Gözlerim açık yatakta öylece uzanıyordum ve annemin gelip beni kaldırmasını bekliyordum. Tam iki dakika yirmi iki saniye sonra yanımda olacaktı yani öyle hissetmiştim. Cadılık ile ilgili pek fazla bilgim yoktu efsanelerde kan bağıyla aktarıldığı duymuştum ama bildiğim kadarıyla ailemizde hiç cadı yoktu. İlk defa simgeler gördüğümde ergenliğe gireli iki gün olmuştu, hafta sonuydu, annem ve kardeşim arkadaşlarıyla çıkmışlardı ve ben saatlerce beynimde akan simgeleri izlemiştim. Sanki yılların acısını çıkartmışlardı. Annemin beni kendime getirdiğinde elim dolabımın kapısında bir helkel gibi saatlerdir dikildiğimi vücudumdaki ağrılardan anlamıştım. Bana iyi olup olmadığımı sorduğunda onu geçiştirip günlerce odamdan çıkmamıştım, delirdiğimi sanmıştım. Tabi ki o kadın evimize gelene kadar.

Hayatta hiçbir şey tesadüf değildir. Tesadüf değil, tevafuk vardır. İki kişi. İki kırık kalp. Biri kadın biri erkek. Birbirlerini hiç tanımayan bu ikilinin yolları Düşler Sokağında birleşirse n'olur? Ya düşleri gerçek olur ya da hayal kırıklığı ile sonuçlanır. Gerçek hayatları Düşler Sokağına zıt bu iki kişinin maceraları Düşler Sokağı No 7/24'te. Sıcacık bir sokak, dayanışma içinde yaşayan insanlar. Unutulan komşuluk dostluk ilişkileri hepsi Düşler Sokağında. Kahramanlarımızın yaşamaya başladıkları sokak gibi sıcacık bir aşk masalı başlıyor. Yine klişeden uzak yine gerçek aşkı, kara sevdayı anlatan bir hikaye. Aslında her şey bittiği yerden başlar denir ama her şey bu sıcak sokakta başlıyor. DÜŞLER SOKAĞI!