"Ben bakire değilim...!" Diyerek haykırdı genç kadın. Kocasının an be an değişen yüz ifadesini , şaşkınlık ve öfkeyle irileşen gözlerini umursamadı. Ölüm ile yaşam arasındaki ince çizgideydi ve o tehlikeyi oynamaya devam ediyordu. Doğan hala duyduklarının etkisindeydi. Bir süre bu dünyadan soyutlanmış gibiydi. Karısının dudaklarından dökülenler karşısında ne yapması gerektiğini bilememişti. Ezo derin bir nefes almış ardından onun her daim belinde duran silahına davranmış Doğan'nın eline zorla tutuşturarak alnına dayamıştı. "Hadi öldür beni Doğan! Karını öldür ve namusunu temizle...!"

"Uğruna beklenilen her şey, güzeldir. En az ahududu kadar." Hafif kavruk teniyle, üzerine serpiştirilmiş kahve çekirdeği tonlu saçları ahenk içindeydi. Şaşkınlığın getirisi olan, kırpışıp duran uzun kirpiklere titreyen dudaklar eşlik etti. Dünyanın en kaliteli güldürüsünü duymuş gibi, sivri köpek dişleri yaverliğiyle kahkaha atarak güldü. Gülüşü, bir dakika boyunca kesilmedi; öyle ki, gözlerinden akan şeffaf damlalar bile sivri çenesinden süzülüp gitmişti. -Ben, dedi işaret parmağını kaldırıp durumun ehemmiyetini adama hatırlatırcasına, asla seninle olmam. Asla! Bu saçma teklifini de git kime yaparsan yap!" Öfkesiyle kabaran damarları, ince boynunun zerafetine tezat durmuştu. -Sen bilirsin." Karşısındaki adamın umursamaz duruşuna, cam masa üzerinde ritim tutan parmaklarına baktı metin olmaya çalışarak. "Başka seçeneğin varsa." Tık...Tık...Tık...Adamın masadaki uzun, işaret parmağında takılı olan yüzüğün çıkardığı ses beyninde yankılandı. Kıskıvrak yakalanmıştı. Hayatta çaresiz kalmamak için her çareyi deneyecekti. Arkasını dönüp hiçbir şey söylemeden ayrıldı, ferahlığının aksine, içine kasvet çöktüren odadan. İnsanoğlu, ilk "asla" dediğinde yapardı hatayı. Ve ikinci hatası da öfkeyle söylediği sözlerin ardından gelen sessizlik olurdu. O "asla"nın dönüşeceği "belki" ve "evet" in başlangıcı sessizlikle atılırdı çünkü. Tutkular ahlak çerçevesinde yaşanmaz, aşklar da filmlerdeki gibi masum başlamazdı her zaman. Bazı tutkular ahududu renginde olurdu, bazı aşklar ceylan dutu tadında. Bolca ihtiras, hastalıklı bir aşkın köklerini salardı. ***İlk Bölüm Yayımlanma Tarihi: 23.01.2018

Yeni yaşam yeni umutlar ve tahlilsiz bir kadın ve delicesine seven ve her defasında hoca hanım diyen bir adam

Bir kadın düşünün;Öğretmenlik yapmak için geldiği yerde töreye kurban gitmiş... Bir adam düşünün;Kalbine ve toprağa gömmüş acısıyla ayakta kalmış... Bir berdel düşünün;Karşılıklı nefreti birleştirmiş... Bir Mardin düşünün;Yine aynı göz yaşları toprağına dökülmüş... Bir Mardin kitabı düşünün;Bunların hepsini kapsamış...Peki ya diğer kitaplar gibi nefretle başlar aşkla mı biter?Yoksa nefretle başlayıp ölümle mi biter?Hadi buna okuyupta karar verelim....

"Beni hiçbir zaman bırakma ,olur mu?" Genç kızın yüzüne kapattığı yastığı son anda çekmişti Alp . Hatırladığı şeye dayanamamıştı. O, onu sevmişti , ona güvenmişti ve şu anda yaptığı şey... Yastığı kenara fırlatıp hemen kızı kollarına aldı. Genç kız öksürükleri arasında neye uğradığını şaşırmıştı. Ağlıyordu , şoktaydı. Alp'in yaptıkları , şimdiki halleri... Beyni durmuş gibiydi. Derin derin nefesler alıyordu ama aldığı hiçbir nefes ciğerlerindeki havasızlığı gidermeye yetmiyordu. Alp ise ayrı şoka girmiş gibiydi ,kızın hallerinin şu an pekde farkında değildi. "Ö-özür dilerim sevgilim , ö-özür dilerim." Sıkıca sarılmıştı sevdiği kıza ,saçlarını okşuyordu. Yaptığı ,yapmaya çalıştığı şey için çok pişmandı. Bunları hak etmemişlerdi , Ecem'in tek suçu Alp'i sevmek ve Alp'in de buna karşılık vermesiydi. Böyle olmamalıydı.

"Bir tarafta töre ile baş etmek zorunda olan bir ağa bir tarafta töreye tamamen karşı bir avukat.Peki ya ikisi birbirine aşık olursa ne olur..''

Umut kötülüklerin en kötüsüdür, işkenceyi devam ettirir..