beyzmeral
- Reads 1,166
- Votes 226
- Parts 22
Elimi alıp kalbinin üstüne koydu;
"Hani inanmıyorsun ya sevgime, hani yalan ya bütün sarfettiğim sözler, peki bu?"
Konuşmasına devam edeceğini anladığım için sustum. Gözlerini silip kırık sesiyle devam etti.
"Al sana inanman için bir sebep daha. Duymuyor musun, hissetmiyor musun lan? Sen bana istediğin kadar inanma ama bu kalp sadece senle güzel atıyor."
Dayanamamıştım. Yeterdi demi? Onca acıya, onca zamana, onca kayıba rağmen.
"İnanmam için ispata gerek yok. Ben orada olduğumu biliyorum."
Kalbinin üstündeki elimi çekip kendisine yaptığı gibi ellerini alıp kendi kalbime koydum.
"Peki sen bende ki yerini biliyor musun?"
Belki de uzun ayrılıklar gerekiyordu değer vermek için. Biz kaybolan gençliğimizin eşiğinde dönen iki yaralıydık. Biz Yaraydık.
Başlangıç Tarihi: 30 Ekim 2018