"Ben o adamı istiyorum ve elde edeceğim!" Her ne kadar beni istemese de bunun gerçek düşünceleri olmadığını biliyordum. En azından hissediyordum... Alparslan Atabey benim için imkânsız bir hayal gibi görünse de böyle olmayacaktı! O da beni sevecekti. Bunun için çok çabalayacaktım ve en sonunda onu nikâh masasına oturtacaktım! Her hikâyede peşinden koşan taraf erkek olmak zorunda değildi. Ben sevdiğim adam uğruna savaşmaya ve peşinden koşmaya hazırdım. Eylül Karaaslanlı yenilmeyi sevmeyecek kadar güçlü bir kadındı. Çok iyi biliyordum ki Alparslan Atabey bir gün benim olacaktı; buna da tüm Trabzon şahit olacaktı! *** Karadeniz Serisi'nin dördüncü ve son kitabıdır. Diğer serilerden bağımsızdır. Diğer serilerle kişiler ortak, kurgular tamamen farklıdır. İstediğiniz kitaptan okumaya başlayabilirsiniz. © TÜM HAKLARI ŞAHSIMA AİTTİR. HERHANGİ BİR KOPYALANMA, ÇOĞALTILMA VE ÇALINMA DURUMUNDA YASAL İŞLEM BAŞLATILACAKTIR. *KURGUMUN YA DA ÇİFTİMİN ÇALINMASI HÂLİNDE AVUKATIMLA HEMEN YASAL İŞLEMLERİ BAŞLATACAĞIMIZI BİLMENİZİ İSTERİM.

"O Don Ritchie işte. Kendini onun yerine koyuyor. Odasındaki daktilo takımıyla, kağıtları görmüşsündür. Her avının hikayesini kendi kaleme alıyor. Ne olacağını hep önceden sezip yazıyor." Her söylediği yeni şeyle şok oluyordum. "Sen tüm bunları nereden biliyorsun?" Sigarasını dumanı yüzüme vururken masanın üstünden bir dal da ben aldım. Ne çabuk kabullenmiştim bir bebeğimin olmadığını. "O seni izlerken bende onu izledim, uzun bir süre. İlk başta hep takip ediyor, sadece gözlemliyor. Sonra kurguya döküp yazıyor. Daha sonra da kurgularında verdiği hayatların kalemini kırıyor." Sigaramın dumanı beni tüketti. "Nasıl peki, nasıl hala yakalanamadı?" Bu sefer nefesini sinirle verdiğini hissettim. "İntihar etmek isteyen insanları bu yüzden seçiyor. Bir yerlerde ölü bulunan bedenler ve ölmek istediğini söylediğine tanık olan birkaç tanık. Sonra dosya kapanıyor." Histerik bir kahkaha attığında ona doğru döndüm. Pusat ağlıyordu. Onun gözbebeklerine çaresizlik bulaşmıştı. "Güya adalet var, sikerim adaletini. Adalet hiç bir zaman olmadı. Dosyalar hep kapandı. Gerçekler hiçbir zaman gün yüzüne çıkmadı. Gözyaşları dinmeyen bu bedenler varolduğu sürece adaletin varlığı baki kalacak." Tekrar güldü. Bu sefer acıyla. "En kötüsü de ne biliyor musun? Üzerime binbir hevesle geçirdiğim bu meslekten utanıyorum artık." Biz özgürlük adı altında ayaklanan bedenlerin tutsaklıklarından ibaret bir toplumduk. not|kurgumda yetişkin içerikler mevcuttur.

🎼 "Cehennemin benim..." Diye fısıldadı. "Cennetin bu altın zincir... Cennet ile cehennem arasına sıkışıp kalan bu nota sensin." Bileklik olduğunu düşündüğüm zinciri eline alarak usulca oturduğu yerden ayaklandı. Bakışlarım merakla hareketlerini takip etti. Hemen ayak ucuma gelerek diz çöktü. "Bu senin," dedi, ayak bileğimi hafif bir dokunuşla kendine çekerek. "Cennet ile cehennem arasında sallanmalı sağlayacak küçük bir hediye." Zincirin klipslerini açarak bileğimin etrafına sardı. "Her adımında ayak bileğinde sarsılacak ve en sonunda olmak istediğin yeri sana gösterecek." Halhalı ayak bileğimin etrafına dolayarak başını öne eğdi. Dudaklarını bileğimin üzerine bastırdı. Boğuk bir ses yankılandı dudaklarından ama kelimelerini seçemedim. "Cennetini bul." ❥ Kapak tasarımı: E-Rabbit

"Dokun bana sadece dokun ....Dokunuşlarına ihtiyacım var . Tenin tenime ,kokun kokuma ....yüreğin yüreğime karışsın istiyorum .Sence de artık perde arkasına gizlenmeden tüm çıplaklığımızla birbirimizi hissetme zamanı gelmedi mi ? Şimdi biz susalım zaten konuşmak için şahlanacak içimizdeki tutku.Bırak esiri olalım " ***** Arkadaşının neler çevirdiğini öğrenmek için peşinden gizlice takip eden kumsal ,kendini bir anda kumarhanede bulur .. Ürkekçe etrafında gezinip geldiği binanın girişini bulmaya çalışırken düştüğü yerin masum bir yer olmadığını sezer lakin arkadaşı içeridedir. Daha sonra karşısına çıkan yabancı adama "Merhaba , giriş ne tarafta acaba ?" Diye çekinerek sorması ile olaylar o anda başlar. Ve konuştuğu bu adamın büyük bir örgüt lideri olduğundan bir habersizdir. Üstelik düştüğü bu kumarhanede yabancı adama aittir. Tek dileği arkadaşını düştüğü bu tehlikeden kurtarmak olacaktır lakin yabancı adamın dikkatini çektiğinden planladığı hiç bir şey istediği gibi gitmez .Ne kadar onu ürküten çevreden uzak durmaya çalışsa da elinde olmadan sürekli yolları kesişmek zorunda kalır ve nasıl olduğunu anlamadığı şekilde de kendini yabancı adamın planlarına toslarken bulur..

