Mitolojide kelebek ateşi simgeler, ateşe koşan pervane böceğinin yanıp ateşle bağdaşmasıdır. Eski Yunan'da ise ruhun beden üzerindeki etkisini ve bu etkinin yarattığı büyük değişimleri simgeler. Mavi kelebek, saf ruhu simgeler. Bu, monoton hayatını sürdüren sıradan bir insanın hikayesi. Bu, o sıradan insanın hayatının bir anda nasıl değişebileceğinin hikayesi. İnançlarınızı sorgulayın. Çünkü en büyük maceralar en akıl almaz şeylere inanmakla başlar.

Fırtına ve Yaprak kitabının 2. yani devam kitabıdır. Bu kitabı okurken, karakterleri ve olayları anlayabilmeniz için 1. kitabı okumanız gerekmektedir.

Başlangıçta fark edilmeyen ve yavaş yavaş artan bir basınçla birlikte zihninin içinde yaşayan bir ruh, tüm gücüyle kabusları, dehşetleri hissedebilir ve çığlıklar, saç yolmalar, vahşi küfürler veya kahkahalar bu dehşetin bir parçasıdır. Daha önce hiç bir doktor önümde durup, başka türlü düşünmeyi öğrenmediğim takdirde, kısa sürede iyileşemeyecek kadar delireceğimi söylememişti. Yaşadıklarım, sözlerle anlatılmayacak kadar olağanüstüdür. Yaşadıklarımı anlatmaya çalışırken doğaüstü kelimeler kullanmayacağım ama olanları kelimesi kelimesine tanımlayabilseydim, yaşadıklarımın gerçek yüzünü anlatabilecek miydim? Ağrıyan bir dişin röntgeni, acının fotoğrafı olarak tanımlanabilir mi?

"Selam, dedi aptal genç. Fakat güzel kız onu görmüyordu. Tüh ne yazık." dediğinde ona doğru döndüm. İki saattir beni izlemesini görmezden gelmeye çalışıyordum. Ama bana o mükemmel zümrüt yeşili gözlerle bakarken bu imkansıza en yakın şeydi! "Efendim?" dedim. Birine karşılık vermiş olmam beni şaşırtmıştı. "Demek konuşabiliyorsun" Başını hafifçe öne eğdi. Bu çocuk öylesine sevilesiydi ki. Tanımadığım birine aniden ısınan bir insan değilim , asla da olmadım. Fakat bakışlarındaki çocuksu masumiyet beni ona çekiyordu. "Ben Umut. Ama sen bana kısaca tırlatmış diyebilirsin." dediğinde güldüm. "Tırlatmış?" "Evet o yüzden buradayım ya" "Psikoloğa normal insanlar gelir" dediğimde kendime hayret ettim. Annemin her sabahki repiliğiydi bu. "İyi, sen öyle düşün ama ben kesinlikle öyle düşünmüyorum." "Neden?" "Çünkü ben deliyim ve ne düşündüğüm benimle benim aramda" Gülüşü tenime dokunan ilkbahar meltemi, bakışları yakamozlardan da parlaktı. Gerçek, hayalle karışmış gibiydi. "Ben de." "Sen de ne?" dedi. "Ben de deliyim." Kocaman gülümsedim. Umut, benim umudum olur musun deli çocuk? "İyi o zaman beni delirene kadar sever misin?" dediğinde nefesimi tuttum. "Ah" Elini alnına yapıştırdı. "Biz zaten deliydik değil mi? O zaman itiraf et, bana aşıksın" -------- Tüm hakları saklıdır.

✤ Fırtına mı daha sert eserse yaprağı düşürür? Yoksa yaprak mı daha güçlü tutunursa fırtınayı yıldırır? Başını suratıma eğdi ve lafına devam etti. "Bende sana ilgi çekici şeyler gösterebilirim." dudaklarıma doğru fısıldadı kelimelerini. Sıcak nefesinin suratıma çarpmasıyla gözlerimi yumdum. Üzerimde bıraktığı bu etkiyi farkettiğinde geri çekildi ve iç tırmalayıcı bir tınıyla gülmeye başladı. "Titriyorsun." dedi dudakları zevkle yukarı kıvrılmışken. "Yaprak gibi. Fırtınanın ortasındaki bir yaprak. Bunu sevdim." Tüm hakları saklıdır. İletişim için; Instagram: zeynep_bozik Twitter: zeynep_bozik Snapchat: bozikzeynep

Ateş suyu elinden tutup etrafında döndürürken nazikçe gülümsedi ve suyun bir eli ateşin beline kaydığında birbirlerine olan bakışları insanoğlunun tüm temaslarını sıradan hale getirdi... Ateşi hiç hissettiniz mi? Peki ya suyu? Ateş hiç içinizi yaktı mı? Peki ya su sizi serinletti mi? İkisinin aynı anda bulunmasına hiç olanak verdiniz mi? İkisinin tehlikeli dansını dışarıdan izlerken bir anda kendinizi o dansın içinde bulduğunuz oldu mu? Size temas eden şey bir fiziksel güç değil de duygular ise eğer ne yapardınız? Tamamen duygularla yönetilen bir dansın içindeyim ve duyguların ne demek olduğunu bilmeyen bir kız olarak partnerime ayak uydurmak oldukça zor çünkü o bu dansın beden bulmuş hali olarak karşımda duruyor. Ateş yakardı,su serinletirdi. Benim bildiğim tek gerçek buydu. Ama kendimi bu tehlikeli cazibesi olan dansın içinde bulduğum anda tüm bildiklerim koca bir yalana dönüştü. Yalanlarla dolu bu dünyada hep duyduklarıma göre hareket ettim. Şimdi ise yaşayarak öğrenme vakti.. Peki ya siz,dans gösterisi izlemek ister misiniz?

Lisede havalı havalı üyesi olduğum bir grupla ortalıkta takılmam gerekirken neden üyesi olduğum grupla birlikte sayısız kere rezil olmuştum ki ben... Doruk denen çocuğun ve hep onun arkasında dolaşan ördek sürüsünün bizimle alıp veremediği şey neydi? Karar ver artık kimi daha çok sevdiğine... Kararsız olma sen üzme herkesi... Ah sen üzgün... Ah ben üzgün... O da üzgün yapma herkes de üzgün...

Aşk bazıları için gece kadar SİYAH ve ASLAN kadar cesur olmak zorundadır. Onlar için, arada kalmaktır aşk, mantığından soyunup çırılçıplak kalmak, bedeninden sıyrılıp sevdiğine ruhunla dokunmaktır. Onlar için AŞK'ın kaderi arafa varmak, cennet ve cehennemin eşiğinde yaşanmaktır..

Belki de onların kaderleri birbirlerine isimleriyle bağlandı. Sınıfta gözleriyle etrafı tararken gözlerimiz buluştu. Yeşilin en güzel tonu olan gözlerine bakıp içimden geçirdim "Buraya oturmayı aklından bile geçirme." -O sırada gözlerim "Burada oturmayı aklından bile geçirme. " bakışı atan gri gözlerle kesişti. O gözlerin hayatımı değiştireceğini nerden bilebilirdim ki? Birbirinden farklı iki kişi. Acılarla büyümüş gizemli bir kız ve o gizeme kapılan bir erkek.

Lisedeki ilk yılımdan sonra her zamanki Bodrum tatilinin düşüncesi, benim için fazlasıyla sıradandı. Ama sıradan olmayan bir şey vardı ki o da yan evdeki çocuktu. (Tüm hakları yastığımın altında saklıdır)