The McCoys are back
Rose...' Ik kijk achter me. Niks. Alleen maar bomen. 'Rose... ik ben het...' zegt de duistere stem. Weer kijk ik om me heen. Ik zie niemand, alleen bomen, bomen, bomen en nog meer bomen. Het bos lijkt wel oneindig. 'Ken je me nog?' De stem is dichterbij. Ik voel een zacht briesje, waardoor ik ril. 'Rose..' fluis...