Cundu Luna Vini
«Θὰ μεταλάβω μὲ νερὸ θαλασσινό Στάλα τὴ στάλα συναγμένο ἀπ' τὸ κορμί σου Σὲ τάσι ἀρχαῖο, μπακιρένιο ἀλγερινό, Ποὺ κοινωνούσαν πειρατὲς πρὶν πολεμήσουν.» ~ Ν. Καββαδίας
«Θὰ μεταλάβω μὲ νερὸ θαλασσινό Στάλα τὴ στάλα συναγμένο ἀπ' τὸ κορμί σου Σὲ τάσι ἀρχαῖο, μπακιρένιο ἀλγερινό, Ποὺ κοινωνούσαν πειρατὲς πρὶν πολεμήσουν.» ~ Ν. Καββαδίας
"Και όπου στέκομαι, όπου πάω, τραγουδάω τον ίδιο το σκοπό και ρωτιέμαι: -Σ' αγαπώ; Κι αποκρίνομαι: -Όχι! Σ' αγαπάω!" ~ Κωστής Παλαμάς
"Και τότε ο ήλιος ζεσταίνει πιο πολύ τη γη, όταν αντανακλά τις ακτίνες του στις καρδιές των ανθρώπων" Μια διαφορετική τροπή στην ιστορία του αγαπημένου χαρακτήρα, στην οποία καταφέρνει να ζήσει και ουσιαστικά ελεύθερος, με αγάπη και γαλήνη.
Το sequel του Λυσσαροφάνφικ (Ήταν 8...) είναι εδώ! Η... επόμενη μέρα μέσα από την μαεστρία της πένας του πολυγραφότατου @kwtsosstamiris_
Τα αγκάθια του μίσους τούς κρατούσαν μακριά. Ένας γάμος από συμφωνία, όμως, τους έφερε κοντά. Μαζί έμαθαν να αγαπούν και να αγαπιούνται. Μαζί έμαθαν τον έρωτα. Έναν έρωτα σαν τριαντάφυλλο...🌹
Καλοκαίρι του 1966 και μια άκρως σημαδιακή ημερομηνία κινεί τα νήματα για τη συνάντηση δύο ανθρώπων που με μια ειλικρινή συζήτηση αφήνουν πίσω τα παλιά...
Λίγο μετά την αποφυλάκιση της, η Ελένη παλεύει να επιστρέψει στην παλιά της ζωή. Κάτι που θα καταφέρει μόνο με τους σωστούς ανθρώπους στο πλευρό της...
Ο Λάμπρος περνάει τους πρώτους μήνες εξόριστος στη Λέρο. Η σκληρή πραγματικότητα που βιώνει πιθανόν να γίνει ακόμα σκληρότερη, όταν κάποιο πρωινό αντικρίζει ένα θέαμα που του κόβει την ανάσα...
Η ιστορία αυτή είναι εμπνευσμένη και βασισμένη σε κάποια σημεία στο fanfiction του @kwstantisstamiris "Μετά τη Φωτιά". Ξεκινά από την στιγμή που η Ελένη, έγκυος, εγκαταλείπει τον τόπο της για να βρεθεί στο πλευρό του εξόριστου Λάμπρου.
Άνοιξη στο Διαφάνι. Η στολισμένη φύση σηματοδοτεί τη χαρά, την αισιοδοξία, την ελπίδα. Στην ψυχή της Ελένης, ένα μικρό ανθάκι παλεύει να κρατήσει τα αισθήματα αυτά ζωντανά. Ευτυχώς, υπάρχει πάντα κάποιος εκεί για να το ποτίζει, στάλα στάλα.
Το καλοκαίρι και το φθινόπωρο του 1966, μετά τα τραγικά συμβάντα στο Διαφάνι, όλοι παλεύουν να επουλώσουν τις πληγές τους. Κυρίως ο Λάμπρος. Και ενώ όλα μοιάζουν να καλυτερεύουν, μια συνηθισμένη μέρα στο σχολείο του ματώνει ξανά τις πληγές...