"Seni sevmeme izin ver," diye fısıldadı. "Ver ki sana cenneti yaşatayım." _ Sevmek nedir bilmeyen Yavuz Seçkin, babasının yolundan giderek sevdiği kadını kendine tutsak eder. Hayatı acılarla dolu olan Esila Durukan, Yavuz'a boyun eğmemeye kararlıdır ve ondan kaçmak için her yolu dener. Yeni başlangıçlar yapıldığında ve pişmanlıklar yaşandığında ya her şey için çok geçse? Ya da her şey daha yeni başlıyorsa? Gelin bunu hep beraber öğrenelim. Esila ve Yavuz'un hikayesine sizde ortak olmak istiyorsanız, yukarıda 'Oku' yazan yere basmanız yeterli...

Mühür taşı gerçek mührüne kavuştuğunda kıyamet kopmalıdır. Her kıyametin sonunda, yitirilen hayatlar olur. Bu şeref hangimize ait? •Parmağımı dövmesinin çemberinde dolaştırdım bir tur. "Hissediyor musun?" diye sordum acıyla. "Tam burada kocaman bir işaret var." Cesur konuşsa damga derdi büyük ihtimal. Ya da lanet. "Görmüyorsun ama hissediyorsun. Tam burada. Seni sarıp sarmalayan bir ip." Diğer elim Cesur'un kolundan aşağı kaydı ve parmaklarım parmaklarına dolandı. "Her şeyi birbirine bağlayan bir ağ," dedim dövmesine hayranlıkla bakarken. "Tıpkı benim gibi." • Not: Merhaba! Eğer sağlıklı bir ilişki arıyorsanız bu hikaye size göre değil. Bu hikayede toxic bir ilişkideki iletişimsizliği ve bu iletişimsizliğin sonuçlarını göreceksiniz. Sabrınız için teşekkürler, keyifli okumalar.

Gecenin bir kuytusunda, yarı ölüm halinin pençesinde gerçekleşti kehanet. Yeni yaşamı lanet gibi bahşedildi kadına. Sol kaburgasında, kalbinin hemen üstüne işlendi lanetin emaresi; gövdesi kuzguni siyahı, kanatları safir mavisi bir kelebek... "Tenim, tenine Feraşe..." Bu isimde yazılan ilk ve tek kurgudur, çalınması durumunda yasal işlem başlatılacaktır.

"Unutacağını düşünüyordum ?" "Benim için önemli olan tarihleri asla unutmam" Aldığım cevapla dudaklarım da küçük bir kıvrılma meydana geldiğin de kuzguni gözleri yüz hatlarım da yavaşça gezinmişti. Bu hareketi sol yanım da küçük bir titremeye neden olurken bakışlarımı ondan kaçırdığım da hissettiğim duygu yoğunluğunu görmezden gelmek istemiştim. İşte tam o an beklemediğim zamanda kız kulesinin en üstün de art arda patlayan havai fişeklerle ağzım şaşkınlıkla aralanırken ensem de ki nefesle tüm bedenim tuzla buz etmişti. "İyi ki doğdun Ay parçası" Fısıltılı çıkan sesiyle ister istemez gözlerim aheste bir edayla kapandığı an rüzgar yel misali esmiş , onun kokusunu ilk defa hissetmemi sağlamıştı.

Doğum gününden sonra, kardeşiyle eğlenmek için konsere giden bir genç kız... Fırtına yüzünden iptal olan konserden eve dönmeye çalışırken, kendini bir anda hiç bilmediği bir yerde bulursa... Ve bu bilmediği yerden, evine dönecek hiçbir yolu olmasa... Kendisini yabancı hissettiği bu şehirde, tüm bunlar yetmezmiş gibi, aklını karıştıran ve tüm yolları kendisine çıkaran gizemli bir genç adamla karşılaşırsa... Neler olur?

"Karıcığım, bu gece sevişeceğiz. Sana istediğini vereceğim merak eyleme." İri gözlerle ona bakarken iri elini enseme yerleştirerek dudaklarını dudaklarıma kapadı. Gözlerim benden bağımsız kapanırken harekete geçen dudaklarıyla ondan destek almak adına belime sarılan koluna tutundum. Ensemdeki eli narince saçlarıma dalarken dudakları dolanıyordu dudaklarımda... Ve ben, hâlâ hareketsizce öylece duruyordum. Dili dudaklarımı yumukça tadarken dişini alt dudağıma geçirip sertçe çekiştirdi, ben acıyla inlerken dudaklarımda turlayan dilini ağzımın içine itti. Benden tepki alamayınca dudaklarını ayırdı solukları yanağıma vururken Cihan'ın kararmış gözlerine baktım titrek gözlerle. "Karşılık ver!" * *➦❝1990'lı yıllarda geçen bir köy hikâyesidir. Yetişkin içerik barındırmaktadır.