Doğduğu günden beri karanlık ömrün de geçen vakti bilmeyen adam, Spot ışıklarının parladığı kadar ışıldayan kelebek misali ömür de kanat çırpan bir peri...... Geceyi aydınlatmak isteyen ateş böceği Karanlıkta saklanmak isteyen siyah bir kurbağanın karanlığına aşık olmuştu şans eseri.....

"Ilk Kitap Tamamlandı" O Mozo'ydu. Tecrit edilmiş olan! O bir kara elfti: Ölümcüllerin en ölümcülü. Kara elfler kıtanın geneline yayılmıştı. Ölüm ve vahşet denilince akla tek kelime gelirdi: Kara elf. Suikast denilince akla şu gelirdi: Kara elf. Hainlik denince akla şu gelirdi: Kara elf. Bu seride ölümsüzlük yolunda yürüyen ve dünyaya iyiliği yaymak istenen Mozo'nun hayatını okuyacaksınız! İmparatoru! Kara Elfi!

"Elf gözlerin neler görüyor Legolas?" dedim, kaşlarımı çatıp manzaraya bakarak. Sarı saçlı Elf, kafasını bana çevirip anlamaz gözlerle baktı. "İlk olarak, adım Aramil Oronra Galanodel. İkinci olarakta çorak bir araziye bakıp ne görebilirim, söyler misin?" "Hiç eğlenceli değilsin." Söylediğim sözlere nazaran, arkamdaki bir yere bakışlarını dikti. Ve fısıldadı; "Bu topraklar eğlence arayışı içinde değil, küçük insan. Kan arayışında..." O sözlerini bitirir bitirmez, kulağımın hemen yanından geçen ok bana hangi Dünya'da olduğumu fazlaca hatırlatmıştı. Ben kendi dünyamda değildim. Kusurlu Topraklarda'ydım. Beni öldürmeye yemin içmiş iri yapılı bir ork, savaş naraları atarak koştuğunda, her seferinde nasıl daha fazla korktuğumu merak ediyordum doğrusu! *** Elf, insan ve cüce...Bu takım, artık ölü olan Kusurlu Toprakları, yeniden canlandırabilmek için yola çıkmıştı. Yanlarındaki küçük insan, başka bir dünyadan gelen üniversiteli bir genç kızdı. Üstelik esen rüzgardan bile korkuyordu!

Mine adında bir genç kız annesinin ölümünden sonra İskandinav'a gider ve orada elfler ile ilgili bir değişik bir kitap bulur. Mine bir kuyuya gidip oturduğunda bir anda dengesini kaybedip kendisini orta dünyada bulur ve işte böylece Mine'nin aşk macerası başlamış olacaktır....... 💖💖💞

Göğsümün içinde önüne damarlarımda dolanan kanlardan bariyer koymayı beceremediğim devasa bir ağrı yükseliyor. Kanımın kaynadığını hissediyorum, yağmura benzeyen gözlerimin öfkeyle parladığını... Titreyen ellerimde ölüm kokan kan izleri var, mezarlığın topraklarını içinde biriktirdiğim tırnaklarımı onun boğazına geçirmek istiyorum, sonra öpmek. Onu öldürürken sevmek, nefretimle boğarken kalbine nefes olmak istiyorum. Bulutlar hüznünü uzun saçlarıma bırakmak ister gibi hıçkırarak ağlamaya başlıyor, tanrının çatık kaşları gökyüzünün ortasında parlak bir ışık olarak kendini gösteriyor. Ağlıyorum, yağmur saklıyor. Bağırıyorum, gök gürlüyor. Karanlığa sığınmak istiyorum, şimşek çakıyor. Şehrin semâsı yalnızca bir günde ruh hâlimin etrafında şekilleniyor. Beni sevmesi için maskeler taktığım adam, maskemin iplerini gözünü kırpmadan çözüyor. Beni sevmesi için karanlık ruhuma iyilik kuşandığım adam, yüzüme bir ayna tutuyor. Aynada gördüğüm kişiden nefret ediyorum, bütün ışıkları avucumun içine hapsetmek ve bir daha kayıp ruhumla bakışmamak istiyorum. Nasıl ki aramızdaki bağ sokağın kuytu köşelerinde değil, bizzat benim zihnimin içinde dolanan şeytanlar tarafından koparıldıysa alt ve üst bacağımı birbirine bağlayan ipler de bir anda kopuyor, zangır zangır titriyorum. Gökyüzü nefretini kusmaya devam ediyor, yıldızların hayran olduğu adam beni burada istemiyor diye onlar da sırtımdan itmeye başlıyor. Parmak izleri tenimde, sesler kulağımda kalıyor. *** Zannederler ki direniş için taş ve sopa gerekir; kin ve nefret, eli silah tutan adamlar, küfürler ve bağırışlar, kan, acı, gözyaşı... Oysa direniş yalnızca bir düşüncedir. Zihninde başlayan ve zihninden kurtulduğunda Azrail'e sığınan çaresiz, zararsız, küçük bir düşünce.

