Küçücük bir bedeni nasıl sığdırdılar beyazlar içine? Oysa kendi halinde saf ve naif dünyadan kopuk bir kızken, koskoca konağa nasıl sığdırdılar? Her yeri intikam kokan bir adamın ruhuna işleyen kız... Hayat fazlasıyla Asel kokuyordu. ❝Madem ki sen kıydın benim kardeşime.❞ Hırsla üfledi nefesini orta yaşlardaki adamın...
Onu düşündüğümde aklıma gelen ilk şey okyanustu. Ben boğuluyordum ve o beni daha da içine çekiyordu. O varken hayatta kalmak imkansızdı. Onsuz da imkansız olduğu gibi... Ben siyahtım. O kağıdımdaki beyaz leke, ya da tenime bulaşan mürekkep değildi. O benim siyahıma hapsolmuş yıldızlardı. Onu bir tek ben görebilirdim...
O kadar ihtiyaç doluydu ki gözleri, beni bir şoktan alıp yenisine sokuyordu. Birkaç dakika öylece dikildik orda. O bana baktı, ben ona. Daha fazla bekleyemedim. "Siz, iyi misiniz?" O saniye öyle bir şey oldu ki, gerçekten bende bağlantı koptu. Sağ kolumu tuttuğu gibi, hızla kendine çekti. Öyle bir sarıldı ki, nefesim...
Büyüdükçe değişen arkadaşlıklar, değişen olaylar ve gelişen duygular... Defne, her zamanki gibi güzel bir yazın ardından okul açılacağı için heyecanlıdır. Arkadaş grubunu çok özlemiştir. Tabi tek özleyen Defne değildir. Okulun yakışıklı ikizleri her zamanki gibi iş başındadır. Defne ikizlerin dikkatini çekebilecek mi...
*Nefret, aşka dönüşebilen güçlü bir duygudur* Annesinin tayini dolayısıyla İstanbul'a taşınmak zorunda kalan Öykü, burada daha önce hiç karşılaşmadığı bir şeyle karşılaşır. Bir çeteyle. Bu durum ilk başta pek hoşuna gitmese de daha sonra onları terk edip giden babasından intikam almak için bu çetenin içinde olmak iste...
Deli gibi sevdiğin birinden vazgeçmek kolay değildir. Hele ki ona içinden gelerek " Canımsın " dediysen " Hayatım " dediysen hiç kolay olmaz... Çünkü vazgeçtiğin herhangi biri değil " Hayatın " dır. Bu yüzden bazı ayrılıklar biraz da olsa intihardır benim için. Ve biliyorsun artık , nefes almak için açtığı pencereden...