Siyah ne kadar kirli olabilir? Beyaz ne kadar temiz olabilirdi? Peki ya ikisi arasında kalan Gri..? Onların durumunu andıran üç renk olmakla beraber isimlerinin önlerine gelen ekti. Ruhlarına işlendiğini bilemediler. Rüya Üstünel...Mavi gözlü,beyaz tenli güzel... teni gibi ruhuda bembeyaz... saf iyilikle dolu. Diğer kızların aksine güçlü... zorluk görünce kaçmadan omuzlarını dikleştirerek üstüne giden iyilik savaşçısı. Kağan Saygıner... Beyaz ve saf doluyken hayatın hileleri onu siyaha boyamıştı. Sadist ruhlu psikopat çekinmeden can yakıyordu. Kurbanı kim olduğu önemli değil. Zevk alsın,kaynayan kanı durulsun yeterdi. Tabi bir yere - daha doğrusu Beyaz Meleğe kadar... Yağız Arslan... zengin kolejinden devlet lisesine düşmüş arafta kalan Gri... Geldiği okulda çok değişti. Olgunlaştı. Bunu yapan okul ve şartları değildi. Gönlünü kaptırdığı mavi gözlü güzeldi. Bu hikaye aşk, gizem,işkence,etrika.. vs her şeyi içinde bulunduruyor. Bu sadece kaleme alınmış bir roman değil onların çalkantılı hayatlarıydı. Onların yaşadıklarına birinci ağızdan şahit olmak istiyorsanız buyrun sayfa aralarına. İnanın pişman olmazsınız.

Kadın; İnsan seçimleriyle bir yerlere gelebilir peki ben neyi seçtimde bu yalnızlığa savruldum karanlıkta bir başıma bırakıldım. Yıkık duvarlı hayatımda duvarlarımı tekrar inşa edilecekmidir... Mahvolan hayatım tekrar baştan başlayabilecekmıdır... Bana verilen DELİ damgasından kurtulabilecekmiydim... Ben eski ben olabilecekmiydim... *-*-* Adam; Hatalardan insanlar ders çıkarmayı bilmelidir . Benimde hatalarımı görmezden gelmem gerekti ama ben seçimlerimi her zaman yanlış yollara saparak çıkılmaz bir yola saptım . Kim bilir bu yanlışlar belki düzeltilebilir .... Bir başkası tarafından... *-*-*-* Kendi içinde kaybolmuş bir kızın, Sessizligin içinde varlığını sürdüren Delinin hikayesi Hayatını hatalarını düzeltmeye... Yaşamını ve yaşattıklarını düzeltmeye çalışan bir adamın hikayesi *************** Kırgınlıklarınızı, Hatalarınızı, Pişmanlıklarınızı, Öfkenizi, Ve bir çok şeyi Kuşların kanatlarına bağlatıp sizden uzaklaşmasını sağlayın. Böylece ruhunuzun sonsuza dek rahata ermesini sağlamış olacaksınız. *-*-*-*-*-*-*

''Birlikte belanın içine batabileceğimiz kadar battık. Ve şimdi, seni bırakmayacağım... Benimle misin?'' --- Zeynep, kendini yeni okuluna başladığı ilk gün bir felaketin ortasında buldu. Okulu, salgın bir hastalık nedeniyle karantina altına alındı. Karantinanın akşamında ise kendini okulun karanlık koridorlarında bir kız öğrencinin cesedinin başında buldu. Üstelik yalnız değil, onlar da yanında... Mahşerin üç atlısı. Bu, sadece bedenleri değil ruhları da karantinaya alınan dört kişinin hikayesi. Bu onların özgürlüklerine ulaşmak için yaşadıkları esaretin hikayesi. Bu, birbirlerinin her şeyi haline gelen, birbirlerine gökyüzündeki son yıldız yanıp kül oluncaya kadar birlikte olacaklarına söz veren dört arkadaşın hikayesi. Bu mahşerin dört atlısının hikayesi. Şimdi, bizimle misiniz? "Bizim bedenlerimizi karantinaya almadılar. Ruhlarımızı karantinaya aldılar. Bizim ruhlarımız tanıştığımızdan beri karantina altında. Ne çıkabiliyoruz bu karantinadan, ne de birbirimizden ayrılabiliyoruz. Ruhlarımızı birlikte bir karantina altına aldılar, ve bizim bundan sonraki tek savaşımız bu karantinadan kurtulmak. Kurtulduğumuzda bile birlikte olacağız, ama özgür olacağız. Savaş bitti, ve biz sağ kaldık. Savaş bitti, ve biz hala ayaktayız."

