Almanya'ya gitmemle hayatımın degismesi, neredeyse ayni anda oldu. Yeni okuluma alısmak bir yana bir de evde beni bekleyen bir cocuk vardi. KUZENİM!

Zaman değil midir iki dostu birbirinden ayıran? Aynı zamanda iki düşmanı birbirine bağlayan? Aras, kendisinden daha güçsüz olduğunu düşündüğü Güneş'in karşısında her zamankinden çok, kendinden emin dururken gelecekte onun karşısında bu duruşunun değişeceğini tahmin edemezdi. Ve bu iki düşman için zaman o kadar hızlı akıyordu ki neyin değiştiğini ikisi de fark edemediler.

Seni geçen gün beyaz gelinliğin içinde gördüm ya hani, dedim ki kendi kendime; '' Oğlum işte evleneceğin kadın karşında. Tut elinden kırma kalbini, yürü onunla aynı yolda...'' '' Buse benim şehrim İstanbul'du. Şehrimin içinde sen vardın, benim içinde sen. Şimdi İstanbul'umu bir kez daha terk etmeden soruyorum sana. Benimle bir hayat kurar mısın? Biraz önce şahit olarak attığımız o imzaları, bir de '' EVET '' dediğimiz için atar mıyız? '' Benimle Evlenir Misin?

Tüm seçenekler aynı yere çıkıyorsa ve siz seçeneklerde kaybolup bir sonuca ulaşamıyorsanız Emir ve Beste'yi çok seveceksiniz.

Kendini bildi bileli aşık bir kız. Bir üvey ağabey. Yalanlarla dolu bir hayat. Ve aşktan doğmuş bir nefretin öyküsü. Güçlü bir aşk, saf bir nefret.

Ailesini küçük yaşta kaybetmiş, hayatını dövüşerek kazanan genç bir kız... Aynı durumlardan canı çok yanmış, ama bunu saklamayı oldukça iyi başarabilen genç bir erkek... İkisi de dövüşçü, ikisi de hayatlarını yanlarında 'babam' diyebilecek kişilerle sürdürmeye çalışıyor. Peki, bu iki genç birbirleriyle karşılaşınca ne olur? Birbirlerinden nefret mi ederler yoksa delicesine aşık mı olurlar? Her ikisine ne dersiniz? Peki, Emma, Harry'nin çocukluktan takıntılı aşkı olduğunu öğrendiğinde nasıl bir tepki verecek? Ondan korkacak mı? Ondan daha mı çok nefret edecek? Yoksa içinde karşı koyamayacağı bir aşk mı ortaya çıkacak? Nefret, tutku ve aşk... Dostlarımız, beklenmedik bir zamanda düşman olabilir, düşmanlarımızda bir zamanlar dostlarımız çıkabilir. Yanındakine asla güvenme! ------- Hikayeyi Wattpad dışında hiçbir sayfada yayınlamıyorum. Görürseniz tarafıma bildirmenizi rica ederim. All Rings Reserved / Tüm Hakları Saklıdır

İnsan 'yeniliklere' açık mı olmalı yoksa ona duvarlar mı örmeli?

... ''Bana bir söz ver '' nefesi yüzüme çarparken zorlukla yutkunup ela gözlerine baktım. Bakışlarında o kadar çok duygu besliyordu ki saatlerce gözlerine bakmak istiyordum. Aşk-Nefret-Özlem-Hüzün-Acı ve daha bir çok duygu dolu bakışları dudaklarıma kaydı. '' Ne olursa olsun , ölüm bizi ayırana kadar beni bırakmayacağına söz ver Lucy. '' Onun çok sevdiği dudaklarımı dişlemeye başladım. Bakışlarım gözlerinden , öpüşmekten dolayı pembeleşen dudaklarına kaydı. Seslice yutkunup heyecanla aldığım nefesimi düzene katarak konuştum. '' Ölüm bile bizi ayıramaz Zayn. Seni asla bırakmayacağım. '' Dudaklarımızı tekrar birleştirdiğinde gözlerimi kapadım ve kendimi ona teslim ettim. Since: 14.08.2013