"Ben onun küçükken kurtardığı kölesiydim."

[Tamamlandı] Bana ilk gülümsediğinde 4 yaşındaydı. Benim gerçeklerle tanıştığım yaştaydı. Annemin ölüsünü gördüğüm yaştaydı. Kaşlarımı çatıp yüzümü ona yaklaştırdığımda bile yüzündeki gülümseme silinmemişti. Başımı eğip ciddi görünmeye çalışarak sordum. -nasıl bana gülümsersin? Ellerini arkada bileştirip yerinde sevimli bir şekilde sallanmaya başladığında gözleriyle kapıdan birinin gelip gelmediğini sürekli kontrol edip duruyordu. Küçük çelimsiz bedeni her an kaçmaya hazır bekliyordu. Bir adım bana yaklaşıp fısıldadığında onun kadar cesur birini gördüğüm için şaşkındım ama sürekli kapıyı kontrol eden gözleri yüzünden cesareti yalnızca bana gibiydi. -Ben senin de kölenim ama sen baban gibi değilsin. Sen iyisin, değil mi? Henüz küçük olduğu için kelimeler ağzından sevimli bir şekilde çıkıyordu ve onunla ilk konuşmamız buydu. Parmağımı dudaklarıma götürerek ona sessiz olmasını işaret ettim ve ince kolundan tutup masanın altına çekiştirdim. Masanın altına gizlendiğimizde aşağıdan hala kapıyı kontrol ediyordu. Kolunu bırakmak istemiyordum ama morluklarından dolayı canını acıtacağımı düşünerek elimi çektiğimde iri gözleri benimkileri bulmuştu. Öncekinden daha sessiz bir şekilde ona cevap verdim. -Sakın kimseye bu dediğinden bahsetme. Başını salladığında elimi korkakça saçlarına götürüp karıştırdım. Karşısındayken ben ondan daha korkaktım. O ise gözlerini kapatmış gülümsemeye devam ediyordu. Benim ailem tarafından sürekli işkence görürken nasıl bana karşı bu kadar rahat olabildiğini çözememiştim ama babamın onun kulübeden çıkmasına izin vermesinden beri uzaktan beni sürekli takip ettiğini farkediyordum. Serçe parmağımı ona uzattığımda merakla bakınca onun da minik serçe parmağını tutup benimkiyle birleştirdim. -Bu günden sonra arkadaşız.

/tamamlandı/ Jeon Jungkook, bir hayalciydi. Gece saat dördü on geçe, insanların yatağına sızar, arkalarında uzanır; saçlarını koklar ve gitmeden önce kulaklarının tam altına ıslak bir öpücük kondururdu. Her gece binlerce yatağa, düşe ve hayale misafir olurdu. Ve binlerce geceden birinde, binlerce yatağın yalnızca birinde, uykusunda uyuyan bir çocuğu peri sandı. Hayaletler sık sık Park Jimin'e aşık olmazdı ama Jeon Jungkook o gece görünmez kalbini Jimin'in yastığının altına iliştirmiş, ve yok olup gitmişti. Şeytanla bir anlaşma yapana dek Park Jimin'in hayalini kurdu. Bu... alışılabilir bir şeydi. Zira Jeon Jungkook bir hayalciydi. Ve bir hayalcinin sahip olması gerekenden çok daha fazlasına sahipti. ヅ //kapaktaki sanat: @-nushanchel (twitter)

Alışmalıydım... Benim kalbimden kış, gözlerimden sonbahar asla eksik olmayacaktı. Gözlerimde dolaşan bulutlar yağmur olacak, gözyaşlarım bereket değil çoraklık getirecekti yüreğime. Ruhum kalbimin tipisine kapılıp oradan orada savrulacaktı. Kış gibiydim; kimsenin sevmediği ve arkasını döndüğü mevsimdim. @hunhan1Dx |Tüm hakları saklıdır.

"Odayı acı ile aydınlatabilseydik, şüphesiz çok ihtişamlı bir ateş olurduk." -Ada Limon, Bright Dead Things Sonsuza kadar beraber kalacaklarından adları kadar emin olan Jimin ve Jungkook New York City'ye taşınıp evlendiklerinde sadece 18 yaşındalardı. Dört talihsiz yıldan sonra ayrılmış ve bir daha birbirlerini görmemişlerdi. Tabi bu durum sadece Jimin Jungkook'un fotoğrafçı olarak çalıştığı şirkette manken olarak başlayana kadar sürmüştü. Hikayenin sahibi @eumorious adlı Ao3 kullanıcısıdır. Ben sadece çevirisini yapıyorum. Bu arada hikaye gidişatı biraz angstli, ama hikaye tamamen angst değildir.

愛してるわ. @akinarai | Her hakkı saklıdır.

"Taehyung. Yıldızsız gece olur mu sence?" "Olmaz Yoongi." "Benim gecelerim senden önce yıldızsızdı ama." "Neyi ima ediyorsun?" dedim gülerek. "Yıldız gibisin Taehyung. En çok ihtiyacım olduğunda parlayansın. Elimi uzatsam tutacak gibi yakınımdasın ama çok uzaktasın." "Neden uzaktayım ki?" "Birbirimize aşık olmamız aradaki mesafeyi örtmüyor Taehyung."

Jeon Jungkook sadist bir insandı. Acı çektirmeyi seven, ve bundan zevk alan. Min Yoongi, Jeon Jungkook'a ve onun sadistçe zevklerine mahkumdu.

Jungkook sadece Jimin'in düğününü planlaması için tutulan bir yabancıydı.

Jungkook'un kızının baleye ciddi bir takıntısı vardır ve dersler alıp bir balerin olmakta kararlıdır. Park Jimin ise bölgedeki dans akademisinin bale öğretmenidir ve dört yaş grubuyla ilgilenmekten çok daha memnundur. Jimin'in varlığı, Jungkook'un ilk kez 'aşk' hissinin yaşamasına izin vererek onların hayatlarını birden fazla şekilde kutsar.