Bir oyuncak orangutan başınıza en fazla, nasıl bir dert açabilir? * * * "Polis amca biliyor musun, benim dayım hamile? Valla bak, ben Battal Gazi'nin kayıp kız kardeşiyim. Şu yanımdaki Battal Gazi. Hatta, hatta biz uzaylıyız! Dünyaya barış getirmek için görevlendirildik. Bakın şuradan tek boynuzlu at geçiyor. Tek boynuzlu at geçmez, geçer mi? Hahahahah. Yok ya tabi ki de geçmez. Bak şimdi sana şarkı da yazdım polis amca." dedim ve şarkıya geçiş yaptım... * * * Onlar kim miydi? * * * "Görüşürüz göbekli!" diye bağırdım. Sonra koşar adım dışarı çıktım. Birden kulağıma kahkaha sesleri doluverdi. İlerlerken gülümsedim. İnsanları gülümsetmeyi seviyordum. Kahkaha sesleriyle beraber "Çılgın Kızlar." dediğini duydum. Çılgın Kızlar. İşte bunu sevmiştim. * * * Onlar Çılgın Kızlar'dı. * * * "Bizi gördüğüne çok sevindin değil mi keltoşum." dedim m'leri uzatarak. "Ya ya, bilir misin çok sevindim. Hatta şimdi diyordum ki bizim bu Çılgın kızlar nerede?" dedi alayla. Çılgın kızlar mı? Neden herkes bu sıralar bize bunu diyordu? * * * Kızlarla birbirimize 'Lan bunlar insan mı, insansa biz neyiz?' bakışlarımızı attık. Çocuklar bize kısa bakışlar atarak amire döndü. "Önemi var ama sizinle uğraşamayız." Havalı bir biçimde arkalarını döndüler. Tam o sırada bu ciddi düşüncelerimi tiz bir ses bozdu. "Cool olma, kul ol genç adam." Beyza yine ne yapıyorsun? * * * Ve başlarına almamaları gereken bir bela aldılar. Maceralı, komik, eğlenceli günler günler başlasın! !Tüm Hakları Saklıdır!

Nasıl bir dostluktu onların ki. Birbirleri için karşılarına alamayacakları kimse yoktu ve yine ölüme meydan okuyacak kadar çok seviyorlardı birbirlerini. Biri üşengenç biri kavgacı biri süslü biri sakar biri uykucu biri de aç ayı. Ee bunların hepsi varsa başları beladan kurtulur mu? Gelin beraber bakalım. Pelin, İlknur, Sevcan, Gizem, Berna, Mert...

Bildiğiniz tüm mutlu sonları ve esas çocukları unutun!

Kısa Ama Korkunç Öyküler Yazıyorum.Şiddetle Bu Hikayeleri Okumanızı Tavsiye Ediyorum

Korkudan hep arkanıza bakmanız gerekicek çünkü onlar arkanızda gizlenmeyi sever....

*Nefret, aşka dönüşebilen güçlü bir duygudur* Annesinin tayini dolayısıyla İstanbul'a taşınmak zorunda kalan Öykü, burada daha önce hiç karşılaşmadığı bir şeyle karşılaşır. Bir çeteyle. Bu durum ilk başta pek hoşuna gitmese de daha sonra onları terk edip giden babasından intikam almak için bu çetenin içinde olmak ister. Fakat bilmediği çok şey vardır. Bu çeteye girmek öyle zannettiği kadar kolay değildir. Çetenin lideri olan BARLAS KARAMAN'ın koyduğu bazı zorlu görevleri yerine getirmek zorundadır. Ve bu görevlerin hiçbiri de öyle herkesin yapabileceği kadar basit görevler değildir. Öykü'nün de öyle. Tüm hakları bana aittir©

"Asıl sen kendine bak Julie Thompson! En başından beri ben kandıran sendin!" Julie hiç de suçlu görünmeyerek Alex'e alayla gülümsedi. "Sen aptalsan benim suçum ne? Bir de zekiyim diye geçinirsin." Julie'nin bu alaycı tavrı karşısında iyice çileden çıkan Alex gözleri sinirden giderek koyulaşırken dişlerinin arasından konuşmaya başladı. "Beni kandırmanın cezasını çekeceksin Julie, hem de sana öyle çok acı çektireceğim ki, bir daha asla değil beni kandırmayı düşünmek, bana saati söylerken bile korkacaksın!" Julie, bu tehdit karşısında bir nebze bile etkilenmediğini belirtircesine alayla kaşlarını kaldırdı ve aynı sert tavırla cevap verdi Alex'e. "Sen öyle san Alex Cavendish! Asıl sen bir gün benim önümde öyle bir diz çökeceksin ki, o gün sana tepeden bakıp o acınası haline gülecek olan kişi ben olacağım!"

veliaht 2 cikiyor

Aslında ben hayatımda en çok sevilmek değil sevmek istemiştim. Çok sevmek istemiştim. Böyle dolu dolu kocaman. Her sabah işkence gibi gelen okul sabahlarımın bir gün çekilebilir hatta halatla çekilir hale gelebileceği uçsuz bucaksız hayalimin uçurumundan bile geçmezdi. Allah'ın sevdiği kuluymuşum ki hem çok sevmiştim hemde çok ama çok sevilmişti. Söylediğinden değildi bu dediklerim. Hissettiğimdendi. O adam bana beni kocaman sevdiğini hissettirmişti. Bütün hayallerini , umutlarını , kırıklıklarını yıldız yapıp gözlerime koymuştu benim. Deniz gibi bakan kahve rengi gözlerine bende umutlarımı , hayallerimi ve kırıklıklarımı bırakmıştım. Nerede buluşuyordu adam ve kadın o zaman diye sordu bana. Ufuk'da bileşecektik biz. Yıldızlarım onun denizine düşeceklerdi. Ben onda boğulacaktım o bana karışacaktı. 'Denizi yıldızlarına talip güzelim. Düşecekler mi denize?' ------ ''Kadın kitap gibi sevmişti ama adam kitap okumayı sevmezdi'' dedim Meriç'e bakarak. Yine lanet olası gözlerim dolmuştu. Kafasını salladı acıyla gözlerime bakarken. İkimizden canı acıyordu. ''Adam okumayı değil yaşamayı seçerdi çünkü. Kadını okumak değil yaşamak isterdi...'' ------