İzmir'de de erkekler tarafından çok beğenilen Nilay İstanbul'a geldiğinde de bütün herkes onunla beraber olmak istiyordu. Fakat o bunlara aldırmayıp sevdiği kişiyle beraber olacağını kendisine söz vermişti. Bakalım Nilay kimi seçecek ve +18 anlara girerken bundan kaçacak mı? KİTABA devam edemiyorum arkadaşlar..

İşine özel hayatı olmayacak kadar takık bir polis memuru,bir gün anlam veremediği şekilde ilgisini çeken birine komşu olursa... *** "Okurken içim ısındı , yüzümde ufak bir gülümseme belirdi ve bu ikilinin en kaliteli şekerden tatlı olduğunu düşündüm." "Umarım bir gün bu hikaye bir kitap olur. Türkiye'de yaşamamama rağmen bir şekilde kitabı elde edip, rafımın en baş köşesinde yerleştireceğim. Çünkü zaman zaman bu kitabı canım çekiyor ve açıp okuyorum." "Mükemmel bir hikaye.. Her anında sanki kendim yaşıyormuşum gibi hissettim. Böyle dolu dolu bir aşk yaşamak istiyorum." "Kelimeler kifayesiz kalır ya,işte o anlardanım.Birkaç sevgi sözcüğüyle ya da beğendiğime dair mükemmelliyetçi tavırlarla açıklayamam.Beni kendine bağladı.Karakterlerle bir oldum,onların yaşadığını yaşadım.Sevdim ve seveceğim." "Gerçek ve saf sevginin her şeyin üstesinden gelebileceğini anladığım kitaptı. Birbirlerini her şeyiyle,güzel seven karakterler vardı. Hala arada aklıma gelen ve defalarca okuduğum kitaplardan.." *** **Boy×Boy'dur. #8 - LGBT #3 - gay

Müslüman müslümanın kardeşidir! KBR BBCN

Veda Caddesi'nin devamıdır.

Her şey bir kurşunun değil de, bir çift kara gözün kurbanı olmakla başladı. Bedenimde ki değil, ruhumdaki ölü tohumların yeşermesiyle attı nabzım. Ve o günden sonra üzerimdeki çiğ toprağı atıp yaşamaya başladım. "Çünkü burası Veda Caddesi," dedi kara gözlerini, gözlerimin içine mıhlayarak. "Çünkü burada her veda bir merhabayla başlar."

Bukalemun Serisi 2.Kitabı... **** Yaman ona sonsuzluğu vaat ediyordu.... Gözlerinde öyle bir anlam vardı ki; yeryüzündeki hiç bir kelime bunu açıklayamazdı. Sanki başka bir boyuttan bakıyordu Alaz'a. Kapkara gözlerinin içinde oynaşan pırıltılar dünya üzerindeki hiç bir ışıkla boy ölçüşemezdi. Öyle parlak, öyle berrak, öyle canlı, öyle yakıcıydı o pırıltılar...

Hiç bir aşk böylesine tutkun, böylesine adanmış olmadı... Ne seneler silebildi yakıcı hasretini, ne katlanılmaz acılar bastırabildi yokluğunu... Anlaşma basitti oysa... Yalnızca ona ait bir kız için edilen dualar ve karşılığında sunulacak bir can... Kefareti kendiydi... *** "Her yeminin, her sözün bir bedeli vardır... Benim ödeyeceğim bedel seninkine karşılık, benim hayatım... Bu ne pahasına olursa olsun kabul ettiğim, razı geldiğim bir anlaşma. Rabbimle benim aramdaki anlaşma! Girme aramıza! N'olur girme! Seni bana verene yüzümü kara çıkarma!"

"Hiçbir yenilgi böylesine görkemli, hiçbir zafer böylesine acınası olmamıştır!"

Bu kitap haksızca yapılan bir şikayetin ardından sildirilip, tarafımdan tekrar geri alınmıştır. Hikayeyi çalışmalarım içinde bulunan ANKA isimli kitaptan okuyabilirsiniz. Bu yalnızca bir aynadır... Buraya bakan kendi gerçek yüzünü de görecektir. Bazı kalpler çirkin bazıları baş döndürücü güzelliktedir. Güzel kalpli herkes, hak ettikleri naiflikle kucaklanacaktır. :) Aslıhan Doğa

Hiçbir günah kefaretini unutmaz. Hiçbir kirli sır gecenin nezaretinde tutuklanamaz. Geleceği ellerinden tek gecede koparılan bir adam, öleceğini bilse dahi sessizliğin kanatlarına sığınmaz. İki karanlık gecenin iki büyük suça gebe kaldığı ve iki yabancı ruhun birbirine körkütük düğümlendiği acı bir hikâyenin içindeyim. O iki yabancı ruhtan biri benim. Ve ben bir zamanlar, yolunda giden bir hayata sahiptim. Bir gün o çıkageldi ve içinde sadece doğruların olduğu dünyamı yanlışlarıyla altüst etti. Gözlerime bir kez bakması bile beni düşürmeye, düştüğüm yerde darmadağın etmeye yetti. Beni tehditlerle örülü bir kafese hapsetti, o kafesin kilidini ve anahtarını elime verdi. Gitmek de, kalmak da senin seçimin dedi. Ama ne kalabildim ne gidebildim. Yalnızca bekledim. Benim de onu düşüreceğim bir gün elbet gelecekti ve ben intikam almayı severdim. O gün geldi. Bir leyl vaktinde, ay gecenin koynunda dalgalanırken, hakikati sırtından vurdu kirli parmakları. Artık bu saçma hikâyemizde bizden başkaları da vardı. Zaman aktı... Kendiliğinden kırıldı hapsolduğum kafesin kapakları. Dışarıya adım attığım an hislerim pervasızca tökezledi. Zira sevdayı puslu gecelerde yüreğime kazıyan adamın ruhu artık içime işlemişti. "Haklıymışsın," dedi beni öldürmek ister gibi. "Senin hikâyenin esas adamı ben değilmişim."