-Czujesz to? -zapytał kładąc moją dłoń na swojej piersi. -To bicie mojego serca, jest cholernie szybkie -odpowiada za mnie. -Ono bije dla ciebie, tylko dla ciebie, dla nikogo innego. Jest całe twoje -oświadcza, a ja czuję jak w moich oczach gromadzą się łzy. -Jeżeli będziesz chciała je zniszczyć, zniszcz je -zaczyna mówiąc cicho, prawie że szeptem jakby bał się, że ktoś nas usłyszy. -Jeśli chcesz je złamać, złam. Jeśli chcesz je przeciąć kolcem róży, którą ci dałem, przetnij-rzekł. -Harry... -Ono należy teraz całkowicie do ciebie i ty nim rządzisz dopóki nie umrę.

❝ Próbowałem cię chronić będąc twoim cieniem... ❞

- Odwiozę cię. - Usiadł za kierownicą, a ja nie ruszałam się z miejsca zbierając w sobie siły na zadanie mu kilku pytań. - Wsiadaj. - pośpieszył mnie. - Skąd wiedziałeś gdzie mieszkam? Do jakiej szkoły chodzę? - Nie odrywał wzroku od widoku za przednia szybą. - Odpowiedz mi! - Wsiądź do środka - powiedział spokojnie. - Kim jesteś? - Spojrzał na mnie. Patrzyłam na niego zdesperowanym wzrokiem. - Chcę wiedzieć. #12 miejsce w dla nastolatków - 5 listopada 2017 #10 miejsce w dla nastolatków - 6 listopada 2017 #6 miejsce w dla nastolatków - 7 listopada 2017

"-Jestem Dylan. -A ja niezainteresowana. "

Chłopak stał teraz w odległości kilku metrów ode mnie i mierzył mnie wzrokiem. Było to dość krępujące. - Jak się nazywasz?- rzucił szybko. Nie byłam pewna czy mogę powiedzieć to chłopakowi, którego jak się dowiedziałam, policja szukała od dawna. - Nie zabijesz mnie?- dopiero po chwili dotarło do mnie co właśnie powiedziałam. Chłopak zaśmiał się. - Powiedzmy, że nie mam tego w planach. - Clary Foster- powiedziałam. - Dzięki- podniosłam brew do góry. - Pomogłam ci w czymś? - Nawet nie wiesz jak bardzo, złotko- zdążył tylko powiedzieć, bo chwilę później stanęło przy nim kilku policjantów. *Poruszany jest temat zaburzeń odżywiania (nie jako główny wątek, ale jednak) jeśli Cię to denerwuję (tak samo jak mnie) to nie czytaj, bo komentarze pod rozdziałami, że to denerwujące = nic nie zmieni koledzy i koleżanki :)))* aha to nie ma nic wspólnego z Dreadful XDXDXD błagam, to nawet nie jest podobne, więc pls

Co byś zrobiła gdybyś nagle została porwana, a jeden wieczór odmienił całe Twoje dotychczasowe, nudne, ale spokojne życie? Jak Ty byś postąpiła znajdując się w sytuacji bez wyjścia? Katie to osiemnastoletnia blondynka, zamieszkująca jedną z dzielnic Sydney, wraz ze swoim bratem James'em. Jeden wieczór wywrócił jej życie do góry nogami. Jak bezbronna dziewczyna poradzi sobie, gdy zostaje wystawiona na próbę? Czy pokona swoje słabości, aby siebie uratować? Jak dalej potoczy się jej los? Czy odkryje całą prawdę? Witaj w świecie pełnym zagadek, tajemnic i niebezpieczeństw, bo właśnie w takim znalazła się główna bohaterka - Katie. Nigdy nie wiesz co się wydarzy w każdej kolejnej sekundzie Twojego życia. #1 in tajemnica/thriller KOPIOWANIE CAŁEJ LUB CZĘŚCI TREŚCI ZABRONIONE. PROSZĘ O PRZESTRZEGANIE PRAW AUTORSKICH. PLAGIAT JEST ZABRONIONY. NIE KOPIOWAĆ ~ OPOWIADANIE WYMYŚLONE I NAPISANE PRZEZE MNIE ~ hhidden11

Co byś zrobiła, gdyby sexowny brunet nagle wparował do twojego samochodu i pod groźbą strzelenia ci między oczy wymagał od ciebie byś go pocałowała? W jednej chwili całe dotychczasowe życie szesnastoletniej Jane i jej wrodzony optymizm zostaje poddany próbie. Zostaje uprowadzona. To jest moje pierwsze opowiadanie, które napisałam w 2013, a rok później udostępniłam je na Wattpad. Od niedawna piszę zmienioną i bardziej dopracowaną wersję ;) Możesz ją znaleźć na moim profilu lub pod nazwą: Uprowadzona || update Zapraszam do czytania ;)

Niektórzy myślą, że intuicja to dar. Lecz może ona być i przekleństwem... Głos wołający do nas z miejsc, które lepiej zostawić nieodkryte. Echo wspomnień, które nigdy nie umrą... Nieważne, jak bardzo chcemy je zabić. Tam, gdzie byłam... Nadzieja to najprostsza droga do tego, by ktoś złamał ci serce. Pamiętaj nie ufaj nikomu, wszyscy kłamią. - te słowa są zapisane mojej głowie już na zawsze. Gdy całe moje życie przewraca się do góry nogami. Koszmary stają się rzeczywistością, od której nie można uciec to wtedy albo nic nie robisz i patrzysz co się stanie, lub działasz i walczysz o to, w co wierzysz. Kiedy wszystko, co kochasz, zostaje ci skradzione, gdy zły uczynek rani tak głęboko, ktoś musi zapłacić. Mi odebrano szansę na wymierzenie sprawiedliwości prawdziwym winnym. Ale prawda jest taka: nie da się naprawić jednej krzywdy, wyrządzając inną. Bo nie ma dwóch takich samych krzywd. Prawdziwie skrzywdzeni... Prawdziwe ukojenie znaleźć mogą tylko w jednej z dwóch dróg: całkowitym przebaczeniu albo straszliwej zemście. Co wybierasz? To jest moje pierwsze opowiadanie, więc proszę o wyrozumiałość. Wszelkie komentarze i sugestie mile widziane... Praca inspirowana jest na filmach i serialach.