Barış bey benimle evlenir misiniz?" Bahar sonunda söylemişti. Tam rahatladım derken Barış Bey'in yüzündeki kafası karışmış ifadeyi görünce hemen devam etti. ''Aslında banane diye düşünebilirsiniz. Haklısınız ama teklifimi kabul etmeniz karşılığında aile şirketimizdeki hisselerimi size devredeceğim. Tek sorun evlendikten sonra hemen boşanamayacak olmamız. Tabi bu gerçek bir evlilik olmayacak ama teklifimi kabul ederseniz bunu sadece biz bileceğiz. Dışarıya karşı bir sene boyunca mutlu bir çiftmişiz gibi davranacağız. Biliyorsunuz amcam kalp hastası ve onun bize inanması çok önemli. Bir senenin sonunda amcama gerekli açıklamayı uygun bir şekilde ben yapacağım.'' diye açıklamada bulundu. Bahar derin bir nefes alarak sustu. Barış Bey'den gelecek tepkilere kendini hazırladı. Büyük ihtimalle aklını kaçırdığını düşünüyordu. Sessizlik uzadıkça Bahar daha da geriliyordu. İçindeki huzursuzluk bir dalga gibi kabarmıştı. Tam tüm dediklerimi unutun demek için hazırlanıyordu ki karşısından gelen cevapla şok oldu. ''Tamam kabul ediyorum'' Evet her şeyi bekliyordu ama bunun bu şekilde kolay olacağını asla düşünmemişti. Hatta neden paraya ihtiyacı olduğunu nasıl açıklayacağını bile bilmiyorken patronu onu bile sormamıştı. Şaşkın şaşkın adamın yüzüne bakarken patronunun sesiyle kendine geldi. ''Yalnız benim de bir şartım olacak'' Bahar şaşkınlıkla sevinirken duyduğu teklifle ikinci şokunu yaşadı. ''Tek bir şartım var. O da bu evlilik gerçek bir evlilik olacak.'' Not: Mevsim Bahar ismiyle yayımlanan ilk hikayedir.

*Nefret, aşka dönüşebilen güçlü bir duygudur* Annesinin tayini dolayısıyla İstanbul'a taşınmak zorunda kalan Öykü, burada daha önce hiç karşılaşmadığı bir şeyle karşılaşır. Bir çeteyle. Bu durum ilk başta pek hoşuna gitmese de daha sonra onları terk edip giden babasından intikam almak için bu çetenin içinde olmak ister. Fakat bilmediği çok şey vardır. Bu çeteye girmek öyle zannettiği kadar kolay değildir. Çetenin lideri olan BARLAS KARAMAN'ın koyduğu bazı zorlu görevleri yerine getirmek zorundadır. Ve bu görevlerin hiçbiri de öyle herkesin yapabileceği kadar basit görevler değildir. Öykü'nün de öyle. Tüm hakları bana aittir©

"Sizden daha iyi dünür mü bulacağım, tabii ki verdim gitti."dedi sanki mal satar gibi. Erva gözlerini zorlayan yaşları tutmakta zorlanıyordu. Babası ona sormamıştı bile. Kim bilir evleneceği adam nasıl birisiydi. Ondan büyük müydü? Kaç yaşındaydı? O bu evliliği istiyormuydu? ........................ "Benimle evlendiğine seni pişman edeceğim karıcığım." Öyle bir 'karıcığım' deyişi vardı ki Erva bir an irkildi. Tüm bedeni korkuyla titredi. Sanki o istemişti evlenmeyi babasının zoruyla olmuştu her şey. Ona kimse sormamıştı ki. Gözlerinden firar eden yaşları sildi hemen. Ömer elini Erva'nın bacağına koyarak canını acıtacak derecede sıktı. "O timsah gözyaşların bana sökmez. Kes şimdi zırlamayı insanlara mutlu rolü yapmak zorundayız." ................................... "Sen asla benim karım olmayacaksın. Benim karım olamayacak kadar aşağılık birisin. Şimdi defol gözümün önünden." diyerek yere doğru fırlattı. Yere hızla yapışan Erva'nın elleri ve dizleri acımıştı. ........................ arkadaşlar tatlış zamanınızı ayırıp hikayeme bir bakın derim. *27.02.2016 tarihinde yayınlanmaya başlamıştır.* wattpad de 'sen üzülme diye' adlı ilk hikayedir.

Hayata bembeyaz bir sayfa açmak ister çoğu zaman insan... Ama bir gün açtığınız bir sayfayı önceden bir başkasının kullandığını görseniz ne hissederdiniz? Sayfayı atlayıp hayatınıza devam mı edersiniz, yoksa sayfadakileri okumayı mı denersiniz??? 'Acemi Prenses' sayfayı okumaya kararlı görünüyor... **Kapak Tasarımı subisch adlı okuyucuma aittir! Kendisine kocaman teşekkürler.. :)