Kitap olduğu için ön okuma olarak sadece 3 bölüm vardır. * Hayatını, kazanma arzusu üzerine kuran genç bir adam İnci'nin hayatına girdiğinde ondan gitmeyi planlamış mıydı? Bıraktığı enkazın içindeki küçücük umut ışığı, çıkmazlara hapsolan İnci'ye yeter miydi? Hayatı bir defa çalınan İnci, ikinci bir ümitsizliğe düşmek üzereyken onu kollarından yakalayan Ömer'in kalbinden asıl geçenleri görebilecek miydi? Bir uçurum. Bir evlilik. Gizli bir can Ve tabii ki de en olmazları olur yapan aşk! (Bu bir TÖRE hikayesi değildir.) (11.12.2015 tarihinde yazılmaya başlanmıştır.) © Tüm hakları şahsıma aittir. İznim olmadan alıntı yapılamaz!

Parkta otururken ağlama sesi ile çalılıkların arkasına baktım. Ağlayan bir çocuk vardı. - Merhaba ben Aysu senin adın ne tatlım - Benim adım Gökmen. - Peki Gökmen neden ağlıyorsun annen Nerede. - Benim annem yok ki Su ""Evimize gelen su perisi hoşgeldin "" . HERHANGİ ÇALINTI DURUMUN DA YETKİLİ MERKEZLERE BAŞVURULACAKTIR. KİTABIMDA Kİ ÇOCUK KARAKTERİNİN RESMİNİ İZİN ALARAK YAYINLADIĞIM ICIN RESİMLERİ ASLA ALMAYINIZ !! Yayınlanma tarihi : 16-01-2016

"Biz her zaman farklıydık. Normal diye bir kavram bizim hayatımızda hiç var olmamıştı. Zıttık, birbirimizle uyuşmuyorduk. O siyahsa ben beyazdım. O karanlıksa ben aydınlıktım. O soğuk bir kış rüzgârıysa ben ılık bir yaz esintisiydim. Biz Ateş ve Su'yduk. Evrende bilinen en büyük zıtlıktık. Belki birlikte olmamız bile hataydı. Hiç yan yana gelmemeliydik. Ama kader, bizi bir araya getirmişti. Belki de bizi bir araya getiren sadece tesadüftü... Ateş benim bu dünyadaki cehennemimdi.'' "O, bu zamana kadar karşılaştığım en farklı, en tuhaf, en değişik insandı, çoğu zaman beni çileden çıkarsa da benim ufaklığımdı işte. Her şeyine her şeyimle değer verdiğim tek kızdı. O inatçı tavrı, beni sahiplenişi, benden bir türlü vazgeçmeyişi, ona yaptıklarıma rağmen hâlâ yüzüme bakıp beni sevebildiğini açık açık söylemesi ve daha sayabileceğim birçok neden varken Melisa'nın kalbimdeki yeri bambaşkaydı. Kelimelerle tarif edilmezdi. Onu ilk gördüğüm zaman nasıl sadece bir kız çocuğu diye içimden geçirdiysem, şimdi de sadece benim her şeyim diyordum. Çünkü öyle olmuştu. Öyle olmayı kendi masumluğuyla, kendi elleriyle başarmıştı. Melisa, benim bu dünyadaki cennetimdi.''

Sonunun ne olacağını bilmeden ailesinin zoruyla bir yola çıkarılan ürkek bir kızla bir küçücük bir yalanı çığ gibi büyüyen,ailesine söylediği yalanın mahçubiyetiyle ezilen bir erkeğin yolları nasıl kesişir ki? Bu hikaye kadere inanmayanları yeniden düşündürecek kadar imkansız, her kadının başına gelebilecek kadar olağan.. Lütfen dedi Emre, lütfen Zümrüt. Sen benim son şansımsın...

Gezgin Kuzel, yurt edindiği bir kenar mahalle entrikasının merkezinde, bizzat kendisi, kendi için tasarladığı kalıpların içerisinde yaşayan genç bir kızdır. Tecrübeli bir rotaya, hayatı boyunca onu yalnız bırakmayan dostlara, dikenli bir maziye ve kuşlara sahiptir. Geçmişinden kopamayan yanı, iradesini bir örümcek ağı gibi saran korkularının arasında, onu yıllarca havasız bırakarak yetiştirmiştir. Bir gece yarısı üst kademeden dört yabancı adamın hayatına dahil oluşuyla sonu görünmeyen bir dehlizin methalinde bulur kendini. Gezgin Kuzel'in bu kısımda bildiği ve aynı zamanda bilmediği bir şey vardır. Bildiği, bu dehlizin onun başlangıcı olmayan bir sonu olacağıdır. Bilmediği ise, bu dehlizin uzun yıllar önce esasen onun için inşa edildiğidir. ©

