Bir yayınevinde editör olarak çalışan Defne Saraç, bir gün kapısının önüne bırakılan, yazarının anonim olduğu bir kitapla karşılaşır. Yayınevine gittiğinde, kitabın tüm çalışanlara bilinmeyen biri tarafından bırakıldığını öğrenir. Kitap, okuyucunun tercih ettiği seçimlere göre ilerleyen, çoğunlukla kötü son ile biten bir kitaptır. Kitaptaki seçimlerin ve sonların gerçek hayatta da yaşanıldığını fark eder ama kitap çoktan basılmıştır ve tüm ülke okumaya başlamıştır. Sarpa saran hayatı düzeltmek artık neredeyse imkansızdır ama düzeltebilecek tek kişi en başından beri gerçekleri hisseden Defne Saraç'tır. "Kader ağlarını sen ör, Ya da senin için ben öreyim. Buna Emin misin?"

Düğüm 4 kitaplık bir seridir ve hepsi bu kitap altında toplanacaktır.✨ Kan birleştirdi onları. Bir bütün yaptı. Bir hiçliğin ortasında birbirlerine her şey oldular. Onlar birbirine bağlı iki ipti ve düğüm olmuşlardı. Düğümü ilk kim yaktı? Kanın birleştirdiği iki insanı bir arada tutan ne olurdu? 🦋 "Seni yeniden büyütmeliyim."dediğinde gözlerimi kırpıştırarak ona baktım. Zemheri gözlerinin ortasında ki kar tanesini tutuşmuştu. Büyük elleriyle saçlarımı koşarken dudaklarını alnıma yasladı ihtiyatla. "İçinde ki kızın saçlarını okşamalı, parmak uçlarını öpmeliyim. Bedeni kadın, ruhu küçük bebeğim." #ölü 1. Sıra #rüzgar 1. Sıra #kızgınlık 1. Sıra Kapağı yapan kişinin instagramı: @kulkelebekk

Pinokyo sendromu =) Yalan söyleyince hıçkırık tutması. •~•~•~•~•~• Kitabın önceki adı; "Demir Koleji" idi. •~•~•~•~•~• #1 - gençkızedebiyatı (26.04.2021) #1 - pusu (07.05.2022) #1 - hıçkırık (07.05.2022) #1 - kolej (08.01.2023) #1 - hırs (03.02.2023) •~•~•~•~•~• "Şey demiştin, hileler her zaman istediğin gibi işlemeyebilir," kaşlarını çatarak bir adım daha ilerledi, "Neden?" İçine girdiğim şaşkınlıktan arınmaya çalıştım. İhtimal bile vermediğim şey gerçekleşmişti. Karşı karşıya kaldığım durumlarda her ne kadar duygu değişimi yaşasam da o duygudan hızlı bir şekilde kurtulma gibi bir özelliğim de vardı. Boğazımı temizledim, önüme gelen saçlarımı kulağımın arkasına sıkıştırdım ve bende onunla aynı boya gelebilmek için ayağa kalktım, "Neden mi?" Bakışlarımı birkaç saniye duvarda oyalandırıp tekrar ona çevirdim, "Çünkü sen hile yapınca o hileye karşındaki insanın kanacağına odaklısındır. Sen hile yapıyorum dersin ama aslında kendini bir hilenin içerisinde bulursun ve bunun farkına bile varamazsın." Gözlerini kısıp bana biraz daha yaklaştı, "Anlamadım?" ••••••••• Başlangıç : 05.05.2020 Bitiş: 23.08.2021 UYARI ! Argo ve küfür içerir. Hikayenin başlarında klişe gelebilir ama değil. İlk bölümlerde acemilik vardır.. •••••••••

Fırça izleri canlandığında onlar çıkacak ortaya. Efsane şöyledir. Çalınan en eski eşya ele geçirildiğinde renkler ayna olur kumaşın üstünde. Her ayna bir yansıma her yansımanın bir gezgini vardır. Çizilmiş her zaman birer kapıdan ibaret. Son Akşam Yemeği'nden bir kadeh alabilir, Kaplumbağa Terbiyecisi'nden bir kaplumbağa sahiplenebilirsiniz. Hayatınızı ortaya koyacak cesaretiniz varsa eğer tarihi değiştiren kadın ya da adam bile olabilirsiniz. Ahşap çerçeveler çatırdadığında onlar çıkacak ortaya. Şimdilik sadece biri... "Beni burada bırakma. Bu çizilmiş gökyüzünün altında en çok yaratılmış gökyüzüne bakmayı özledim." Tablo Gezginleri başlıyor.

