Aşkın hiç bu kadar acıtacağını düşünmemiştim. ° Küçücük gördüğü kıza amade olan adamın hikayesi. ° Bir kelebek kondu gönlüme. Usulca kendini hiç belli etmeden. Bir kelebek kondu gönlüme. Kelebeklerin ömrü kısa değil miydi? Neden yıllardır yaşıyordu, hatta çoğalıyordu o kelebek gönlümde? Bir kelebek kondu gönlüme ve sen adam o kelebeğin kanatlarını kırdın. Hiç acımadan.

"Gitmek mi istiyorsun?" diye sordu. "Evet," dedim. "Gözlerime bak," dedi. Baktım. Ve saatler sonra bakışlarında ilk kez, ufacık bir ihtimalle cebelleşen şüpheyi gördüm. "Ben sana her şeyimsin dedim. Ama sen hiçbir şeyimmişsin." Artık yapabilecek hiçbir şey kalmamıştı. Yolun sonu burasıydı ve o ne yaparsa yapsın, gidişime engel olamayacaktı. Saatler içinde çökmüştü güzel yüzü. Bomboştu karanlık gözleri. Bana öyle bir bakıyordu ki, sanki bıçağı kalbine saplamışım da geri çekmek bilmemişim gibi. "Bu bir son değil," dedi sadece benim duyabileceğim bir sesle. "Gideceksin ve ne yazık ki ben seni bırakmayacağım. Daha önce de söylediğim gibi, istersen dünyanın öbür ucuna git, yine de bulurum seni. Ama eğer seni bulduğumda, bir şeylere mecbur kalmadığını anlarsam, ikimize de geçmiş olsun. Eğer ki gerçekten benden intikam almışsan..." Gözlerine uzun uzun bakmak, dakikalarca nefes tutmakla eş değerdi. "Dua et ki Allah seni karşıma çıkarmasın."

Tutkulu ama bir o kadar da çocuksu bir hikaye... "İzin veremem anlamıyor musun? Ben başka , o bambaşka. Bakışları, gülüşü , dokunuşu başka. Sesi bile bambaşka. O aşkın yasak tarafı o aşkın cehennemi... Bir şans vermenizi çok isterim. İyi okumalar ❤. Kapak tasarımı @beynurel 💙

Bir kalbin en özel sevgi türüydü 'Yadigâr' yaşadığı mahallede oturan, sessiz sedasız içinde büyüttüğü armağanıydı 'Bergüzâr' Onların sevdası yaktı Osman'ı, özendirdi saf sevgiye Bade'yi. Mahalle/Yadigâr Serisi - I *Bu hikaye iki ana karakter üzerine kurgulanmıştır. Hikayeye misafir olan diğer karakterlerin hikayeleri ayrı bir kitapta yer alacaktır.

"ASEL!!" Hırsla arkamı dönüp karan'a bağırmaya başladım. "Buyur fırtına komutan!!" Yanıma gelip bedenimi duvarla arasına sıkıştırdı. "o it herifin bir daha yarasına pansuman yapmayacaksın. Anladın mı?" Çıldıracağım! "Bu benim görevim karan. Tabiki de ona pansuman yapacağım." Hırsla arkamda ki duvara yumruğunu geçirip konuştu. "Pansuman felan yok! Yoksa" Lafını bitimesine izin vermeden sözünü kestim. "Yoksa ne! Fırtına komutan ne!" Gözleri dudaklarıma inerken konuştu. "Yoksa seni çok pis öperim doktor."

