*** ...Kendi düşüncelerimle boğuşmaktan vazgeçip sesimin titremesine engel olamadan konuştum. " Yaklaşma" "Şşş..." Bu hareketi bile titrememe neden oldu. Sonra dudaklarını aralayıp konuşmaya başladı. " Bir daha ıssız sokaklara girme . Senin benden başka ıssız sokağın olamaz portakal çiçeği. ." ❤ Yeni bir dünyanın kapıları aralanıyor ,keyifli okumalar ...❤

Mirza, genç kızın sorusunu cevaplamadan masanın ortasında duran vazodan bir dal çiçek aldı. Parmaklarının arasında çevirirken, gözlerini karşısındaki genç kıza çevirdi. "Leylak çiçeği ne anlama gelir bilir misin?" Asuman boş gözlerle bakarak, göz ucuyla çiçeğe baktı. Mirza'da zaten bir cevap beklememişti, hemen kendi sorusunu cevapladı. "Leylak çiçeği ilk aşk anlamına gelir. Kişiler bu çiçeği ilk aşklarına verirmiş. Buyur, doğum günün kutlu olsun." Diyerek çiçeği genç kıza uzattı. Asuman şaşkınlıkla istem dışı uzanıp çiçeği aldı. Burnuna götürüp kokladı. Tamamen kendinden beklenmeyen hareketlerdi. Kendisini anın yoğunluğuna kaptırmıştı. Mirza karşısındaki kişiyi nasıl etkisi altına alacağını çok iyi biliyordu. Yaptığının farkına varan Asuman sinirle çiçeği masanın üzerine koydu. "Bende o zaman sana bir nasihat vereyim. Bir daha bundan sonra sakın bir kadınla dans etme. Ha bir de avukat adayı bir kız ile asla dans etme. Ön sezileri çok kuvvetli oluyor. Karşısındaki insanın hareketlerini okuyabiliyor." Diyerek tebessüm etti Asuman. Kızlar şaşkınlıkla Asuman'ın ne demek istediğini anlamaya çalışırken, bir de üzerine tebessüm etmesiyle iyice şaşkına uğramışlardı. Güldüğü için Asuman'ın Mirza'dan etkilendiğini sanmışlardı. Mirza, başını eğip güldükten sonra genç kıza çapkınlıkla göz kırparak ayağa kalktı. Kendi masasındaki arkadaşlarına bahsi kazandığına dair işaret çakıp, yerine yürüyerek oturdu. "İddiayı kazandım. Sözünü yerine getir." Büyük aşka vesile olacak olan intikam, bir leylak çiçeği ile başladı. Bundan sonra beraber yanıp, beraber kül oldular. NOT: KİTAP YOĞUNLUKLA DRAM İÇERMEKTEDİR!!!

Benim hikayemde kötü kraliçe, saf kral, masum kız, beyaz atlı prens gibi ilgi çekici karakterler yok. Bu benim, sıradan mahallemde aşkı bulma hikâyem... Benim ufak dünyamı büyüten güzel kalpli bir adamı size kendi gözlerimle göstermeye çalışacağım. ... Her şey benim küçük bakkalıma bir şeyler almak için giren o güzel gözlü adamla başladı. Alışverişini yaptı, parasını ödedi ama poşetin içine kalbimi de koyup götürdü. Farkına bile varmadan... Hadi gelin, mahallemin ve kalbimin polisiyle tanışın...

Her hikayenin başladığı yerden başladık bizde. Ama her hikaye gibi farklı yollarda ilerledik, bambaşka olduk. Yer geldi karnımız ağrıyana kadar güldük, yeri geldi ''Arkadaş bu neydi şimdi?" dedik. Anlatacağım hepsini sırayla. He bu arada ben Ertuğrul. Leylasını bulup feleğini şaşıran adam.

Genelkurgu# 3. Kurgu# 29. Melek güzelliğiyle bir bakanın dönüp bir daha baktığı kendi halinde mahalle kızı.... Evleneceği gün nişanlısı tarafından terkedilince hayatı tamamen değişir. O günden sonra çok farklı bir hayat onu beklemektedir. Melek, gerçek aşkı hiç beklemediği bir şekilde bulacaktır. ....Melek&Ilgaz....

En büyük aşklar nefretle başlar... Kalbi nefretin ateşiyle yanıp kavrulan, kendi dışında hiç kimseyi umursamayan, bencil, kibirli ve tüm hayatını daha iyisi olabilmek için feda etmiş taş kalpli bir adam... Sevgi dolu bir yuvada büyümüş, sevgiyi tüm benliğinde yaşatan, iyilik dolu, neşeli ve bir o kadar alçak gönüllü güzel mi güzel bir kız...

