Olacaklardan habersiz bir genç kız... Aylardır beklenen ekibin yeni üyesi... Kaderin oynadığı oyunlar hiç bu kadar acı vermemişti, attığı kahkahalar küçük bekçileri uyandırıyordu... Uyanmaması gereken bekçileri. Abisinden kaçmak istemişti, küçük bekçilerinin musallat olduğu abisinden, ama bilmediği bir savaşta bilmediği bir ekipin üyesi olacağını tahmin etmiyordu. Çünkü hiç kimse alışılmışın dışında hiçbir şeyi olanak olarak görmez ve beklemezdi. Beklenmedik bir anda hayatını alt üste çevirmiş ve kendisiyle bir kukla misali oynayıp bütün işleyen döngüyü bozmuş olan şey, tek başına bir saat miydi yoksa bunun öncesi de var mıydı? İşte o an her şey değişti. Sadece, küçücük bir sır ile. Bazen mutlu olmak için pek deşmemek gerekirdi hayatı... Bunu bilmek içinse ayık bir kafa. (Okumaya başlamadan önce "Duyuru" kısmını okuyunuz lütfen.)

Wattys 2021 Kazananlarından Canan Karaman mesleğine aşık bir psikiyatristti. Aynı zamanda evin tek kızı ve babasının herkesten sakındığıydı. Aşk ona uğrayacak gibi durmuyordu. Neyse ki yeni taşınan karşı komşuları başkomiser Ahmet Turan Baştuğ ile tanışması uzun sürmemişti. Dildar adlı kitabımın yan kitabıdır. Bağımsız olarak okunabilir. (Tamamlandı) ©Tüm Hakları Saklıdır.

+18 SAHNELER İÇERİR. Mafyanın oğlu ve mafyanın kızı... İkisini bir araya getiren zoraki bir evlilik... Bir araya gelmelerini engelleyen üçüncü şahıs... Mafya ve zoraki evlilik klasikleri okumayı sevenlere..

Kalçalarımdaki iri avuçları bedenimi kaldırıp duvara yasladı. Boynumda gezinen ıslak ve kıvrak dili tenime sürtünüyordu. Kara ve gür saçlarında dolaşan parmaklarım dişleri tenime saplandığı an sert bir şekilde saçlarını yolarcasına çekti. Aman Tanrım ben şuanda ne yapıyordum? Olmamam gerken bir adamın kolları arasında kendimden geçiyordum. Bu yanlıştı hemde çok yanlış.. Ama asla bu kadar doğru hissetmemeştim. Sırtımı soğuk duvardan ayırıp yatağın yumuşak yüzüne yatırdı. Boynumda gezinen dili ıslak bir iz çizip çenemden yukarıya çıktı ve dudaklarımı buldu. Uzun ıslak dili dudaklarımda dolaşırken aklımı kaçırmak üzereydim. Bacak aramda ince bir sızı ve ıslaklık vardı. Onun varlığı ise tam o ıslaklığın üzerinde bir damar gibi atıyordu. Ben tam olarak ne yapıyordum..?

"Bir kere , sadece..." Güçlükle yutkundu.Parmakları arasına kaybolan yüzüne iyice yaklaştı.Alınları birbirine değerken nefesleri bir olup karıştı.İkisinin de göz kapakları verilen nefesle kapandı.Bir olup yok olmuştular. "Hayat kaynağım olan dudaklarından adım çıksın." Göz kapaklarından ince bir yaş süzülüp adamın parmaklarını yaktı.Acı içinde kavrulan bedeni verilen ateşle iyice harmanlandı. "Nehir'im.Benim küçük serçem.." Yüzünü güç parmakların arasından çıkardı.Boğazını saran hıçkırık dudakları arasından çıkarken başını iki yana salladı. "Olmuyor.." dedi adam.Hayal kırıklığı arasında boğulurken, serçesine uzandı.Küçük serçe teslimiyetle kafesine sığındı. Δ--------------------------------------Δ 18.09.2014 Telif hakları saklıdır. Kapak tasarımı için AybkeOnr 'a teşekkür ederim. -M.C.A

O yürürken titreyen yol ses çıkarmazken masanın etrafındaki adamlar, ateş saçan gözlerle kendilerine bakmasını izliyordu. Yumruk olan eli masanın üzerine indiğinde hırlamayla konuştu. "Ona elini uzatanın, elini kırarım." 140916

"Bir gülü sevdim bir seni sevdim." (Kapak Tasarımı: @missb ) ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Parmaklarım küllerinde dolaştı. Sonra birden yağmur bastırdı. Gülümsedim ve beni izledi. Sustu ve onu dinledim. Sessizliği bile güzeldi. "Çünkü Leyla, çünkü iki gözüm, yangında en son küller ölür."

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."

Kapıyı açıp geçmem için yol verdiğinde gülümseyerek içeriye girdim, karanlık evde yürümeye başladığımda "Kimse yok galiba..." diyerek ona döndüm. Döner dönmez dudakları dudaklarıma kapandı, elleri belimdeki yerini bulduğunda beklemeden arkamdaki duvara yasladı bedenimi. Kalbimde hissettiğim o sızı karnımdan kasıklarıma doğru yol alıyordu. Belimdeki elleri kalçamı kavradığında alt dudağımı ısırdı, dudaklarımdan firar eden çığlığım onun dudaklarının arasında kaybolmuştu. İçimdeki volkan gittikçe büyüdü. Şaşkınlıktan havada kalan ellerimi boynuna dolayarak onu kendime daha çok çektim. Bunu bekliyor gibi bedenini bedenime tamamen yasladığında dudaklarımı ondan ayırarak sert bir nefes aldım. Geceye gölge olan uzun kirpiklerini açtığında gözleri gözlerimle buluştu. "Sen..." Dudaklarıma kısa ve sert bir öpücük kondurduktan sonra geri çekildi. "Sen benim en büyük yangınımsın!" Kalçamda duran ellerini çekerek iki yanımdan duvara dayadı. Dudaklarımızın buluşmasına santimler kala durduğunda elini sağ bacağımın iç kısmından yukarıya doğru kaydırmaya başladı. Tam o noktaya parmaklarını dokundurduğunda gözlerim kendiliğinden kapandı. Hareket etmeyi kesti ve dudaklarıma doğru fısıldayarak konuştu. "Senin tek yangının ben olacağım!" ^^^^^ 19.4.20 Duvar #1