"Kapımın önünden başka bayılacak yer bulamadın mı?" "Sen ne kadar kaba bir adamsın ya? Sanki ben seçtim bayılacağım yeri! Hatta inanır mısın? Kapının önünden geçerken dedim ki burası bayılmak için çok uygun bir yer. Burada bayılırsam dağdan inen bir takım elbiseli ayı gelir ve beni kurtarır! O ayı da sen oldun!" "Sen benimle dalga mı geçiyorsun? Bana ayı mı dedin sen?" "Ben sana takım elbiseli ayı dedim. Sadece niye bir kısmını alındın ki?" * "Bu yazı da ne?" "Dikkat! Mafya var!" "Hadi ya! İyi ki okudun! Benim okuma yazmam yoktu zaten" "Sen kültürsüz bir mafya mısın? Hiç yakıştıramadım! Çok ayıp! İstersen öğretebilirim!" "Hay Allah'ım sen bana sabır ver! Sülük gibi yapıştın bir de gitmiyorsun ya! Ben sana ne yazıyor demedim! Niye arabamın camındaydı bu?" "Hani bebek olan arabalara yazıyorlar ya 'dikkat! Bebek var!' ben de düşündüm ve dedim ki mafya olan arabaya 'dikkat! Mafya var' yazmak gerekir? Kötü mü düşünmüşüm?"

. Yıkılmamak için ayakta zor duran kulübenin içine doğru biraz daha ilerlerken sonunun geldiğini anlamıştı. Tahta masaya dayanıp hemen ilerde ki sandalye ile bakıştı, onu alabilirdi. Ona ulaşabilirse hayatını kurtarabilirdi. Önündeki heybetli adam gıcırdayan tahta zeminde ileri doğru adım atınca sandalyeye uzandı fakat o kadar da hızlı değildi. Tamamen koyu renklere bürünmüş bu adam ondan daha hızlıydı ve bileğini kavradığı gibi onu tekrar masaya fırlatmıştı. Adam boynunu sağa-sola yatırıp rahatsız edici bir ses çıkardığında, o gözlerini kapattı ve burnundan derin nefes alarak kendini sakinleştirmeye çalıştı. Kendini ölmeyeceğine inandırmaya çalışıyordu fakat odadaki rutubet burnuna kötü kokular gelmesini sağlayıp, birazdan yere yığılacak cesedinin de böyle kokacağını haykırıyordu adeta. Böyle olmamalıydı, şimdi ölemezdi. Ölmek için erken değil miydi? Daha sevmesi gereken bir adamı sevememişti bile... Eğer şimdi yaşamı elinden alınırsa onu bir daha göremeyecekti. Daha fazla dayanamayarak gözyaşlarını serbest bıraktı ve yalvarmaya başladı. "Lütfen bırak beni..." Kapak Tasarımı : Nursah_Cimen'e aittir! © TÜM HAKLARI SAKLIDIR...

'Sen Asla iyi olamazsın Lucretia. Sen kötü olarak var oldun. Dehşet acı kaos ve kan bunlar seni güçlendirir iyilik, işte onun olduğu yerde sen yok olmaya mahkumsun. Seni İyiliğin ve saflığın varlığını sürdürebilmesi için yarattık. Tıpkı siyahın olmayacağı bir yerde beyazın değerinin olmaması gibi. Sen olmalısın ki iyilik için hala bir savaş verilebilsin.'

14 yaşında yazdığım bir hikaye. Birçok eksik var farkındayım. Ancak lütfen, 14. En azından burada dursun, 14 yaşında iyi iş çıkardığımı düşünüyordum. Dolayısıyla o yaşlardaki kitlenin hoşuna gideceğini de biliyorum. İyi okumalar. -Beyza Doğuç.