Bildiğiniz tüm hikayeleri unutun Bildiğiniz tüm yaşanmışlıkları unutun Sadece bir gerçek kalsın elinizde ...ACI... Hayatı elinden alınırken, Sadece imam nikahı kıyılırken, Sevmediği bir adamla evlendirilirken, O sadece 17'sini yeni bitirmişti. Anteb hiç mi gülmezdi insanın yüzüne? Hiç mi mutlu olmasını bekleyemezdi?Ya hayal ettikleri bir gün olsun gerçekleşmez miydi? "Beyaz gelinlikle gelemedin.Ama beyaz kefenle uğurlanacağından emin olabilirsin gelin ağam." Kadir hanoğlu Cemre Wattpadde ŞERİVAN adında ilk kitaptır Genel kurgu#219 Genel kurgu#193 Genel kurgu#127 09.05.2017

Ben Anna, küçük yaşımda düştüğüm bu saray cennetim ve cehennemim olarak ikiye ayrılmıştı. Ortada kaldığım çizgim de bir yanım bana cenneti sunacak aşkım, diğer yanım ateşimde cayır cayır yanacağım acım... Ben Alex, bu krallığın en büyük varisi, tahtımın ve gücümün adamıyım. Her gece koynuma aldığım cariyelerim, gün doğduğunda biten ilişkilerim... Ta ki karşıma masum yüzü, kıvrak hareketleriyle bana dans eden kölemi görene kadardı bu boşvermişliğim. Aldığım her nefesfe odama doğan güneşimi, karanlığımda kaybetmek için uğraşan düşmanlarımla mücadele ederken, karşı karşıya geleceğim validemle sonumu çizecektim... "Benim hayatım, benim gücüm, benim krallığım. Bu taht benim, bu aşk benim. Seni benden kimse alamaz Anna."

Sahi aşk neydi? Bir tarifi var mıydı? Tarif edilebilir miydi? Ya da bir kalıba sokulabilir miydi? Amacı neydi? Sebebi neydi? Dünyadaki her şeyin bir varoluş sebebi varken aşk duygusu sebepsiz değildi ya! Yeryüzündeki tüm canlılar neslinin devamı için yaratılış fıtratı gereği karşı cinsine ilgi duyar. Yoksa neden peygamberdevesi çiftleşirken dişisi tarafından yenmeyi göze alsın. Ya da onca dişi sancılı bir gebelik ve doğuma dayansın? Evet, iki karşı cinsi birbirine çeken bir his, bir duygu, bir güç vardı. Bu inkâr edilemez gerçekti de neydi bu hissin adı, tanımı? İnsanoğlu için anlamı? Kimileri bu duyguyu şehvet deyip aşağı çekti, kimileri aşk deyip yüceltti. Peki, ya gerçek tanımı hangisiydi? Bence bu soruda kişiden kişiye değişen bir cevap saklı... Tıpkı karakter misali... Tıpkı parmak izi gibi... Tıpkı bir virüsün bağışıklığa bağlı her vücutta ayrı bir reaksiyon göstermesi gibi bu duygu da kişiden kişiye değişiklik gösteren bir duygu. Yani bu duygu kimileri için gelip geçici bir heves, kimileri için son nefes...