💟 Yusuf Ali HANZADE - Yaprak HANZADE 💟 Güven.... Güvenmek.... Bir insanın güvenini yıkması.... Diğerinin güvensizliğinle baş etmesi... Hangisi daha acı... Güvensizlik mi yoksa Güvensizliğinle baş eden bir kalp mi? Biri Yusuf... Güven duygusu zedelenmiş bir kalp... Biri Yaprak... Hep acı çeken bir kalp... Aşkıyla, güvensiz bir kalbi kazanmaya çalışan Bir aşık... İki kalp... İkisi de yaralı kalplerini iyileştirmek istiyor.... Biri güvenmek, biri aşkına karşılık bulmak... İkisi de aşık... Biri korkuyor kabullenmekten... Biri korkuyor kaybetmekten... Kabullenmek istiyor, inanmak istiyor... Biri güvensizliği kabullenmiş... Biri acı çekmeyi, aşkını kabullenmiş.... KABULLENİŞ' ler içinde ki aşk... (_YabanCicegi_) Bu hikayem kesinlikle #Yetişkin içerik değildir. Wattpadin hatasıdır ve hâlâ düzeltilmiş değildir. Bu yüzden gönül rahatlığıyla okuyabilirsiniz. 💜 Yayınlanma Tarihi: 12.12.2014

*Kitap olduğu için bölümler kaldırılmıştır. Kutup Yıldızı Ephesus Yayınları farkıyla artık raflarda! 😌 Serinin 3 cildini bu kitap kapsamaktadır. Seri 6 kitap olacaktır. "Çünkü sen galaksinin en derinlerinden benim kalbimi aşkınla, parıltınla aydınlatmaya geldin Kutup Yıldızı." Yayınlanmaya başladığı tarih: 29 Mart 2014. Tüm hakları saklıdır. ©

Ben Anna, küçük yaşımda düştüğüm bu saray cennetim ve cehennemim olarak ikiye ayrılmıştı. Ortada kaldığım çizgim de bir yanım bana cenneti sunacak aşkım, diğer yanım ateşimde cayır cayır yanacağım acım... Ben Alex, bu krallığın en büyük varisi, tahtımın ve gücümün adamıyım. Her gece koynuma aldığım cariyelerim, gün doğduğunda biten ilişkilerim... Ta ki karşıma masum yüzü, kıvrak hareketleriyle bana dans eden kölemi görene kadardı bu boşvermişliğim. Aldığım her nefesfe odama doğan güneşimi, karanlığımda kaybetmek için uğraşan düşmanlarımla mücadele ederken, karşı karşıya geleceğim validemle sonumu çizecektim... "Benim hayatım, benim gücüm, benim krallığım. Bu taht benim, bu aşk benim. Seni benden kimse alamaz Anna."

[KİTAP OLDU] Bir masalın baş kahramanlarıydık biz. O, gargamel, ben şirine. O, siyah, ben beyaz. O, gece ben gündüz. O, ay, ben güneş. O, ateş, ben su. O vardı, bir de ben. Biz yoktu. Bu masalda mutlu son yoktu, pinokyonun yandığı, uyuyan güzelin asla uyanmadığı, pamuk prensesin o elmayla zehirlenip öldüğü bir masaldı bizim ki. Mutluluk bana haramdı, bana cehennemi vaat etmişti o. Cennet, bana yasaktı. Ben yasak elmayı yedikten sonra cennetten atıldım, ben kaybettim. "Senin olduğun yerde ben kül, benim olduğum yerde sen buhar olursun güzelim, uzak dur benden." •NOT: 7. Bölümden itibaren bölümler kaldırılmıştır. 25.09.2015

'Sercan'la evlenmek istiyor muyum?' diye hiç sormamıştım kendime. Sorsam bile beynimin bu soruya hata vereceğine emindim. Onu tanımıyordum, hakkında bildiklerim sadece kardeşinin anlattıklarından ve şu bir ayda gördüklerimden ibaretti, o ve aşk... Ben aşk istiyordum. Kalbimde o çarpıntıyı duymak, karnımın içinde kelebeklerin uçuşmasını istiyordum. Sercan'a dönüp baktığımda ise hissettiğim mide ağrısı, heyecan ve yüz kızarıklığıydı. Bir el kalbimi sıkıyor gibi oluyordum. Bunların çoğu aşk romanlarında anlatılmayan hislerdi. Benden hala sorusuna cevap bekliyordu. "Bilmiyorum. Senin için çok saçma olabilir, ama..." bakışlarımı cama çevirdim. "Ben aşk istiyorum. Hani şu romanlarda olanlardan... Sen de kitap okuyorsun, anlıyorsundur." "Kalp çarpıntısı, kelebekler, böcekler gibi saçmalıklar mı?" diye sordu hafif alaylı bir ses tonuyla. Benimle mi dalga geçiyordu, yoksa kitaplarda klişeleşmiş hislerle mi emin değildim? "Benimle dalga geçebilirsin." dedim. Sonuçta aşk romanı okusa bile erkekti. Hangi erkek aşkı isterdi ki? Kitaplardakiler hariç, çünkü onlar kusursuz aşık heriflerdi. "Peki, ya ben senden aşk istersem?"