Alec Lachlan, MacLeod klanına mensup İskoç lordlardan biriydi.William Sharpe ise baron unvanına sahip bir aileden olsa da askerliğe gönül vermiş bir İngilizdi. Tek ortak noktaları öfke ve düşmanlıkken aşka düşecekleri gün sayılıydı.Peki iki milletin düşmanlığının içinde yeşermeye başlayan bu filizin ömrü ne kadar sürecekti? Kesit "İngiliz askerleri geliyor William.Sanırım seni arıyorlar.Şimdi dışarı çıkamam buradan.İkimizin aynı kulübede olmasını nasıl açıklayacağız?Lanet olsun!"dedi gergin bir şekilde. "Merak etme sorarlarsa sadece düşmanız derim."dedim gülümseyerek.

*İnsanın memleketinde değil de başka bir yerde olmasından doğan his, sıla hasreti. Entrikalar, kötü kadınlar ve silahlı adamlar yok. Sadece aşk var. Doğu ve Yavuz'un aşkı.

Kenan ile Kağan'ın hikayesi.

O benim limanım.Dışlanmadığım,sevildiğim tek yer.Bir zamanlar en büyük limanım ailem derdim.Şimdi ise kabuğu tutmamış bir yara gibiler benim için ve bu yara hiç iyileşemeyecek.Ne zaman nefes alamayacak gibi olsam artık yeni limanımın varlığına sığınıyorum.Bu durum hiç bitmeyen bir zorunluluk haline geldi adeta. Dünya uçsuz bucaksız olsa da önümde, sanki göremediğim sınırlar var gidemiyorum. Ne kadar ilerlesem de geri dönüyorum ona ayaklarımdaki prangalarla. Eren'in sahip olduğu küçük dünyası hiç beklemediği bir anda başına yıkılmaya başlamıştır.Fakat Eren aşkını bulacak ve mutlu mesut yaşamaya devam edecektir.Gerçekten öyle mi olacaktır? Erkek erkeğe aşktan bahsedilmektedir.Bu türü sevmeyenlerin okumaması tavsiye edilir.

"Gel buraya!"dedi ben arabanın arkasına doğru koşarken. "Gelmem." "Kaçamazsın.Anlamalısın artık." "Pes etmeyeceğim." "Ne tuhaf ben de."dedi sırıtarak. Mert ve Bulut'un hikayesi.Birinci kitaptan bağımsız okunabilir.Ama yine de eksiklik hissedeceğinizi düşünüyorum.Bu sebeple birinci kitabı okumanızı tavsiye ederim. Kapak için desteğinden ötürü E-Rabbit'e teşekkür ederim.Minnak parmakları dert görmesin. :)

Asla en yakın arkadaşınıza aşık olmayın! Chris, birlikte yaşadığı, aynı okula gittiği ve hatta aynı odada kaldığı, yıllardır tanıdığı bir adama âşık olacağını hayal dahi edemezdi. Darren, heteroseksüeldi ve kendisi gay olmasına rağmen ona yakınlık gösteren, aynı zamanda da destek olan nadir erkeklerden biriydi. İyi niyetlerle düzenledikleri basit bir parti ise arkadaşlıklarının göründüğü kadar masum olmadığını onlara gösterecekti... Darren, basit bir eğlencenin kâbusa dönüşmesini izleyip Chris'e olan hislerine anlam veremezken; Chris ise onu kaybetmemek için duygularını görmezden gelecekti... Peki, hangisi kazanacaktı? Arkadaşlık mı? Aşk mı? ************* Aşka inanmayan bir genç ve karşısına eğlenceli bir partide çıkan heteroseksüel bir adam! Grant, duygusuzluğu,çapkınlığı ve alaycılığı ile bilinen bir eşcinseldi. Gittiği bir partide karşısına çıkan Chord ise en az onun kadar çapkın ama duygusal bir heteroseksüel... Kader bu iki adamı bir araya getirdiğinde kimse olacakları daha önceden kestirememişti. Tek gecelik bir zevk uğruna başlayan ilişkileri, iki adam içinde kolay kolay unutamayacakları bir anı haline gelince, olaylar içinden çıkılamaz bir hal almıştı. Alaycı ve seks düşkünü bir adam ne kadar değişebilir? Heteroseksüel bir adam bir başka erkeğe nasıl âşık olabilir? Peki ya kader, ağlarını ne kadar sıkı örebilir? - NOT: Crisscolfer fanı değilseniz ve One Direction'dan nefret etmiyorsanız bu hikayenin gözden geçirilmiş ve düzeltilmiş versiyonu olan 'Larry' uyarlamasını okumanızı tavsiye ederim. Profilimde mevcuttur.

Onun güzel olmak için hoş gözlere, uzun saçlara ya da büyük göğüslere ihtiyacı yoktu. O bana olduğu kişiyle yürüse, kollarımı açabildiğim kadar açar ve koşması için yalvarırdım. O ise uzaklaşmayı seçti. Şimdi 9 yıl sonra, önüme koyduğu kapının anahtarını alttaki boşluktan bana itmişti. Kalbim açmamı, zihnim koşarak uzaklaşmamı söylerken ben öylece oturmuş, içerdeki kaosun sonunu diliyordum. Çoktan ruhumu ona kendi ellerimle teslim etmiştim. Şimdi kalbim avuçlarıma düşmüştü. Zihnim ise bana yalvarıyor, yalvarıyordu. Bu yanlıştı. Bu saçmalıktı. Bu aptallıktı. Ve o an göğsümün ortasında büyüyen acı... Bu acıyla kalıyordum ben. Benim tüm gerçekliğim buydu. Ben koca bir yanlıştım. Karşımda doğru olduğunu iddia eden Kağan ise üzerime yıkılan ikinci bir yanlıştı. Yine de... Bir yanlış ancak bu kadar doğru hissettirebilirdi.

DÜZENLENDİ! "Sırtını yaslayacak bir duvara ihtiyacın var." "Biraz da soluklanmaya..." diye tamamladı beni. Dilimi dişlerim üzerinde gezdirdim. "Biliyor musun, benim de şurayı dolduracak bir şeye ihtiyacım var." dedim elimi başımın üstüne koyarak. Şaşkınlıkla birkaç saniye bana baktıktan sonra başını geriye atarak kahkaha attı. Gülümsemem dudaklarımda dondu, başımı eğerken ısındığımı hissettim. "İnsanlar dertlerini itmeye çalışırken sen başına dert almak mı istiyorsun?" dedi tek kaşını kaldırarak. "Ben sadece yerine endişeleneceğim birini istiyorum."