Hayatı boyunca neredeyse onbeş cenazeye katıldı ama şimdi katılması gereken bir cenaze daha var. Kendi cenazesi.

Beni sevebilir miydi gerçekten? Böylesi kötü bir adam, sevgi nedir bilir miydi? ▪▪▪

BÖLÜMLER (TEMELDEN) DÜZENLENMEYE ALINMIŞTIR!! KİTABI OKUYUP BİTİREN OKURLARIM, KURGUDA OLDUKÇA DEĞİŞİKLİK OLACAĞI İÇİN TEKRAR OKUYABİLİRSİNİZ:) 11.11.2021

Herkesin bir hayali vardır... Gerçekleşmesini ümit ettiği, hayatın sıkıcılığı ve acımasızlığı ruhunu daralttığında sığınabileceği bir hayal dünyası. Umudun kaptanı olduğu bir gemide hayal ettiklerimize ve dilediklerimize ulaşmak için yolculuğa çıkarız kimi zaman... İnsanı gerçeklerden daha çok hayal ettikleri bağlar hayata... Ama bazı hayaller vardır ki gerçekleşmesi için ne umut ne de heves beslersin içinde... İmkansız olmasının verdiği acı öyle yakar ki yüreğini gerçek daha az acı vermeye başlar sana... Hayatın hiç bir zorluğu bu hayalin gerçekleşmemesi kadar yıkamaz seni... İMKANSIZ OLANI SEVMEK, hayallerini katletmek ve umutlarını öldürebilmektir. İMKANSIZ OLANI SEVMEK, hayata umutla değil acıyla bağlanmaktır. İMKANSIZ OLANI SEVMEK, kader değil, hiç bitmeyen bir cezadır. Bu hikayede imkansızı başaran bir genç kızı ve intikamını almaya yemin etmiş efsane savaşçı KARAHAN'ı okuyacaksınız...

Nefret ettiğiniz birisine kalbinizi istemeden kaptırdığınız oldu mu hiç? Neyin doğru neyin yanlış olduğuna karar vermekte zorlandığınız... Çelişkiler içerisinde kalarak kendinizden nefret ettiğiniz... Masal Başoğlu'un hayatına bir ego yığınının girmesiyle hayatı tepe taklak oldu. Masal o ego yığınından her zaman nefret ediyordu ama hayatın ona oynadığı oyundan haberi yoktu... Çağrı adındaki ego yığınını tanıdıkça farkında olmadan kalbini ona teslim etti. Bunu fark ettiğinde ise çok geç kalmıştı... Ya nefretin ateşiyle yok olacaklar ya da o atesle yeniden doğacaklar. Bu Çağrı ve Masal'ın, nefretten doğan bir aşkın hikayesi... Bir ego yığınının bir çakma cadı tarafından büyülenmesinin hikayesi. Peki siz bu büyüye şahit olmaya hazır mısınız?

Ben sadece bu hayattan kurtulmak istedim. Hem kendimi hem annemi kurtarmak ve ikimizin olduğu yeni bir sayfa açmak. Kimsenin beni ezmediği , küçümseyerek bakmadığı, ayrımın olmadığı bir şekilde yaşamak istedim. İrem ve Oğuz da olursa benden mutlusu olamazdı. Ama nereden bilebilirdim ki Allah'ın beni sınamak için hayatıma bir gereksizi sokacağını ? O kim mi ? Çağan Sipahi... Nereden bilebilirdim ki bu kadar güzel sevebildiğini ? ... "Gerçi neden erkek arkadaşının olmadığın belli." Kaşlarımı çattım. "Nedenmiş ?" "Erkekten dönme misin sen ? Hiç memen yok. Erkekler dolgun göğüslü kızlardan hoşlanır memesiz deniz kızı. Aklında bulunsun." Y.T : 21.06.2016

Aslında ben hayatımda en çok sevilmek değil sevmek istemiştim. Çok sevmek istemiştim. Böyle dolu dolu kocaman. Her sabah işkence gibi gelen okul sabahlarımın bir gün çekilebilir hatta halatla çekilir hale gelebileceği uçsuz bucaksız hayalimin uçurumundan bile geçmezdi. Allah'ın sevdiği kuluymuşum ki hem çok sevmiştim hemde çok ama çok sevilmişti. Söylediğinden değildi bu dediklerim. Hissettiğimdendi. O adam bana beni kocaman sevdiğini hissettirmişti. Bütün hayallerini , umutlarını , kırıklıklarını yıldız yapıp gözlerime koymuştu benim. Deniz gibi bakan kahve rengi gözlerine bende umutlarımı , hayallerimi ve kırıklıklarımı bırakmıştım. Nerede buluşuyordu adam ve kadın o zaman diye sordu bana. Ufuk'da bileşecektik biz. Yıldızlarım onun denizine düşeceklerdi. Ben onda boğulacaktım o bana karışacaktı. 'Denizi yıldızlarına talip güzelim. Düşecekler mi denize?' ------ ''Kadın kitap gibi sevmişti ama adam kitap okumayı sevmezdi'' dedim Meriç'e bakarak. Yine lanet olası gözlerim dolmuştu. Kafasını salladı acıyla gözlerime bakarken. İkimizden canı acıyordu. ''Adam okumayı değil yaşamayı seçerdi çünkü. Kadını okumak değil yaşamak isterdi...'' ------

Habil Esat HARMANŞAH Soyum, memlekette kök söktüren dedeme dayanıyor. Asilliğimi babamın damarlarında dolaşan Harmanşah kanından, gücümü annemin duruşundan alıyorum. Duruşum mert, bakışlarım keskin, ellerim ise nasırlı. Damarlarımda dolaşan kanın hakkını veriyorum kesinlikle. Namertlere meydan okuyorum bir bakışımla. Demir gibi paslanmış, şarap gibi yıllanmışım. Dedemin ellerinde demlenmişim. Bu 'işkolik' lakabımı kolay elde etmemişim elbette. Soğuk, işkolik, egoist, huysuz. Ne derseniz deyin. Beni tanımlayacak tek bir kelime yok. Bir rüzgar gibi esiyor, fırtına gibi gürlüyorum. Duygulara yer yok hayatımda. Ben bir Harmanşah'ım, anlıyor musunuz? Hata yapma lüksüm yok. Aşık olma lüksüm yok. Delikanlı çağımı çoktan geçtim. Otuzuna basmış, yolun yarısına varmaya az kalmış bir adamım ben. Soyadımın hakkını veriyorum tıpkı babam ve dedem gibi. Ta ki, Dilber'imi bulana kadar. Onu bulunca anlıyorum. Bir HARMANŞAH bile bir kadının önünde diz çökebilirmiş. Çok geç öğreniyorum. Bir HARMANŞAH'ın katlini bir kadın yazabilirmiş, o narin elleriyle.

Kalbinde büyüttüğü adamı karşılıksız sevmeye daha ne kadar dayanabilecekti ? 21.08.2019

O kadar ihtiyaç doluydu ki gözleri, beni bir şoktan alıp yenisine sokuyordu. Birkaç dakika öylece dikildik orda. O bana baktı, ben ona. Daha fazla bekleyemedim. "Siz, iyi misiniz?" O saniye öyle bir şey oldu ki, gerçekten bende bağlantı koptu. Sağ kolumu tuttuğu gibi, hızla kendine çekti. Öyle bir sarıldı ki, nefesim kesildi... Öyle bir nefes çekti ki içine, beni bu kadar sevmesine hayret ettim... 13 Temmuz 2018'de yazılmaya başlandı.