Adam Farrow to gwiazda szkolnej drużyny hokeja. Tajemnicą nie jest to, że w oczach innych posiada plakietkę szkolnego łamacza serc, czy też chodzącego obiektu westchnień. Każdy jego ruch wydaje się niemalże idealny, każde słowo, które wypłynie z jego ust wydaje się tysiąckroć razy przemyślane. Dlaczego Adam Farrow nienawidzi właśnie mnie? _ książka zostanie wydana jeszcze w 2021 roku! większość rozdziałów cofnięta ©birdvv 2018/2020

Chcesz poznać losy córki pirata? Chcesz zasmakować przygody? Chcesz zobaczyć dalekie lądy? Chcesz uciec od codziennych trudów? To zapraszam na statek kamracie! Arrr...i niech przygoda będzie z wami!

Wspólna nienawiść od dziecka -Czy Ty masz mnie za idiotke? -Od jakis 17 lat, dobrze ze zauwazylas- chłopak zaczął się śmiać -Co Ty tu masz..? -Nic...-zmieszał się -Przecież Ty masz idealne życie... -To tak tylko wygląda // nie wiem jak potoczą się losy bohaterów, nie mam zaplanowaniej ich histori. Mam wenę wtedy pisze // #395 dla nastolatków ❤ #548 dla nastolatków *wszelkie podobienstwa przypadkowe* NIE KOPIOWAĆ

Chciałam odejść, ale Nathan złapał mnie za nadgarstek i pociągnoł tak, że się odwróciłam w jego stronę -Przepraszam- powiedział patrząc mi w oczy. -Póść mnie- odpowiedziałam wkurzona wyrywając swój nadgarstek z jego uścisku. Odwróciłam się i szybko szłam do wyjścia.

Gdy film dobiegał końca, w powietrzu czuło się napięcie. Adam spojrzał na mnie, a w jego oczach dostrzegłam coś, czego wcześniej nie było - pożądanie i pragnienie, które przez chwilę sprawiły, że zamarłam. Nie wiedziałam, jak się zachować. Mój umysł krzyczał, bym się cofnęła, ale serce podpowiadało coś zupełnie innego. Z początku zdezorientowana, na moment zastygnęłam, nie mogąc się zdecydować. A potem, gdy nasze spojrzenia się skrzyżowały, dałam się ponieść chwili. Oddałam pocałunek, w którym zlewały się nasze pragnienia i tęsknoty. W jednej chwili znalazłam się w jego ramionach, czując, jak unosi mnie w górę. Zaskoczenie wymieszało się z radością - zaniósł mnie do sypialni, a na moich ustach wciąż utrzymywał namiętny pocałunek. W sypialni czas zdawał się zatrzymać. Adam całował mnie tak długo, aż wszystkie myśli uległy rozmyciu. Jego dłonie wędrowały po moim ciele, delikatnie zjeżdżając w dół. Każdy jego ruch wywoływał we mnie dreszcze, a serce biło mi szybciej. Gdy zdjął ze mnie bluzkę, poczułam, jak ogarnia mnie fala niepewności, ale i ekscytacji. W jego dłoniach moje piersi stały się obiektem czystej adoracji. Był pewny siebie, a ja, choć wciąż nieco zdezorientowana, czułam się jednocześnie bezpiecznie. Nie potrafiłam mu się sprzeciwić. Czułam, jak każda część mnie pragnie go jeszcze bardziej. Zatraciłam się w chwili, w jego dotyku, w tym, co nas łączyło. Nie myślałam o konsekwencjach, nie myślałam o niczym innym, tylko o tej namiętności, która wypełniała pomieszczenie. W tym intymnym świecie istnieliśmy tylko my dwoje, a wszystkie wątpliwości i lęki zniknęły w powietrzu. Mój umysł krążył między chwilami przeszłości a obietnicami przyszłości. Nasza relacja nabrała nowego wymiaru, a ja zdawałam sobie sprawę, że przekraczamy granice, które wcześniej wydawały się nienaruszalne. W sercu tliła się iskra nadziei, że

