🥀 "Geçmiş, bazen mutlu bir anı bazen acı bir tebessüm. Bazı zamanlarda ise adı konulamayan duygunun adı..." Eflâl... Ölüme ve insanlara karşı gardını almış genç bir kadın... Korkuyla attığı her adımın, hayatından çaldığını fark edemeyecek kadar kimsesiz üstelik. Lâl... Ölesiye nefret ettiği insanlardan kaçıp sığındığı limanda, belki hayatının aşkını bulacak belki de en büyük hayal kırıklığını yaşayacak. Eflâl, onaylanmayan bir evliliğin meyvesidir ve henüz dünyaya gelmeden, hikâyesine ölümün gölgesi düşmüştür. İşi, dostları, abisi... Hepsi onu "öldürülmek" düşüncesinden bir nebze de olsa uzaklaştırmaktadır. Tabii, bir de Karan Akdoğan... Aslında kimsesiz olduğunu anlayan Eflâl'in, kimsesi olan genç adam... Aralarındaki bazen minnet, bazen şefkat, bazen ise karşı konulmaz bir sevgidir. Ancak Eflâl'in baş etmesi gereken ölüm gerçeği, onu Karan'ın yanında da rahat bırakmaz. Eflâl, gerçeklerle yüzleşmeye karar verir. Kime ve neye inanacağını bilmeden kendini hiç de tahmin edemeyeceği gerçeklerin içinde bulur. Artemis Milenyum aracılığı ile kitap oldu. Kitapçılardan alabilirsiniz.❤️ •Yeni bölüm gelmeye devam edecek ve final burada yayımlanacak.

O gün ikisi de biliyorlardı ki birbirlerinden sonra asla tamamlanamayacaklardı... O çok güçlü sandığınız duvarlarınız kırıldığında herkes bilirdi neye dönüşeceğinizi... Bir enkaza. Evet, adam ve kadın için en uygun kelime bu olacaktı. Enkaz. Yedi yıl sonra bile birbirleri için atan kalpleri tüm yaşanmışlıkları silip tekrardan birleşebilir miydi? ••• 22.06.2020 ••• "Seni sen olmadığında bile seveceğim, gerçi..." Adam bir saniyeliğine duraksamış sanki bu düşünceyle ağrıyan kalbini rahatlatmak ister gibi nefes almıştı. "Böyle bir şey asla olmayacak!" diye atıldı hemen, Vera çatık kaşlarıyla. "Ben hep olacağım. Sen istemesen bile." ••• "Yeter lan yeter! Delirdim, anlıyor musun beni delirdim!" Boran öfke ve arzuyla karışık Kükremişti Vera'nın yüzüne doğru. "Dokunacağım sana. Beni ne kadar itersen it, benden nefret et, umurumda değil. İhtiyacım var! Seni hissetmeye, yedi yıl boyunca aklımdan bir an bile çıkaramadığım tenindeki o pürüzsüzlüğe ihtiyacım var!" Boran'ın bir eli bel çukuruna sabitliydi, diğeri ise yavaşça elbisesini sıyırıyordu. "Sıcaklığını hissetmeye muhtacım. Sana muhtacım." Parmakları kadının bacak arasına doğru yol aldığında yarattığı etkiyle sırıttı Boran. "Hala benim için hazırsın. Hep öyleydin." "Dokun bana." dedi Vera bir anda içindeki şehvete yenik düşerek. Ve adamın bacak arasındaki elini tutup bastırdı. "Şimdi yapmazsan kararımı değiştireceğim." •••