Hayatımızı etkileyen, dönüm noktası diyebileceğimiz çok önemli olaylar bir anda gerçekleşir. Anlayamadan, anlam veremeden biter. On saniyede mesela. Ve geriye böyle bir cümle kalır: "İlk karşılaşmamızı hatırlıyor musun?"

Hayatımızdaki her şeyin bir nedeni vardır. Tesadüflerin de öyle. Tesadüfler, bazen hayatımızı değiştirebilecek niteliktedir. Ve altın kural; tesadüflere daima inanın...

Yıllar önce ufacık bir yanlış anlama yüzünden ayrılan ama hala birbiri için çarpan iki kalbin kavuşma hikayesi... İlk denemem olup,sadece tek bölümlüktür... Keyifle okuyunuz efenimm :))

"Dediğim gibi, gayet sakin bir akşamdı. Ta ki o gelene kadar. O tuhaf kadın. İçeri girdiğinde saat gece yarısını geçiyordu. Bana doğru ilerledi, taburelerden birine oturdu. Dağınık ama hoş biriydi. Esmer, minyon bir tipti. Etrafa garip bir enerji yayıyordu. Davranışlarındaki bir şey "Ben buraya ait değilim!" diye bağırıyordu sanki. 'Yolun buraya nasıl düştü?' dedim, biriyle buluşacağını söyledi. Hareketleri, büyük bir beklenti içindeymiş gibi sabırsızdı. Ayaklarını huzursuzca sallayıp duruyordu. Bunu ben de çok yaparım. Özellikle gerginken, bazen de birini beklerken." "Beklediği kişi geldi mi peki?" "Hayır, uzun saatler boyu bekledi ama kimse gelmedi."

Bebeğini kucağına alamadan kaybeden bir anne.. Yıllar sonra bir mektupla onu yaşadığını öğrendiğinde , hem kızının hayatına hem de ona babalık eden adamın kalbine girebilecek mi ?

TÜM HAYALLER TEK BİR ELVEDAYA SIĞDI.

Gözlerini ayırmadı gözlerinden. Cansu sertçe yutkundu. İkilemdeydi şimdi kalbi , bedeni. Şimdiye kadar çabucak geçen her saniye donmuş adam gözlerinde durmuştu. Zaman durmuş bir tek kendilerinden ibaret kalmıştı. Eren bir kez daha delilik yaptı. Hep akıllıca verdiği kararlardan bıkmıştı zaten . "Benimle evlenir misin " diye sordu bunun için. " Seni tanımıyorum adını bile bilmiyorum " Omuz silkti adam. " Adım Eren " diye cevapladı adam. "Bir kez daha soruyorum benimle evlenir misin " diye tekrarladı sorusunu. Cansu gülümseyerek baktı adama. Demek adı Erendi. Bir saniyeliğine yere indirdi bakışlarını. Utanmıştı. aslan ve arkadaşları dahil diğer masadaki insanlarda kendilerine bakıyorlardı.Başını kaldırmaya cesaret edebildiğinde adamın meraklı bakışlarıyla karşılaştı. Belli belirsiz kafasını sallayıp " evet " diye mırıldanırken utançtan yanakları yanıyordu.

Ve benim birden bire yüzünü değil Gözünü değil, sesini göresim geldi... Nazım Hikmet

Bakarken kıyamamak mı? Yoksa baktıkça doyamamak mıdır aşk? Özdemir Asaf

Dünyalar güzeliydi, hayatında istediği her şeyi elde etmiş ve mükemmel bir hayat sürmüştü Bade. Ta ki bir sabah gözlerini kayıt olduğu eğitim programının en gizemli kadının bedeninde açana dek. İşte o andan sonra her şey değişmişti. Şimdi kim düşman kim dost öğrenme vaktiydi.