"O sesi sen de duydun mu?" Karanlık koridorda yönümü bulmak için duvarlardan yardım alırken korkuyla sormuştum bu soruyu. "Burası otel" demekle yetindi ,benim aksime fazla rahat davranıyordu "burada sesler olması fazlasıyla normal." Cevabı üzerine durdum "Bu otelin tek ziyaretçileri biziz Deamon, hatırlasana!?" Karanlık koridorda durmamla birlikte tüm ses kesilmişti. Bana sonsuz gibi gelen birkaç saniyeden sonra Deamon rahatsız edici bir gülümsemeyle cevap verdi "Görmüyor musun?" etrafı gösterdiği eli hiç durmadan titriyordu "herkes burada" gülmeye devam ediyordu "hepsi bizim için burada" gelip suratımı tuttu ve kafamı etrafa bakmam için yukarı kaldırdı, sonra büyük gülüşü aniden soldu "sadece biz yokuz." Usulca suratımı bıraktı ve koridorda uzaklaşırken defalarca kez tekrarladı "Sadece biz yokuz."

18 yaşında bir kız. Üvey bir baba ve karanlık , sırlarla dolu bir geçmiş. Kızlar her zaman kendine zarar veren erkekleri sever sözünün bir kanıtıydı Jessica. Üvey babası yüzünden korku ve aşk dolu bir yolculuğa sürüklenmişti Jessica. Joseph'i kendine aşık edebilecek miydi ? Yoksa platonik ve acı verici bir aşkın peşinde mi sürüklenecekti ? " Sana ihtiyacım vardı. Ama gelmedin. Beni orada yalnız bıraktın. Her gün ben karşımda o piçi değil de seni görme umuduyla açtım gözlerimi. Ama yoktun. Gelmedin. Merak etmedin. Aramadın bile değil mi? Kaçtım sandın. Bir kere bile beni aradın mı? Çok merak ediyorum.. bir kere bile geldim mi aklına lanet olası? "