"Gitmek mi istiyorsun?" diye sordu. "Evet," dedim. "Gözlerime bak," dedi. Baktım. Ve saatler sonra bakışlarında ilk kez, ufacık bir ihtimalle cebelleşen şüpheyi gördüm. "Ben sana her şeyimsin dedim. Ama sen hiçbir şeyimmişsin." Artık yapabilecek hiçbir şey kalmamıştı. Yolun sonu burasıydı ve o ne yaparsa yapsın, gidişime engel olamayacaktı. Saatler içinde çökmüştü güzel yüzü. Bomboştu karanlık gözleri. Bana öyle bir bakıyordu ki, sanki bıçağı kalbine saplamışım da geri çekmek bilmemişim gibi. "Bu bir son değil," dedi sadece benim duyabileceğim bir sesle. "Gideceksin ve ne yazık ki ben seni bırakmayacağım. Daha önce de söylediğim gibi, istersen dünyanın öbür ucuna git, yine de bulurum seni. Ama eğer seni bulduğumda, bir şeylere mecbur kalmadığını anlarsam, ikimize de geçmiş olsun. Eğer ki gerçekten benden intikam almışsan..." Gözlerine uzun uzun bakmak, dakikalarca nefes tutmakla eş değerdi. "Dua et ki Allah seni karşıma çıkarmasın."

Öncelikle şu konuda bir anlaşalım. Normal değilim, o da öyle.

Hiçbir günah kefaretini unutmaz. Hiçbir kirli sır gecenin nezaretinde tutuklanamaz. Geleceği ellerinden tek gecede koparılan bir adam, öleceğini bilse dahi sessizliğin kanatlarına sığınmaz. İki karanlık gecenin iki büyük suça gebe kaldığı ve iki yabancı ruhun birbirine körkütük düğümlendiği acı bir hikâyenin içindeyim. O iki yabancı ruhtan biri benim. Ve ben bir zamanlar, yolunda giden bir hayata sahiptim. Bir gün o çıkageldi ve içinde sadece doğruların olduğu dünyamı yanlışlarıyla altüst etti. Gözlerime bir kez bakması bile beni düşürmeye, düştüğüm yerde darmadağın etmeye yetti. Beni tehditlerle örülü bir kafese hapsetti, o kafesin kilidini ve anahtarını elime verdi. Gitmek de, kalmak da senin seçimin dedi. Ama ne kalabildim ne gidebildim. Yalnızca bekledim. Benim de onu düşüreceğim bir gün elbet gelecekti ve ben intikam almayı severdim. O gün geldi. Bir leyl vaktinde, ay gecenin koynunda dalgalanırken, hakikati sırtından vurdu kirli parmakları. Artık bu saçma hikâyemizde bizden başkaları da vardı. Zaman aktı... Kendiliğinden kırıldı hapsolduğum kafesin kapakları. Dışarıya adım attığım an hislerim pervasızca tökezledi. Zira sevdayı puslu gecelerde yüreğime kazıyan adamın ruhu artık içime işlemişti. "Haklıymışsın," dedi beni öldürmek ister gibi. "Senin hikâyenin esas adamı ben değilmişim."

"Seninle ay ışığında, üzerimizi örten yıldızları paylaşmak isterdim."

©Tüm hakları saklıdır. Biz o yasak elmanın, iki yarısından bir tam yapan elmaydık. İşte o yasak elma bizdik...🍎 Her zorluğu, komediyi, aksiyonu, heyecanı, mutluluğu ve en önemlisi özellikle de tutkuyu görebileceğiniz bir kitaba başlıyorsunuz öncelikle. Aşk ve tutkunun birleşimiyle oluşan şehvete yenik düşen duyguların yoğun olduğu bu bölümlerde sizlere şimdiden iyi okumalar diliyor, yorum ve oylarınızın ne kadar önemli olduğunu hatırlatarak burada sonlandırıyorum... [ -Mutluluk bir gün bize de gelir mi? Diye büyük bir umutla sordum karşımda beni pür dikkatle dinleyen doktora. Sahi, bütün bu olanlar ne zaman bitecekti, ne zaman son bulacaktı? Her şeyi bir kenara bırakmış, artık sadece mutluluğun geleceği günü bekliyordum köşemde. O gün gelecek diye kendimi avutuyordum hep. Gelecek elbet bir gün, biliyorum ki o mutluluk bana da gelecek...] Yeniden aranıza katılmaktan büyük mutluluk duyar, desteklerinizi her zaman beklerim... Yazarınızdan Sevgilerle; 🥰

