"Benden uzak dur... lütfen!" dedim ağlamaklı sesimle. Dudaklarındaki acı gülümsemem içimi burktu. Ama ondan korktuğum fikrini değiştirmiyordu. "Senden uzak durmak mı? Denemedim mi zannediyorsun?" dedi sert bir sesle. Gözlerinde acı vardı, bunu görebiliyordum. İlk defa duygu duvarlarını indirmişti. "Aşığım sana! Sana deli gibi aşığım" dedi bağırarak. "Seni her yerde görüyorum, kafamdan atamadığım tek şey sensin" Duyduklarım gerçek değildi, kafamı iki yana salladım, "İstemiyorum seni!" dedim ve birkaç adım geriledim. Duygu duvarı tekrar oluştu, en son gördüğüm şey kırgınlıktı. Soğuk ifadesi geri dönmüştü. Arkama bakmadan boş sokakta koşmaya başladım, nereye gittiğim hakkında bir fikrim yoktu. "Benden kaçamazsın!" dedi eğlenen sesiyle. Sesi boş sokakta yankılanırken koşmamı durdurdum ve hızlı bir şekilde nefes almaya çalıştım. Nefesimi düzenlediğimde doğruldum. Arkama hafifçe döndüm, yavaşça bana doğru geliyordu, yanındaki lamba bozuktu, ışık hafifçe titriyordu. Durdu, ayaklarını iki yana açtı ve ellerini cebine soktu. Yüzündeki yara izi daha belirgindi. Gözlerini kıstığını gördüm, "Kendini yorma, hangi deliğe saklanırsan saklan seni bulurum" bacaklarım kendiliğinden hareket etmeye başladı. Koştum, yorulmuştum ama yine de koştum. Dar bir sokağa girdim, önüme bakmasaydım duvara çarpacaktım. "Lanet-" diye mırıldandım. Sokak bomboştu. Duvara yapıştım, beni bulmaması için dua ediyordum. Ayak seslerini duyabiliyordum, buraya doğru geliyordu. Sokağın sonunu göremiyordum ama hızla oraya yürüdüm. Çıkmaz sokaktı. Arkamı dönecekken elleri belimi buldu. Vücudum kaskatı kesildi, sıcak nefesi kulağıma değiyordu. Yavaşça fısıldadı, "Ne kadar uğraşırsan uğraş, benden kaçamazsın! Gölgeden kaçamazsın"

#Mizah 1 Sessizliğin Sesi! Adlı hikaye'de bulunan Gürkan ve Güneşin hikayesidir! İki hikaye birbirine bağlantılı değildir :) Alnını alnıma dayadı kısık kısık nefes alıp verirken "Bilmiyorsun." dedi. Gözlerim gözlerindeyken "Neyi?" diye sordum. Yavaşça dudaklarını dudaklarıma doğru yaklaştırdı. Nefesini nefesimde hissederken dudaklarıma kondurduğu varla yok arası öpücük tamamen aklımı başımdan almıştı. "Senin için buraya kadar geldiğimi, istemediğim halde bu bölümü seçtiğimi, seni küçüklüğümden beri hala sevdiğimi.." Ben öpücüğünün etkisinden çıkamamışken, bir de bu sözler kurşun gibi beynime girmişti. Yeniden dudaklarıma doğru eğildiğinde bulduğum boşluktan faydalanıp onu ittim. Suratına bir tane tokat patlattım. Yanağımdan süzülen yaş bu duyduğum şeylerin mutluluğundandı aslında. "Gerizekalı." diyerek oradan uzaklaştım. Suratımda salak bir sırıtış vardı. İşte şimdi başlıyorduk Gürkan efendi. Ben sana o kadar şeyin hesabını sormaz mıyım? Seni peşimde sürüm sürüm süründüreceğim! Çocukluktan beri birbirini seven ama bunu inkar eden iki inatçı keçi.. Bir yanda, sahiplenen bir erkek.. Bir yanda, deli bir kadın.. Kim galip gelir dersiniz? Aşk mı? İnat mı? Her hikaye mutlu son ile mi biter? Bu hikayenin nasıl bittiğini merak ediyor musun? Okumaya ne dersin? Eee aramıza hoş geldin!

''Bön bön çocuğu izleyeceğine yemeğini ye.'' ''Seni mi izlememi tercih ederdin?'' iğnelemem ona koymamış olacak ki, çapkınca sırıttı. ''Kusura bakma, çilli. Tipim değilsin.'' ''Bana diyene bak! Seni gidi aptal çam yarması!'' Sandalyesinden kalkmadan önce son kez bana bakıp göz kırptı. ''Dikkat et de, çam yarması seni ezmesin, çilli.'' Devam kitabı Bir İçim Su'dur.