Bu kurguda argo, küfür ve yetişkin içerik barındıran sahneler bulunmaktadır. ●○●○● "Beni sokmaya çalıştığın kalıpta olmadığımı sen de ben de gayet iyi biliyoruz." Ne kast ettiğini gayet net anlamıştım sanırım. Ona sürekli abi dememi kast ediyordu. "Üstelik ben de seni uzun süredir o kalıpta görmüyorken," gözlerimin tam içine bakarken kısık sesle tamamladı cümlesini. "Birbirimizi kandırmanın alemi yok." Bir elini başımın yanındaki duvara yaslayıp iyice sokuldu bedenime. "Ya sen yanlış görüyorsan, ben seni tam olarak o kalıpta görüyorsam?" Yüzünü boyun girintime yaklaştırmasıyla elini yaslamadığı taraftan duvar ile arasından çıkmak için hamle yaptım. Diğer elini de duvara koyarak engel oldu bana. "Senin aksine bedenin o kadar dürüst ki Betül, inkar etmelerinin hiçbir önemi yok artık." Ellerimin her ikisini de ince gömleğin altındaki sert bedenine bastırarak kendimden uzaklaştırmaya çalıştım. Milim kıpırdamadı tabi ki. "Yanlış görmüşsündür." Başını boyun girintimden çıkardı. Dudaklarını aniden anlıma bastırdığında şok içinde kaldım öylece. Ani hareketiyle kapanan gözlerimi bir süre sonra dudaklarını anlımdan çekse de açmadım. "İnkar etmekte serbestsin Betül ama ben az önce adımın yazılı olduğu yere dudaklarımı bastırdım," demesiyle daha sıkı kapadım gözlerimi. Sonra beni öylece bırakarak koridorun sonundaki odasına girdi, gözlerimi açmasam da uzaklaşan bedeninden ve kapı sesinden anladım. Elimi anlımda gezdirirken şapşal gibi gülümsedim kendi kendime. Annem hep kaderimizin avuç içimizde yazdığını, alnımızda da kaderimizdeki adamın adının yazılı olduğunu söylerdi. ○●○●○● #Genelkurgu 5# 24 Temmuz #Romantizm 5# 15 Ağustos #Aşk 4# 11 Ekim #Gençkurgu 5# 21 Ekim #Mizah 1# 27 Ocak

Eğer bu hikayeyi Wattpad harici bir platformda okuyorsan, kötü amaçlı yazılım riskinde olabilirsin. Eğer bu hikayeyi orjinal halinde ve güvenli bir şekilde okumak istiyorsan lütfen Wattpad'deki @Kismasallari isimli profilimden oku. Teşekkür ederim. *Tecavüz konulu değildir. *TÜM HAKLARI ŞAHSIMA AİTTİR. KİTAPLARIM NOTER TARAFINDAN TASDİK EDİLMİŞTİR. EN UFAK KOPYALANMA GİBİ BİR DURUMDA GEREKENLER YAPILACAKTIR!! *Dikkat! Argo ve küfür içerir. *27.08.2017 tarihinde yayımlanmaya başlanmıştır.