Öncelikle şu konuda bir anlaşalım. Normal değilim, o da öyle.

♌ İNTİKAMDAN DOĞAN TUTKULU BİR AŞK ♌ Küçük yaşta anne ve babasının ölümüne şahit olan acımasız genç bir adam... Edim Demiray. Daha on sekizinde uyuşturucuya mahkûm olan bir kız... Lavin Kutup. İkisi bir araya gelince, öfkeleri cehennem olacak. Tenleri alev alacak... Porselen güzelliğindeki tenine doğru fısıldadı. "Sana sahip olmak istiyorum, Lavin. Önce olabileceğim en kibar şekilde, sonra olabileceğim en sert şekilde. Canını yakmak ve yakmamak istiyorum. Sesli olmanı ve sessiz olmanı istiyorum. Zevk almanı ve almamanı istiyorum. Seni nefessiz kalana kadar öpmek istiyorum. Sonra küçük bir nefese muhtaç olup, o nefesi benim ağzımdan almanı istiyorum." EDİM DEMİRAY & LAVİN KUTUP ❄?❄ İlk yaynlanma tarihi | 9.Mayıs.2016 Yazan | ELİSYA ROYAL

*Nefret, aşka dönüşebilen güçlü bir duygudur* Annesinin tayini dolayısıyla İstanbul'a taşınmak zorunda kalan Öykü, burada daha önce hiç karşılaşmadığı bir şeyle karşılaşır. Bir çeteyle. Bu durum ilk başta pek hoşuna gitmese de daha sonra onları terk edip giden babasından intikam almak için bu çetenin içinde olmak ister. Fakat bilmediği çok şey vardır. Bu çeteye girmek öyle zannettiği kadar kolay değildir. Çetenin lideri olan BARLAS KARAMAN'ın koyduğu bazı zorlu görevleri yerine getirmek zorundadır. Ve bu görevlerin hiçbiri de öyle herkesin yapabileceği kadar basit görevler değildir. Öykü'nün de öyle. Tüm hakları bana aittir©

"Benden uzak dur... lütfen!" dedim ağlamaklı sesimle. Dudaklarındaki acı gülümsemem içimi burktu. Ama ondan korktuğum fikrini değiştirmiyordu. "Senden uzak durmak mı? Denemedim mi zannediyorsun?" dedi sert bir sesle. Gözlerinde acı vardı, bunu görebiliyordum. İlk defa duygu duvarlarını indirmişti. "Aşığım sana! Sana deli gibi aşığım" dedi bağırarak. "Seni her yerde görüyorum, kafamdan atamadığım tek şey sensin" Duyduklarım gerçek değildi, kafamı iki yana salladım, "İstemiyorum seni!" dedim ve birkaç adım geriledim. Duygu duvarı tekrar oluştu, en son gördüğüm şey kırgınlıktı. Soğuk ifadesi geri dönmüştü. Arkama bakmadan boş sokakta koşmaya başladım, nereye gittiğim hakkında bir fikrim yoktu. "Benden kaçamazsın!" dedi eğlenen sesiyle. Sesi boş sokakta yankılanırken koşmamı durdurdum ve hızlı bir şekilde nefes almaya çalıştım. Nefesimi düzenlediğimde doğruldum. Arkama hafifçe döndüm, yavaşça bana doğru geliyordu, yanındaki lamba bozuktu, ışık hafifçe titriyordu. Durdu, ayaklarını iki yana açtı ve ellerini cebine soktu. Yüzündeki yara izi daha belirgindi. Gözlerini kıstığını gördüm, "Kendini yorma, hangi deliğe saklanırsan saklan seni bulurum" bacaklarım kendiliğinden hareket etmeye başladı. Koştum, yorulmuştum ama yine de koştum. Dar bir sokağa girdim, önüme bakmasaydım duvara çarpacaktım. "Lanet-" diye mırıldandım. Sokak bomboştu. Duvara yapıştım, beni bulmaması için dua ediyordum. Ayak seslerini duyabiliyordum, buraya doğru geliyordu. Sokağın sonunu göremiyordum ama hızla oraya yürüdüm. Çıkmaz sokaktı. Arkamı dönecekken elleri belimi buldu. Vücudum kaskatı kesildi, sıcak nefesi kulağıma değiyordu. Yavaşça fısıldadı, "Ne kadar uğraşırsan uğraş, benden kaçamazsın! Gölgeden kaçamazsın"