Kalbime İyi Bak... 100 Maddelik Bir Aşk İşkencesi ** Yağmurda ıslanan iki bedeninde ateşi sönmüyor du. ikisinin de gözlerinde nefret vardı. İkiside nefret ediyordu birbirlerinden. Murat'in öfkesi bitmiyordu. Nefret ediyordu bu kadından hemde ölesiye. Karısıydî belki ama bu sadece kağıt üzerinde olacak , anlaşma bitene kadar böyle kalacaklardı. Yasemin'nin gözyaşı yağmur ile karışırken bile dik duruyordu bu adamın karşısında . Öyle olmalıydı , öylede olacaktı. Yoksa celladına karşı yenilmiş olurdu. . "Bu ev , bu çiftlik senin mezarın olacak. Hani, bir tabir vardır ya, yaşarken öldüm diye. Bu evde kaldığın sürece sen yaşarken öleceksin" Kalbine dokundu genç adam "Kalbime iyi bak, asla sana ait olmayacak.. Bu evde yaşadığın sürece sadece azrailin olacağım. Bakalım sana sunacağım bu işkencelere ne kadar dayanacaksın " Bu kadını daha ilk gördüğünde hissettiği duyguları anlamaya çalışırken .. Aşığı ile konuşmalarını şahit olmuş, o günden sonra bu kadına hayatı zindan etmeye yemin etmişti. "Murat Cevher gibi bir adamdan bahsediyorum, Soy isim bile parasının ve gücünün katkısı. Anlamış olman lazımdı öyle degil mi? Ben o adamın karısı olacağım. Senin gibi ezik bir adam ile ne işim olabilir ki . O adamın karısı, parasınında hükmü ben olacağım" Yasemin baktı gecenin karası gözlere..Biliyordu, Bu evin Gelin'i, bu adamın Karısıydı. Küçücük bir yanlış yalan ile bu adamın karşısında paragöz bir kadın durumuna düşmüştü ama her şeye rağmen bu adama katlanacaktı. Ailesi icin sessiz sedasız bu adamın esiri olacaktı. Cevher Çiftliği.. Hiç bilmediği bu köyün, bu çiftliğin artık eseriydi. Gitmek serbestti ama kalmak zorunda olmak işte , bu da kendi içinde bulunduğu durumu özetliyordu. . *** Hikaye bana ait lütfen, herkesin emeğine saygı duyulsun..

Barış bey benimle evlenir misiniz?" Bahar sonunda söylemişti. Tam rahatladım derken Barış Bey'in yüzündeki kafası karışmış ifadeyi görünce hemen devam etti. ''Aslında banane diye düşünebilirsiniz. Haklısınız ama teklifimi kabul etmeniz karşılığında aile şirketimizdeki hisselerimi size devredeceğim. Tek sorun evlendikten sonra hemen boşanamayacak olmamız. Tabi bu gerçek bir evlilik olmayacak ama teklifimi kabul ederseniz bunu sadece biz bileceğiz. Dışarıya karşı bir sene boyunca mutlu bir çiftmişiz gibi davranacağız. Biliyorsunuz amcam kalp hastası ve onun bize inanması çok önemli. Bir senenin sonunda amcama gerekli açıklamayı uygun bir şekilde ben yapacağım.'' diye açıklamada bulundu. Bahar derin bir nefes alarak sustu. Barış Bey'den gelecek tepkilere kendini hazırladı. Büyük ihtimalle aklını kaçırdığını düşünüyordu. Sessizlik uzadıkça Bahar daha da geriliyordu. İçindeki huzursuzluk bir dalga gibi kabarmıştı. Tam tüm dediklerimi unutun demek için hazırlanıyordu ki karşısından gelen cevapla şok oldu. ''Tamam kabul ediyorum'' Evet her şeyi bekliyordu ama bunun bu şekilde kolay olacağını asla düşünmemişti. Hatta neden paraya ihtiyacı olduğunu nasıl açıklayacağını bile bilmiyorken patronu onu bile sormamıştı. Şaşkın şaşkın adamın yüzüne bakarken patronunun sesiyle kendine geldi. ''Yalnız benim de bir şartım olacak'' Bahar şaşkınlıkla sevinirken duyduğu teklifle ikinci şokunu yaşadı. ''Tek bir şartım var. O da bu evlilik gerçek bir evlilik olacak.'' Not: Mevsim Bahar ismiyle yayımlanan ilk hikayedir.

Hikayeyi güncellemeyi unutmayın

*Tamamlandı* "Sence bizden bir cacık olur mu?" dediğimde önce bana öylece baktı, sonra kahkahalarla gülmeye başladı. Öyle ki boynumdaki kolunu çekip dizlerine dayadı ve katıla katıla gülmeye devam etti. "Lan ne gülüyorsun?" diye sinirle sordum. Teyzeler pencereye çıktı ve gözleri hemen bizi buldu. "Sussana lan, Allahın belası domuz!" dedim dişlerimin arasından. "Esra, kızım hayırdır?" dedi FBI teyze. Hayrı mı kaldı be FBI teyze? Aldık başımıza belayı işte. Ama seni kırmayayım. Hayırlı uğurlu olsun! "Yok Selma Teyze!" dedim gülümsemeye çalışarak. "Arkadaşı kızın biri taciz etti arka sokakta da, kriz geçiriyor şu an." Azman aniden gülmeyi kesti ve kaşları çatıldı. "Vay vah!" dedi diğer pencereden MİT teyze. "Su getireyim mi Akın evladım?" Azman'ın gözleri ona döndü. "Yok sağol Makbule Teyze. Alıştım artık..." dedi ve gözleriyle beni işaret etti. "Bu kızın tacizlerine." Rezillik yükleniyor...%94 Kapak Tasarımı: Gölgehayaller © Tüm Hakları Saklıdır.

Etibur_çak: İpek senin kullanıcı adına tüküreyim! Etibur_çak: Senin yüzünden tanımadığım bir çocuğa mesaj attım! Hemde ağlayıp delirirken! Etibur_çak: Senin kıçında hava fişek patlar inşallah!