Herkesin hayatta en az bir amacı vardır. Benim amacım iyi bir hemşire olabilmek... ve yöntemim gülümsemek... Herkesin aksine gülümsemekten bir an bile vazgeçmeyecek bir hemşire olacaktım. Hastalarıma gülümseyerek iyi gelecektim. Tek amacım buydu. Tabi ilk staj deneyimimi onkoloji de yapmak planlarım dahilinde yoktu. Hele Onur gibi bir hastam olacağını hiç düşünmemiştim. Onur... zorlu bir hastaydı. İletişime kapalı, kimseyi umursamayan, konuştuğunda insanı terslemekten çekinmeyecek biriydi. İnsanı kolayca kırabilecek ve bunu düzeltmek için gram uğraşmayacak biriydi. Tüm bunlara dayanabilirdim ama ölümü kabullenmiş olması... bunu aşmakta zorlanıyordum. Herkesin hikayesi iyi bitmek zorunda değildi ama Onur'unki iyi bitmeliydi. O bunu hak ediyordu... (Sevdim isimli hikayemin kurgusu üzerinde biraz oynayacağım. Ve yeni ismi olan Seni Bana Getirdi olarak yayımlayacağım.) Not; Kapak için Sinem_Ekin isimli okuyucuma çok teşekkür ederiiim <3<3 (Kapak gönderirseniz seve seve kullanırııım ^^ )

Romantizm#1 23.03.2017 Dik başlı,sözünü sakınmayan güzelleri güzeli bir kızdı,aynı Annesi gibi..Genelde sivri dili,sert bakışları ve bir bayanın ağzına yakışmayacak kadar ettiği kaba küfürlerle tanınırdı çevresinde..Fakat o kimin ne dediğini bile umursamayacak kadar gamsızdı..Düşündüğü tek şey hayali olan ve bu uğurda mesleğini bile bir kenara fırlattığı butik otelini işletmekti..Evet..Yanlış duymadınız..Hayatta herşeye sahip Diyarbakır'ın en büyük aşiretlerinden olan Ateşoğlu aşiretinin çiçeği Nazlı'nın tek hayali Butik oteli'ni güzelce işletmek.. Peki ya aşk?..Aslında aşkın nasıl boktan bir şey olduğunu ve bu uğurda yapılan hataları Üniversite yıllarında görmüş ve Allaha şükür olsun hiç yaşamamıştı..Peki ya kalp geçmişten çıkıp ansızın gelen bir adam için çarpmaya başladığında sözünü geçirebilecekmiydi kendine?

"Bakmayın siz benim kuru bir yaprak gibi sallandığıma.. Köküm sağlamdır sarsılsam da kopmam dalımdan.. Öyle kolay değil rüzgarın önüne kapılıp gitmem.. Son ana kadar 'vazgeçmem' yaşamaktan.. Ne fırtınalar koptu benim hayat dallarımda.. Hiç birinde vazgeçmedim umutlarımdan içimde kıyametler kopsa da.. Ben baharıyım yarınlarımın,çiçek açarım her kışın ardından" (Nazım Hikmet) Her okuduğumda kendimi buluyordum bu mısralarda.Ne kadar kırılsamda, kuru bir yaprak gibi rüzgarın oyuncağı olup bilinmez sonlara doğru savrulsamda şairin dediği gibi hiçbir zaman vazgeçmemiştim yaşamaktan.. İçimdeki virane olmuş harabelerime kimseyi misafir etmemiştim yıllardır ne kadar çok yıkıldığımı kimseler görmesin,kimseler acımasın diye.Çünkü bu hayatta beni ben yapan şey kazandığım savaşlar değil kaybettiğim,acımasızca kaybetmeye zorlandığım savaşlardı. Ben Cansu.. Sevdiği adam tarafından nedensiz bir şekilde terkedilen ve hiç bir şey olmamış gibi hayatına devam eden kadın.Ta ki bedenen kusurlu,ruhen kusursuz biriyle tanışıncaya kadar..

Dolunay ve Barlas'ın aşkı... İki yıl boyunca üst komşusunu seven bir genç kız; diğer yanda sevildiğinden bile haberi olmayan, sevgilisi olan genç bir adam. Dolunay sabah saatlerinde sevdiği adamın evinden gelen müzik sesini fırsat bilip, bir koşu yukarıya fırladı ve müzik sesinin onu rahatsız ettiğini uygun bir dille(!) sevdiği adama söyledi. İyi ki de söylemişti çünkü ardından gelen tusunami misali aşk kaçınılmazdı. Eski kötü tartışmalar yerine, birbirlerine söyledikleri tatlı, Barlas'ın fark edemediği aşk atışmaları vardı. Her şey iyiydi hoştu ama arada tabii ki de engeller vardı ve bu engelleri yenmeye çalışan bir genç kız, sevdiği kıza belli ettirmeden engelleri yenmeye çalışan bir genç adam. Bu kitap iyilerle, kötülerle Barlas ve Dolunay'ın aşkını anlatıyordu ve sonunun nasıl olacağını kimse bilemezdi. Bakalım Dolunay ve Barlasın aşkı mutlu sonsuz mu, yoksa kötü sonla mı bitecekti? 26.01.2018 #gençkızedebiyatı 68