''Birlikte belanın içine batabileceğimiz kadar battık. Ve şimdi, seni bırakmayacağım... Benimle misin?'' --- Zeynep, kendini yeni okuluna başladığı ilk gün bir felaketin ortasında buldu. Okulu, salgın bir hastalık nedeniyle karantina altına alındı. Karantinanın akşamında ise kendini okulun karanlık koridorlarında bir kız öğrencinin cesedinin başında buldu. Üstelik yalnız değil, onlar da yanında... Mahşerin üç atlısı. Bu, sadece bedenleri değil ruhları da karantinaya alınan dört kişinin hikayesi. Bu onların özgürlüklerine ulaşmak için yaşadıkları esaretin hikayesi. Bu, birbirlerinin her şeyi haline gelen, birbirlerine gökyüzündeki son yıldız yanıp kül oluncaya kadar birlikte olacaklarına söz veren dört arkadaşın hikayesi. Bu mahşerin dört atlısının hikayesi. Şimdi, bizimle misiniz? "Bizim bedenlerimizi karantinaya almadılar. Ruhlarımızı karantinaya aldılar. Bizim ruhlarımız tanıştığımızdan beri karantina altında. Ne çıkabiliyoruz bu karantinadan, ne de birbirimizden ayrılabiliyoruz. Ruhlarımızı birlikte bir karantina altına aldılar, ve bizim bundan sonraki tek savaşımız bu karantinadan kurtulmak. Kurtulduğumuzda bile birlikte olacağız, ama özgür olacağız. Savaş bitti, ve biz sağ kaldık. Savaş bitti, ve biz hala ayaktayız."

Ben...ben kimim bilmiyorum. Bir katil, bir düşman, bir dost...hepsi olabilirim. Kendimle ilgili bildiğim tek şey çok büyük bir hata yaptığımdı. Geçmişimi unuttum, kardeşim dediğim insanları onlar bana ulaşmaya çalışırken yaraladım... çok kötü yaraladım. Geçmişimi hatırlarken de bir katil oldum... Şimdi ne mi yapıyorum? Beni kendimi tanımak ve kendimle ilgili bilinmezlikten kurtulmak için bilinmezliğe gidiyorum. Ne zaman sevdiklerime ulaşacağımı bilmeden... ------ O bir dosttu. Unuttu. Düşman oldu yaraladı. Hatırladı. Yaralandı. Şimdi ise sadece rüyalarına dayanarak bir bilinmeze ilerliyor. Bu kimin mi hikayesi? Bu bir Kötü' nün hikayesi... geçmişini unutan bir kötünün... Kapak tasarımı:@dreamersgraphics Yayınlandı: 6 Ağustos 2017 Tamamlandı:27 Mayıs 2020