"ကျွန်တော် အခုဘယ်ရောက်နေတာလဲ?" ရေနံချေးဝနေတဲ့ ပျဉ်ထောင်အိမ်ကြီးထဲမှာ မီးအိမ်က အလင်းတစ်ခုပဲ ဖြာကျနေတယ်။ရေဒီယိုလို့ ယူဆရတဲ့ လေးထောင့်ဆန်ဆန် အရာဝတ္ထုလေးထံက ပျံ့လွှင့်လာတာ က သူနဲ့ အတော်လေးမရင်းနှီးလှတဲ့ ၂ဝရာစုလောက်က မြန်မာသံစဉ်တွေ။ ဘေးအခန်းနံရံမှာ ကပ်ထားတဲ့ ပြက္ခဒိန်ကို အကြည့်ရောက်တော့ သူအံ့သြလွန်းလို့ အသက်ရှုဖို့တောင်မေ့လုလု။ တနင်္ဂနွေရုပ်ရှင်တွေထဲမှာ မြင်ဖူးတဲ့ မင်းသမီးကြီးခင်သန်းနုရဲ့ Young version ညို့အားပြင်း ဓါတ်ပုံက သူ့ကို တဒင်္ကာ ဆွံ့အစေတယ်။ "အခု ...အခု ဘယ်နှခုနှစ်လဲ?" "အို လူလေးမမှတ်မိတော့ဖူးလား?ဒီနေ့က တန်ဆောင်မုန်းလပြည့်ကျော် ၁ရက် ၁၃၃ရလေ " "ခင်ဗျာ" ရွှေဘီးဆံပတ်နဲ့ ရှေ့က ဘွားတော်ကိုကြည့်ပီး သူ့ခေါင်းတွေ ချာချာလည်သွားသလိုပင်။ ဘာလဲ.. ငါအခု ဝတ္ထုတွေထဲကလို လွန်ခဲ့တဲ့ အနှစ်၄ဝကျော်မှာ ပြန်လည်မွေးဖွားလာခဲ့တာလာ

♣အနာဂတ္​ကို ဖန္​တီးယူခဲ့တာမဟု​တ္​ပါဘူး....ႀကိဳတြက္​ခ်က္​ၾကည္​့မိရံုပါ♣ ♠မ​ေသခ်ာတဲ့ အရာ​ေတြ အ​ေကာင္​အထည္​​ေဖာ္​လို႔မရတဲ့ အရာ​ေတြ လက္​​ေတြ႔မဆန္​တာ​ေတြကို မယံုၾကည္​ဘူး! အကြက္​ဆင္​ လွည္​့စားတာမ်ိဳး .....ကိုယ္​မုန္​းတယ္​♠ The story between the wizard and realistic ! This is my own creation story ! Please enjoy >З<

အခ်စ္ဆိုတာ cotton candy လိုပါပဲ။ ခ်ိဳၿမိန္တယ္...အရသာ႐ွိတယ္။ တစ္ေယာက္ထဲစားရင္ ေကာင္းေတာ့ေကာင္းေပမဲ့ အဲ့ဒီ ခ်ိဳၿမိန္တဲ့ အရသာကို ကိုယ္ခ်စ္ရတဲ့သူနဲ႔ အတူတူေဝမ်ွတဲ့အခါမွာေတာ့ ခ်ိဳျမန္မႈဟာ ပိုနက္႐ႈိင္းသြားၿပီး ေလာကႀကီးတစ္ခုလံုးဟာ ေကာင္းကင္ဘံုလိုပဲျဖစ္သြားေတာ့တယ္။ #M