildir. Efla Korkmaz, dünyaca ünlü bir oyuncu olmuş, herkesin hayranlıkla baktığı, güçlü, gözü kara, kendinden emin oluşuyla yürekleri dolduran bir kadın haline gelmiştir. Kameralar her zaman onu çekerken o yalnızca gülümsemesiyle yıllardır taşıdığı yalnızlığını saklamaya çalışır. Bir gün içinde bulunduğu dizi projesi yüzünden başı belaya, kariyeri tehlikeye giren Efla ne yapacağını bilemez. Onun imdadına her zaman olduğu gibi çocukluk arkadaşı koşar. Akgün Tan Acar, ser verip sır vermeyen bir adam oluşu yüzünden piyasada 'Kale' lakabıyla bilinen, herkesin çekindiği, bir bakışıyla tüm duvarları yıkabilecek kesinlikte bir avukattır. Ve Efla'yı içinde bulunduğu yalnızlıktan kurtararak geçen zamanı telafi etmeye çalışacaktır. ⚖♛ ❛Bir adımdan bir şey olmaz, Tan.❜ ❛Ben o adımı sana hep atarım, Eflatun. Benim bütün adımlarım senin. İlk adımdan son adıma kadar.❜

❝Adını sil, yaşının üzerini karala, kendini sev ya da sevme; bu dünya bir satranç tahtası, sen üzerindeki piyon.❞ Uzel Hera Alaca, en yakın arkadaşı Hazer Kanıkor'un öldürülmesiyle onun abisi Kaner Kanıkor'un karşısına çıkar. Eski sevgilisine kardeşinin öldürüldüğünü söyleyerek ondan katili bulmasını isterken beraber bir yola çıkarlar. 05.09.2023.

Damarlarında, kaderin acımasızlığı ilmek ilmek gezen Mehir Mirzan, yalnızlığın en zift tonunu yaşadığı bir dönem olan klinik sürecinde kendisine yeni bir aile kurmuştur. Bir yıl iki ay sonra, madde ve nikotin bağımlılığı ile olan savaşını kazanıp, hayatla olan savaşının başladığından habersiz hayallar kurarken, kurduğu ailenin dağılma eşiğinde olduğundan da habersizdir. Habersiz olduğu bir diğer konu ise insanları ölümün ya da insanların ayırdığıdır. Geçmişten gelen yabancı bu sorularına cevap olacaktır. ❝Ölüm kapıyı çalar, kaburgandan bir kemik alır. Başka bedende vücut bulacak o kemik, ruhun bedenden ayrılışıdır. Ölüm bitiş sanılır, aslında kalanlara başlangıçtır. Bir kara kışın ortasında, yanan bir ateş, uzanan bir daldır. Yanan bir adam ise derdine belki devadır.❞ ❝Özgürdük çünkü kurtulmuştuk. Tutsaktık çünkü kurtulduğumuz sadece korktuğumuz bağımlılığımızdı.❞ ❝Zihnimiz hâlâ dolu, kalbimiz deli gibi vurgundu. Her nefesin göğüs kafesimizde bir çiçek soldurduğu dört duvarın arasından çıktığımızda bitti sandığımız bağımlılığımız yeni başlamıştı.❞

Büyük bir holding ve onun başında babasından devraldıklarını devam ettiren Necdet Söğüt Genç eşi Esra ve ilk evliliğinden olan aynı zamanda birlikte çalıştığı ikiz kızları... Milyarlarca dolar değerindeki şirketin başı belada... Tehditlerin ardı arkası kesilmiyor! Sedef ve Mine, babalarının yaşadığı tehditlerin ortasında kaldığında işler biraz daha karışacak! Ama asıl karışıklık, tıpatıp aynı olan ikiz kızların hayatlarına giren erkekler sayesinde yaşanacak. Kim kime aşık? Ya da daha doğru soru... Kim kim? Etraflarında ince ince hazırlanmış bir tuzağın içindeler. Çözümü bulabilecekler mi? Yoksa tehditler gerçekleşecek mi?

