Kainatı içime almış, kefenini giymiş ormanda bir o yana bir bu yana koşup duruyordum. Nefes nefese kalan bedenime oksijen fazla gelmişti. Dudaklarım hiç kapanmadan derin derin nefesler alıyor, karşımdaki ölü bedene bakıyordum. Bedenime fazla gelen oksijeni ona vermek için neler yapmazdım... Kainatın beyaz kefenini kırmızıya boyayan adamın kalbinden oluk oluk dökülen kan damlaları başımı döndürüyordu. Neler oluyordu? Az önce burada neler olmuştu? Daha fazla koşmaya dayanamayan dizlerim bedenimi de yanına alıp düşerken dudaklarımdan ufak fakat dehşetli bir çığlık kaçmıştı. "Kimsin sen?" Ben daha kendimi bulamamış aciz bir insanken neden bana kendini aratıyorsun? Bu koca mesken de seni nasıl bulacağım? Sen bana ve ruhuma fazlasın. "Bunu bana neden yapıyorsun?" Titrek dudaklarımdan kaçan cümleyle beraber başımı ölü bir cesedin soğukluğunu anımsatan kar tanelerinin üzerine bırakmış, kar tanelerinin gözümden damlayan yaşlarla beraber erimesine izin vermiştim. Bu ölüm son değildi biliyordum.

''Birlikte belanın içine batabileceğimiz kadar battık. Ve şimdi, seni bırakmayacağım... Benimle misin?'' --- Zeynep, kendini yeni okuluna başladığı ilk gün bir felaketin ortasında buldu. Okulu, salgın bir hastalık nedeniyle karantina altına alındı. Karantinanın akşamında ise kendini okulun karanlık koridorlarında bir kız öğrencinin cesedinin başında buldu. Üstelik yalnız değil, onlar da yanında... Mahşerin üç atlısı. Bu, sadece bedenleri değil ruhları da karantinaya alınan dört kişinin hikayesi. Bu onların özgürlüklerine ulaşmak için yaşadıkları esaretin hikayesi. Bu, birbirlerinin her şeyi haline gelen, birbirlerine gökyüzündeki son yıldız yanıp kül oluncaya kadar birlikte olacaklarına söz veren dört arkadaşın hikayesi. Bu mahşerin dört atlısının hikayesi. Şimdi, bizimle misiniz? "Bizim bedenlerimizi karantinaya almadılar. Ruhlarımızı karantinaya aldılar. Bizim ruhlarımız tanıştığımızdan beri karantina altında. Ne çıkabiliyoruz bu karantinadan, ne de birbirimizden ayrılabiliyoruz. Ruhlarımızı birlikte bir karantina altına aldılar, ve bizim bundan sonraki tek savaşımız bu karantinadan kurtulmak. Kurtulduğumuzda bile birlikte olacağız, ama özgür olacağız. Savaş bitti, ve biz sağ kaldık. Savaş bitti, ve biz hala ayaktayız."