O konserde başlamıştı her şey! "Onu bir kere görsem yeter!" diyordum. Ama yetmedi! İçimden bir ses "Bir daha git!" diyordu. Onun yanında olmak bana huzur veriyordu... Kimsenin yanında huzurlu olduğumu hatırlamıyorum. Her şeyi o başlatmıştı aslında... Beni o geceye götürerek, beni dansa kaldırarak, bana ilan-ı aşk ederek, her şeyi o başlatmıştı. Bundan pişmanmıydım? Asla! O beni ilk aşkımdı. Aslında, dünyadaki bütün kızların aşkıydı... Bana her zaman diyor ki, "Seni seviyorum!" işte bu sözleri duyunca, kalbim göğüs kafesimi zorlayarak çıkmak için can atıyor. Elimi tuttuğunda, onu karşımda gördüğümde yine aynısı oluyor. Kalbim bir daha atmasa da olur. Bütün ömrüme yetecek kadar attı zaten... Yeterki hep yanımda olsun. Bütün kızlar ona aşık olsun, bana "Senden nefret ediyorum!" desin, başka bir kıza "Seni seviyorum." desin, ama hep yanımda olsun. Belki de aşk tam da buydu... Sana yapılanların karşısında direnmek, vazgeçmemek. Beni en çok mutlu eden şey aşkımın karşılıklı olması. Bana her gün "Seni seviyorum." dediği için, o da beni sevdiği için bu neşem. Sen benim ilk, tek ve son aşkımsın, Ayaz Korkmaz.

"Mert?" Mert'de dahil tüm gözler bana döndü. Tüm dikkatler benim üzerimdeyken böyle bir şeyi nasıl söyleyebilirim ki? "Efendim?" dedi sorgularcasına. Söylemekle, söylememek arasındaki, ip incecik bir çizgi var derler ya hani... İşte tam da orada duruyorum. Belki de şansım varken vazgeçmeliyim. Yine bir engel çıkmadan söylemek en iyisidir belkide. "Şey... Senden bir şey isteyebilir miyim?" dedim utancın her zerresini hissettiren sesimle. Şu işi çabucak halletmek istiyorum. Ancak karşılığında "N'oldu, ufaklık?" cevabını almıştım. Bu kadar vurdum duymaz olmak zorundamıydı? İşimi daha da zorlaştırıyor. "Şey diyicektim... Bana ders..." "Kanka, kanka koş. Eğlence çıktı!" diyen Serkan'la sözüm kesildi. Yine mi Serkan? Yine mi? Bu çocuk yine nerden çıkıp geldi? Sürekli sözümü kesmesinden bıktım! Gerçekten, artık pes ediyorum! İnşallah yurtta, ayak serçe parmağını ranzaya çarparsın Serkan! Bütün ilgi hemen Serkan'a döndü. Mert, hafifçe sırıttı. Bir olay olduğu barizdi. Mert'te bunu anlamıştı. "N'oldu lan?" dedi Mert gülerek. "Mert, hani şu okulun terasına çıkan merdiven varya. Orayı bulduk!" diyen Serkan'ın sesi kulaklarıma tırmanmıştı. Mert hızlıca oturduğu yerde doğruldu ve sırıtışını tüm yüzüne yaydı. Gözlerinin içi parlıyordu adeta. Ayakta ki Serkan'a bakarak gözünü kırptı. "Nerde?" "Erkekler tuvaletinin tavanında!" dedi Serkan. Mert'in gözleri şaşkınlıkla büyümüştü. Duyduklarına inanamamış gibi bakıyordu. Gerçekten, ne demek istiyor bu çocuk? Erkekler tuvaletinin tavanında nasıl olabilirdi ki? Ben düşüncelere dalmışken, Mert'in tok sesi kendime gelmemi sağlamıştı. "Şaka yapıyorsun!" dedi heyecanla. "Daha ciddi olamazdım." "Yürüyün lan, eğlence çıktı!" dedi Mert, yanındakileri dönerek. Hemen oturdukları yerden kalktılar ve ilerlemeye başladılar. Şuan saçmaladıklarının farkındal

Üç evetle başladı bizim hikayemiz. İlk evetim, bana îlan-ı aşk edip aşkını kabul etmemi istediğinde söylediğim evetti. İkinci evetim, o tanıştığımız konser alanında hayatlarımızı birleştirmemizi istediğinde söylediğim evetti. Üçüncüsü ise... her şeyi göze alıp, aşkımızı tüm dünyaya haykırdıktan sonra ömrümüzün sonuna kadar hayatlarımızı birleştirmek için söylediğim evetti. Benim hikayemin sonlandığı, bizim hikayemizin başladığı andı. Mavi gözlerine sonsuza kadar bakabilecektim, kollarımı her daim ona sarabilecektim artık. "Seni seviyorum." diyişi her zaman bana aitti artık. Bana bakarken gözlerindeki ışıltıya şahit olmuştum ben. Sen benim ilk, tek ve son aşkımsın, Ayaz Korkmaz.