''Ahu Dila Tanin.'' Sesi şehrime düşen yıldırım gibiydi, sesi şehrime düşmekle kalmayıp evimi viran ederdi. Dehşetle kapattığım gözlerim, adım yabancı sesin dudaklarından döküldüğünde aynı dehşeti yaşarcasına tekrar açıldı. ''Lezâ Çukuru... Cehennemin yedinci kapısının önüne gelmekle kalmayıp, alevli ateşe dokunan ellerinle kapıyı açtın ve o çukura düştün.'' Birkaç adım attı, sıcak nefesi soğuktan çatlamış olan dudaklarıma değdi. ''Cehenneme hoş geldin diyemeyeceğim, sen zaten çok uzun zamandır burada yaşıyorsun.'' 🕸🕷

*Wattys2021 Romantizm Kazananı* Çağlar 27 yaşında, sorumluluk almayı sevmeyen bir adamdı. Abisi ve yengesinin ölümünün ardından hem yetim hem de öksüz kalmış yeğeni Bade'nin bakımını üstlenirken artık eskisi gibi olamayacağını biliyordu. Başka hiçbir akrabası olmayan ikili bu koca dünyada yalnız kalmıştı. Eylül, en yakın arkadaşının ölümüyle sarsılırken Bade'nin sorumluluğunu Çağlar'ın almasıyla onları yeni bir serüvenin beklediğini anlamıştı. Ona emanet edilen Bade'yi amcasıyla baş başa bırakmak istemediği için soluğu Çağlar'ın kapısında aldı. Bütün günleri bebek kusmuğu ve kakası temizleyip, Bade'nin karnını doyurmakla geçen Çağlar, kesinlikle kaçık olarak nitelendirdiği Eylül'ün yardımını istemiyordu. Şimdi ne olacaktı? Eylül minik bebeği bırakıp gidemezdi. Bu hayattaki tek akrabası ise amcasıydı. Bade için hiç haz etmedikleri halde yan yana durabilir, onu büyütürken kavga etmekten vazgeçebilirler miydi? Daha da kötüsü, her fırsatta birbirlerinin ayağını kaydırmak için bekledikleri günleri arayacakları şekilde hisleri değişirse ne olacaktı? 🐣 ~25.08.20~ Kapak Tasarımı: @bsudeee 💜

Kariyerini her şeyden önde tutan başarılı ve genç bir mimarın istediği son şey bir bebekti... Başlangıç: 27 Şubat 2021 Bitiş: 27 Şubat 2022

''Neredeyim ben?'' söylediğim sözleri ben bile zor duymuştum. Saçlarıma dokunan ellerle irkildim. ''Sahibinin ellerindesin zümrüt gözlüm'' Kimdi bu adam? neden bahsediyordu? peki ya ben? nerden bilebilirdim ki bu sert adamın benim hayatımın tümü olacağını.

Akşamın en sessiz zamanını bekledi Ateş, Eda' ya gitmek için. Kıştı, soğuktu, sokaklar boştu, evler karanlıktı. Herkes uykuya dalmıştı. Ateş, usulca Eda' nın kapısını çaldı. Anında açıldı kapı. Son zamanlarda ne zaman Eda' ya gelse, kapıyı çalması bitmeden açıyordu Eda, sanki sürekli kapının arkasında bekliyor gibi... Bir şey demeden içeri girdi. İkisi de kapıda konuşma devresinin bittiğini söylemeden de biliyorlardı. "İyi misin?" dedi Eda. "Sen?" dedi Ateş. Kafasını salladı Eda. Heyecan aralarında dolaşıp, onlarla alay eden küçük kardeş gibiydi. "Sen iyiysen ben de iyiyim." dedi Ateş. Eda, aniden ona doğru adım atar gibi yaptı ama sonra geri çekildi. Bunu bir kez daha yapmıştı ve o zaman da Ateş ona sarılacağını düşünmüştü ama sarılmamıştı. Başlama tarihi 10.08.2020 Bitiş tarihi 04.06.2021 Orijinal hikayemdir. Çalınması, kopyalanması, alıntı yapılması durumunda yasal haklarımı kullanacağımı bildiririm. #2 Genel Kurgu 04.02.2021 🎉🎊 #1 Aksiyon 06.02.2021 🎉🎊 #1 Genç Kurgu 09.06.2021 🎉🎊