Amelię, odkąd tylko pamiętała, pociągali starsi mężczyźni. To barman w knajpce, to ratownik nad jeziorem. To nie było nic wielkiego, lubiła na nich patrzeć. Dojrzali mężczyźni byli wiele ciekawski niż chłopcy w jej wieku. Mateusz jest młodym nauczycielem fizyki. Facet z powołaniem i tym "czymś", dzięki czemu uczniowie go wręcz ubóstwiają. Przeniósł się do nowej szkoły, przez wydarzenia z przeszłości. Przystojny, młody, życzliwy... Dziewczęta oszalały na jego punkcie. Amelia do tej pory nie zadurzyła się w nauczycielu. Mateusz nigdy nie miał bliższych kontaktów z uczennicą. Czy to się zmieni? Najlepsze notowanie: #16 in Romans -> 08.11.2015 r.

"-Motocykl to znak, że jego posiadacz nie utonął w szarości życia. Ile razy słyszałam: Po co Ci motocykl? Zabijesz się! Wariatka! A i tak nie zrezygnowałam, bo nie można zrezygnować z tego, co się kocha. Rozumiesz? -Tak, rozumiem." Okładkę wykonała: @anaemia.

- Witaj! To znowu ja! - przywitałam go od samego progu drzwi - Tak... Znowu... - głęboko westchnął - Co? - skrzywiłam się - Nie nic... - odpowiedział - Przecież słyszałam - To po co się głupio pytasz?! - oburzył się - Masz dość tego, że tu ciągle przychodzę?! Mogłeś powiedziecieć! - wkurzyłam się - Tak! Tak właśnie mam cię dość! Ciągle tu przyłazisz, przynosisz jakieś owocki... Jojku kobieto mam cię dość! - To ja kiedy trafiłeś do szpitala przychodziłam tu. Czekałam na korytarzu. Martwiłam się o ciebie! - Nie prosiłem cię o to - Byłam cały czas przy tobie... - już nie krzyczałam. W koncikach oczu miałam łzy. Nie chciałam ich pokazać Nathanowi, nie chciałam żeby on wiedział, że przez to płaczę. Rzuciłam reklamówkę jak zawsze pełną owoców na ziemię i wybiegłam ze szpitala. Łzy już wyciekły z oczu jak strumienie. Dlaczego to tak boli?! Dlaczego te słowa tak bolą?! " Mam cię dość" - ciągle te zdanie powtarzało się w mojej głowie. Usiadłam na ławce w parku i cicho płakałam, ale tak naprawdę od środka wydzierałam się jak niemowlę. Kochałam go... Nawet już miałam nadzieję, że on mnie też darzy większym uczuciem, ale jednak się przeliczyłam. Zależy mi na nim bardzo, dlatego ciężko mi jest się pogodzić z tym faktem... Cudowną okładkę zrobiła @bbejbb dziękuje bardzo ;D I polecam tę panią

Ludzi chyba przyciąga to co niebezpieczne i nieznane. Ustalają w życiu zasady, które często mają chronić nie tylko ich samych, ale też innych. Sophie nie była inna, ale Aiden złamał chyba każdą z nich i to w zabójczym tempie. Czasami ciekawość bierze górę, czego konsekwencją są nie do końca przemyślane decyzje, w najlepszym wypadku.

Syriusz Black zakłada się z Jamesem Potterem o zwycięstwo Krukonów w meczu z Puchonami i przegrywa zakład. Dostaje zadanie poderwania ścigającej Puchonów-Constance Silvilan. Jednak dziewczyna jest pewna siebie tylko na boisku. Normalnie jest nieśmiała i zamknięta w sobie. Gryfon postanawia to zmienić i coraz bardziej wciąga się w znajomość z Puchonką.