"aksam eve geleceksin degil mi jungkook?" '

Yedi yazdan ve soğuk kışlardan daha uzun.

Kore'nin en ünlü özel liselerinden olan Gwangju kolejinde birbirinin hayatlarına girmeleri imkansız görünen on sekiz yaşında bir kağıt; bir de makas var ve birisi diğerinin pürüzsüz hayatına ufak kesikler atmak istiyor. texting-prose 110222, asheswan

''O gün, bana 'Sinemaya gidelim mi?' diye sordu. 3391 kilometre öteden, şehirlerce, denizlerce uzağımdan... Yanımdaki insanlar görmezken beni, o bana imkansız olduğunu bile bile 'Sinemaya gidelim mi?' dedi...'' Aylarca sesini duymadığınız, yüzünü görmediğiniz, dokunmadığınız, kokusunu bilmediğiniz, aynı sokaktan geçme ihtimalinizin dahi olmadığı, asla aynı fotoğrafın içinde bile bulunamayacağınız, sizden kilometrelerce denizlerce adalarca şehirlerce uzakta olan bir insana aşık olur muydunuz? Bunu, kendinize yapar mıydınız? Bu bir mesafe hikayesi! İki insanın, birbirlerini görmeden duymadan aylarca gece gündüz konuştukları ; birbirlerinin en yakını oldukları, ama birbirlerinden en uzakta oldukları, aralarındaki kilometrelere rağmen birbirlerine aşık oldukları bir mesafe hikayesi! Burası bizim gezegenimiz ve burada her şey anını bekler. Burası, bizim 3391 kilometrelik gezegenimiz... - ''Seni görmem için yanımda olmana gerek yok. Ben seni gözlerim kapalıyken de görebiliyorum. Zaten ben seni sadece gözlerim kapalıyken görebiliyorum...''

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."

Llega la tercera y última parte de la trilogía #CULPABLES Si bien ambos protagonistas han salido intactos de cientos de problemas, uno en concreto los ha separado para lo que parece ser para siempre. Nick y Noah van a tener que pasar por mucho para finalmente comprender si de verdad están hechos el uno para el otro o si por lo contrario, estar separados es lo que de verdad les conviene. Ahora solo queda esperar y ver si eso que dicen sobre que el tiempo y la distancia cura las heridas es cierto o simplemente otra frase vacía. El amor no siempre es suficiente y el perdón a veces no basta para solucionar las cosas.

Culpa mía es una película basada en la trilogía "Culpables" - Disponible en Amazon Prime. ¡Disponible los 16 primeros capítulos! **Ganadora del premio Watty 2016 elección del público** ¿Cómo iba a saber que cuando mi madre se fue en aquel crucero de vacaciones iba a terminar volviendo con un anillo de diamantes en el dedo y con un marido millonario colgando del brazo? No paro de repetirme que todo esto no puede ser real, que no es posible que se haya casado de sopetón en medio de la nada, que mi madre es una persona responsable, que no haría algo así, que no me haría algo así. Pues lo ha hecho. Y no solo eso, sino que ahora tenemos que mudarnos, tenemos que cruzar todo el país para vivir con ese hombre y con su hijo; tengo que dejar mi instituto, mis amigos, y mi novio, y todo ¿para qué? Para que mi madre pueda vivir su sueño adolescente y hacer como si todo lo que hemos tenido que superar durante años no hubiese existido. Lo que sí que no esperaba, y esto lo digo completamente enserio, era tener que convivir con alguien como Nicholas. Alto, ojazos azules, pelo negro como la noche... ¿suena genial verdad? Pues no, un rotundo no. Le odio... y bueno, él también me odia a mí. La cosa es ver quien termina por matarse antes... Porque os lo digo de todo corazón, Nicholas Leister ha sido creado para amargarme la vida. ¿Quién diría que iba a terminar enamorándome de él? Espero que os guste la historia de amor de Nick y Noah; he trabajado muy duro en ella y le tengo mucho cariño, la comparto aquí para que otros puedan conocerlos y enamorarse con ellos :) Culpa mía esta registrada en Safe Creative: con el código #1501142999966 por lo que no se puede copiar o plagiar o difundir por ningún medio. ¡¡Muchas gracias y espero vuestros comentarios, hacerme saber si os gusta!! ;)

¡Disponible los 16 primeros capítulos! Después de todo lo ocurrido el verano pasado, tras las peleas, los engaños, las decepciones y sobretodo la difícil convivencia de Noah con su hermanastro, las cosas parecen ir sobre ruedas. La vida de Noah dará un vuelco ahora que ya tiene dieciocho años y va empezar la universidad; tener que mudarse otra vez e intentar que su relación con Nicholas siga adelante, será algo en lo que ambos deberán trabajar; la diferencia de edad, las fiestas, la vida en el campus y los demonios interiores estarán acechando a ambos, poniéndolos a prueba una y otra vez. No todo está superado, hay heridas que no se curan fácilmente y cuando se quiere tanto a una persona y esta termina por decepcionarte el dolor puede llegar a ser insoportable. En el amor no todo es un camino de rosas, y Nick y Noah deberán aprender a enfrentarse a los obstáculos juntos sin dejar que nadie los separe. ¿Lo conseguirán? ¿Podrá Noah superar sus miedos y volver a confiar en alguien? ¿Podrá Nicholas abrir su corazón? Culpa tuya es la segunda parte de Culpa mía, por lo que deberéis leer la primera parte antes que esta. Esta obra esta registrada en Safe Creative con el código #1504233917108, por lo que no se puede copiar, plagiar, ni difundir por ningún medio. Muchas gracias por todo el apoyo que le habéis dado a la novela, y espero que disfrutéis con esta segunda parte. Gracias por los comentarios y por las personas que la difunden y la recomiendan, sois los mejores, ¡Os adoro! :)

Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi seçtim. Onu sevmek de ölümü daima nefes gibi ensende hissetmekti. "En büyük savaşların ortasında kurak topraklardan bile bazen çiçek açar, bombalar etki etmez, kökleri sımsıkı tutunur. Bir bakarsın renkler canlanır, güzel kokar her yer. Sen bu çiçeksin diyemem, biz bu çiçeği temsil ediyoruz diyebilirim. Özgürlüğümüze." Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir.

Peki beni neden sevmedin? Ben seni çok sevdim.