Korkmuyordum, ne karanlıktan, ne gürleyen gök gürültüsünden, ne de bana zarar verebilecek bir insandan. Çünkü ben karanlıktım, ben gürleyen göktüm, ben zarar görmezdim, ben zarar verirdim. Ben bir katildim. Bu bir sıfat değildi, bu benim mesleğimdi. 🔥 Yayınlanma Tarihi: 12.04.2020 Bu kurguda geçen kişi, kurum ve olaylar tamamen hayal ürünüdür. Uyarı: Eğer kurguyu spoi almadan okumak istiyorsanız, yorumları okumamanızı tavsiye ediyorum.

"Eğer peşinden gelirsem geri dönemeyeceğimi söylemiştin bana," dediğinde sesi titriyordu. "O gün seni dinlemeliydim."

"Hıçkıra hıçkıra ağlıyorsun Gerçek," diyerek ellerimi büyük avuçlarının içine aldı, "ve bunu yaparken yaşadığın komik bir ânı anlatıyorsun." Gözlerimden yaşlar boşalırken tüm dişlerimi göstererek gülümsemem onu duraksattı. "Bilmem ki," diye fısıldadım. "Her şey elimden kayıp gidiyorken bile acımayan kalbim, az önce sen o sigaranın külünü kül tablasına silkince öyle çok acıdı ki, ağlamak istedim. Üstelik aklıma da yaşadığım o ânın en komik repliği gelmişken, tam da sana söyleyecekken yaptın bunu. O külü neden öyle hiç umursamadan silktin? Senin için yanıyordu." Bir elini kaldırıp yanağıma koydu, büyük avucunun içiyle gözyaşlarımı parçalayıp ezdi, yok etti. Ve bana dedi ki, "Ben yapmasam o kırılıp düşecekti." "Senin yapmandansa, kendisi kırılıp düşmeyi kabul ederdi." Gülümsedim. "Keşke yapmasaydın." "Kendini o küle mi benzetiyorsun Gerçek?" "Hayır," dedim. "Hayır, sen beni henüz kırmadın ki."

Bilindiği gibi ikinci dünya savaşında Almanlar hariç herkesi düşman olarak gören ve Almanların diğer milletleri köle yapmasını isteyen Hitler kaybetti. Peki Hitler savaşı kazansaydı ne olurdu? İşte benim hikâyem tam da bu evrende geçiyor. Hitler savaşı kazanarak tüm dünyayı ele geçirmiştir. Dünyadaki herkes zulüm görmektedir. Bir grup insansa zaman makinesiyle geçmişe giderek geçmişteki bazı olayları değiştirerek Hitler'in kaybetmesini sağlamaya çalışır.

Burası bir kar küresiydi, biz de içindeki figürler. Bizi tutup salladılar, ne olduğunu anlamadık, alt üst olduk...

Herkesin bir hikayesi var. Okunacak kadar güzel, anlatılacak kadar değerli. O hikayeleri herkes gibi hep okudum, anlatılmasını dinledim. Bazı zamanlarda ise onlar gibi olmak istedim. Benim hikayemi birilerinin duymasını istedim. Ellerimdeki yaralar dışında, acıyan bakışlar dışında, insanların beni görmesini istedim. Bu büyük bir dilek miydi? Herkes gibi olmak veya hiç kimse gibi olmamak? Bilmiyorum. Nefes alamıyorum. Korkuyorum. Belki de... ------------------------------------ Kimse dinlemiyor mu beni? Dudaklarımdan çıkan kelimeleri , Anlamıyor musunuz? Size diyorum. Size. İnsanlar diyorum. İnsanlar, insanlar kirletir işte.