Insan hayatı boyunca mutlu yasamak ister,sevdiği insanla yaşamak ister,doğru insanı bulmasını ister. peki ya buna izin verilmeden, dogru insanı bulamadan,hic beklemedidigi anda saçma sapan bir TÖRE yüzünden evlendirilirse nolur..

Aşk ansızın çıkar ya karşımıza, işte kadının da öyle çıkmıştı. O sert öfkeli, nefret dolu adamın gözlerine her baktığında sanki sevilmeye hasret bir çocuğa bakar gibi bakıyodu. Adam kadın için dünyayı yakarmı yakardı, ruhu psikopatdı biraz. Kadında bunu seviyodu, adam kadını ufacık bi papatya gibi görüyodu bakıma, korunmaya, sevgiye muhtaç. Aşkı yaşamak güzel de asla kopmaz dediğiniz anda koputuysa... Yaralar derin en derin göçüklerden, boşluklardan daha derin. Nefesler bi o kadar yakın, bi o kadar da uzaktı... Kadın adamı, adam kadını çok aradı ama sadece yüreklerde. Yürekte aramak daha çok yorar insanı dışarı çıkıp aramaktan. Ne olucaktı peki? Kadın bi çökük gibiydi. Adam yaşıyomu o bile anlaşılmıyodu.

"Işıklar sana evinin yolunu gösterecek..." 3391 Kilometre ile başlayan seri Sıfır Kilometre ile devam ediyor! Kilometrelerce öteden birbirini tanımak, sevmek hatta aşık olmak kolaydı... Peki tüm bunlar yan yanayken de kolay olacak mıydı?