Çocukluğumda öğrendim ben. Doğan güneşin batmaya mahkum olduğunu ve her yazın sonunda çetin bir kışın beklediğini... Güller bin bir hevesle açsa da nihayetinde kuruduğunu ve gecelerin soğukluğunu... Çocukluğumda öğrendim ben ölümün o soğuk yüzünü. Annemi kaybettiğimde daha yas tutamayacak kadar küçüktüm. Anlık tutulmayan yaslar zamana yayıldığında acıyı hafifletmiyormuş meğer. Aksine vedasız gidişler daha çok hüzün olup çörekleniyormuş yüreğin bir köşesine. Acılar yüreğimin bir köşesinde her daim nöbet tutarken zamana yenik düşüp ben de büyüdüm. Artık genç bir kızım. Hem de en evde kalmışından... Çok mu çirkinim? Ya da bahtsız... Kader yolunda ilerde benim için hazırlanmış imtihanlardan bi haber acılarımı yudumlayarak yürüyordum. Zamanın içinde beni nelerin beklediğinden habersiz... Üvey annemin 'Evde kaldın! Başıma kaldın!' sözleriyle beni iğnelediği bir sabah kapıma gelen görücüyle hayat imtihanım şekillenmeye başladı. Sonra belki de hayal bile edemeyeceğim bir hayatın ortasında buluverdim kendimi. Aşk denen kavramla tanıştım önce. Sonra şükrettim daha önce acı diye yüreğimde büyüttüklerime... Ve aşkın şarabından yudumlayıp sarhoş olduktan sonra öğrendim hayatımı değiştirecek o büyük sırrı...

*Nefret, aşka dönüşebilen güçlü bir duygudur* Annesinin tayini dolayısıyla İstanbul'a taşınmak zorunda kalan Öykü, burada daha önce hiç karşılaşmadığı bir şeyle karşılaşır. Bir çeteyle. Bu durum ilk başta pek hoşuna gitmese de daha sonra onları terk edip giden babasından intikam almak için bu çetenin içinde olmak ister. Fakat bilmediği çok şey vardır. Bu çeteye girmek öyle zannettiği kadar kolay değildir. Çetenin lideri olan BARLAS KARAMAN'ın koyduğu bazı zorlu görevleri yerine getirmek zorundadır. Ve bu görevlerin hiçbiri de öyle herkesin yapabileceği kadar basit görevler değildir. Öykü'nün de öyle. Tüm hakları bana aittir©

Veda Caddesi'nin devamıdır.

Her şey bir kurşunun değil de, bir çift kara gözün kurbanı olmakla başladı. Bedenimde ki değil, ruhumdaki ölü tohumların yeşermesiyle attı nabzım. Ve o günden sonra üzerimdeki çiğ toprağı atıp yaşamaya başladım. "Çünkü burası Veda Caddesi," dedi kara gözlerini, gözlerimin içine mıhlayarak. "Çünkü burada her veda bir merhabayla başlar."

Kutunun üzerindeki notu okuduğumda " eğer bir gün yaşadığım şeyi kabullenirsem kavgayı neden ettiğimi sana söyleyebilirim, lafı fazla uzatmak istemiyorum iyiki doğdun ufaklık" yazmıştı.

Bazen sadece susarsın. Kırılırsın susarsın, küsersin susarsın, öfkelenirsin susarsın, aşık olursun yine susarsın, aldatılırsın yine susarsın. Bazense susturulursun, sırf kadınsın diye susturulursun. Berdele kurban edilirsin yine susturulursun. Lâl olur dilin. Aşk-ı Lâl olur yüreğin. Sessizliğin aşkı bu. Züleyha'nın sessiz çırpınışının hikayesi. Yusufla, Züleyha'nın aşk hikayesi bu. *** Merhameti kadar öfkeside büyük olan Yusuf Ağa. Masumluğu ve güzelliğiyle dillere destan olan Züleyha. Berdelle birleşen bedenleri aşkla ruhlarına işlenecek mi? *** Beklemek Züleyha'ya yakışır. Gelmek ise; Yusuf olabilene...

BEDEL SERİSİ 2 Biz, hayatımızla ilgili planlarımızı yaparken kaderimizin, bize hiç ummadığımız yollar çizdiğinden habersizdik. Nazlı ve Harun.. Yıllardır birbirilerinden nefret ederken, kaderlerinin birlikte yazıldığından habersizlerdi. Yaşadıkları yürek kırıklıklarının ardından kendi mutluluklarından umudu kesip kendilerine emanet edilen en kıymetli varlıkları için birleşti onların yolları. BEDEL adlı hikayemdeki Nazlı ve Harun'un bazen eğlenceli bazen hüzünlü hikayesi. BEDEL'in devamı niteliğindedir. Spiritüel #1 #2 #3...