Herkesin deli olduğunu düşünen bir babaya sahibim. Fakat deliliğin ne kadar güzel olduğunu duymayacak bir sağırlıktaydılar. Hayalleri için çabalayan dil tercümanı bir kadının -ki bu kadınımız oldukça çılgın, neşeli, çakal ruhlu biriydi- eğlenceli, iç ısıtan mükemmel bir AŞK hikayesini okuyacaksınız. Nisan... Nisan Aksu. Okuduğunuz bir romanın karakteri gibi değil de arkadaşınızın anlattıklarını dinliyormuş gibi hissedeceksiniz çünkü o sizinle birebir konuşuyor! Bence onunla daha önce tanışmadığınız için üzüleceğiniz bir karakter olduğunu düşünüyor. (Ayıptır söylemesi kendisini övmeyi fazla sever de...)

Abla olmak kolay değildi. Eş dosttan gördüğüm kadarıyla hele de erkek ablası olmak, daha da zorluydu. Belli bir yaştan sonra yalnızlığın da pek matah bir şey olduğunu söyleyemeyeceğim ya, hadi o benim seçimim olsun. Ama bekar büyük görümce olmak mı? "Görümce mi? Hııı, evet. Evet, o evlenememiş canım." "Hiç, hiç evlenmemiş." "Zor tabi. Gelinin işi çok zor, Allah kolaylık versin." Yooook. Yok, yok, yok! Bu kadarına da müsaade edemem. Önümüzdeki yedi ay içerisinde ya evleneceğim ya evleneceğim! - Haleöz * Kırık bir kalbin, bolca kahkahanın ve her şeye rağmen solmayan umudun hikayesi "(Ben) Evlenmeden Olmaz". Parantez içinin de en az dışı kadar önemli olduğu bir hikaye. Paşa gönlümüzün dilediğinin elalemden daha kıymetli olduğu bir hikaye. Sizi daha ilk satırlardan içine çekecek bir hikaye... Nasıl mı bu kadar eminim, nereden mi biliyorum? E, sizden biliyorum. Bu hikayede kıçına tekme vurulan erkeklerden en az birine siz de tekmeyi vurmak istediniz, belki de çoktan vurdunuz! Eğer yaşınız yirmi beşten uzaklaşmaya başladıysa Hale'nin duyduklarını, hem de en yakınlarınızdan, en az bir kere duydunuz! İşte tam da oradan biliyorum. Hadi gelin, bekliyorum :) Bir de şey, haddim değil belki ama içinize sinmeyen hiçbir adama şartlar öyle gerektirdi diye "Evet!" demeyin lütfen, rica ediyorum. -Funye49

"Sana hiç söylemedim ama sana aşıktım. Bunu yüzüne karşı söyleyememek de benim ayıbım olsun." 070822 ☁️

Hasret köyden uzakta bir dere kenarındaki küçücük evinde hem hayatla hem de annesiyle mücadele eden başı dik, dili sivri bir kızdır. Yaşadığı yerin yazı kurak, kışı çorak, baharı biraz rahattır. Ama babası olmadığından evin direği sürekli gıcırdar. Annesinin zoruyla gittiği bir düğünde gözü bir Külhanbeyine çarpar, ama başı diktir, pek yüz vermek istemez. Düğün boyu bakışırlar, tek kelime etmezler. Adam da pek bir hoşuna gitse de Hasret bunca bakışı hayra yormaz, yine de içi kıpraşır. Beyaz gömleğine, yanık tenine, kara kaşına, üstünden ayrılmayan kara gözüne... Sonra nasıl olduysa düğünün gecesinde evine gitmiş, saçılmış dökünmüşken penceresinden bir ses işitir, akşamki adamı daha görmeden tanır. Penceresinin köşesine siner, perdesinin arkasına saklanır. Sesini duyar adamın, sonra sesini duyurur. Onca yıllık Hasret bir toz olur bir duman. Sonrası dere kenarı, dut ağaçları, üzüm bağları.. Geçmişten gelen bir Köygöçüren lafı, Hamza'nın Görgülü belası... ..... Tarihi bir hikayedir.