Bir tutam, ego! Üç tutam, yakışıklılık! Azıcık akıllı, bayağı çapkın! Hiç olmayan terbiye, ve karşınızda Uraz Kandemir! Hayatı sadece bir gecede değişen, Bade Esenler. Bu hikaye zalim Şehrin, zalim Tozlarına gelsin. Başlangıç tarihi : 18.02.2020

Korkmuyordum, ne karanlıktan, ne gürleyen gök gürültüsünden, ne de bana zarar verebilecek bir insandan. Çünkü ben karanlıktım, ben gürleyen göktüm, ben zarar görmezdim, ben zarar verirdim. Ben bir katildim. Bu bir sıfat değildi, bu benim mesleğimdi. 🔥 Yayınlanma Tarihi: 12.04.2020 Bu kurguda geçen kişi, kurum ve olaylar tamamen hayal ürünüdür. Uyarı: Eğer kurguyu spoi almadan okumak istiyorsanız, yorumları okumamanızı tavsiye ediyorum.

İntikam hırsıyla yanan bir kız. Karanlığın içine batan bir kız. O sonradan kötü olmadı. O hep kötüydü. Her zaman acımasız , kötü bir kızdı. İnsanlarla kukla gibi oynayan , uyuşturucu ve sigara içen bir kız. Canı istedi diye insanların derilerini yüzen bir sadist. Ruhu karanlık olmuş , spor niyetine adam öldüren 17 yaşında bir kız. Daha ne kadar kötü olabilir. ------***------ " Umutsuz bekleyişler , kırılan kalpler , yok olan umutlar , söylesene sen varsın diyemi böyle" ------***------ " Neden hiç bir şeyden korkmuyorsun" dedi bana Gözümü pencereden ayırıp yavaşça ona döndüm. Alayla sırıttım. " Çünkü ben herşeyi olan ama kaybedecek hiçbir şeyi olmayan biriyim " ------***------ " Abla ne olur merhamet et " diye yalvardı adam bana Bense silahımı çıkardım ve adamın ağzına soktum. Tetiği çekmeden önce başımı hafif sağa yatırdım ve duygusuz bir sesle konuştum. " Üzgünüm ama merhamete alerjim var "

Hayatım boyunca öldürmek için yetiştirildim... Bunun normal olduğu öğretildi bana.... Ama şimdi bir ölü yerine, bir canlıya sokulmamı istiyorlar... Hemde karanlığın en güçlü liderlerinden birinin içine... Korkması gerekenler onlar... Sonuçta dünyada nam salmış, tek canlı cellat, yani "Ölüm Meleği" benim... Peki neden asıl korkanın ben olduğumu hissediyorum... "Ruhumun insanlık adına verdiği savaşı sen kazandın..." Ateş Dinçer... Ölüm Meleğini öldürebilen tek güç... Bana ruhumu geri veren tek gerçek... "Ölüm Meleği..." bu kitaba başlarken, sadece hayal ettim ve sonuç hayallerimin ötesinde bir mutluluk... Teşekkür ederim...

Boğuk çıkan sesimle kulağına fısıldadım "Sen benimsin Karaman!Sadece benim!" Bir anda doğrulup boğazıma yapışmasıyla ufak bir şok geçirirken ne bok yedim yine diye düşünmekle meşguldüm! Beni duvara yapıştırdığında itiraz etmedim.Ne yaptığımı merak ediyordum açıkçası. Begüm gözlerini kısarak gözlerime baktı ve öfkeyle dişlerinin arasından konuştu.Kesinlikle bu hali bağırmasından daha tehlikeliydi... "Benimsin ne lan!!Malın mıyım ben senin!!O kötü çocuk kitaplarında sen benimsin diyince eriyen aptal aşıklardan mı sandın beni!!Sen bana benimsin diyemezsin Demirhan!!!Sen eğer benimsin demek istiyosan önce seninim demeyi öğreneceksin!Önce sen herşeyinle bana ait olacaksın!İşte o gün senin olmayı düşünürüm! Elini boğazımdan çekip hızla odasına çıktığında ben hala şoktaydım. ☆☆ Arslan ve Begüm'ün hikayesi bildiğiniz tüm hikayelerden çok daha farklı bir aşkın içine çekecek sizi. Seveceğinizi umuyorum. ☆☆ Başlama tarihi:4 Mart 2017... Bitiş Tarihi:1 Mayıs 2018 Düzenlemeye başlama: 16 Şubat 2019 Düzenleme tamamlama: 26 Aralık 2019 İnstagram:zynpklgc\atalente.zynp Youtube: Zeynep klgc

''Şeytanın bileklerinde saklıdır belki de insanlığın rehberi zira böylesine bir insanlık yalnızca ondan öğrenilmiş kadar kötü olabilirdi.'' Her şeye rağmen yaşamaya devam etti çünkü yaşaması gerekti. İdealleri uğruna, hiçe sayılmış ruhu uğruna ve yıkık dökük bir harabeyi andıran kalbi uğruna. Ellerinden alıp ellere verdikleri hayatını tırnaklarının uçlarıyla kazanmak pahasına yaşamak zorundaydı. Ve yaşadı. Çok acıdı, çok acıttı belki ama bir gün o acı bir başkasına karıştı. İşte bu sefer ikisi birden yanmaya başladı. Farklı notalarda tek bir ritim oldu, çünkü artık kalpleri aynı şarkıyı söylüyordu. Bu onlara aitti ve onlar susana kadar bu şarkı hiç bitmeyecekti.

Angoria Gezegeni. Dünya gezegenin yok oluşu ile birlikte insanların yeni evi olmuş olan yeni gezegen. Barış ve refahın nadiren ortaya çıktığı mistik yaratıkların ve egzotik ortamların olduğu bir ev. Teknolojinin son bulduğu onun yerine dövüş sanatlarının ortaya çıktığı bir yuva... Tüm bu olaylar içerisinde bir kez ölmüş ve bir aziz tarafından affedilerek tekrar hayata dönmüş olan Kung Lao bu sefer arzu ettiklerini başarabilecek mi? Acımasız olan bu yolda sizde Kung Lao'ya katılın!! NOT: hikaye içerisinde kimi zaman cinsellik içeren bölümler olacaktır. NOT2: sizlere sıkıcı yazdığım ve uzattıkça uzattığım anlamı taşıyabilir. Ancak bu kurguda hep bu şekilde devam edecek! NOT3: Hikaye içinde her şey olabilir yani japon animelerinden biraz fazla etkilenip "aaa... Ama bu çocuk onun arkadaşıydı neden kurtarmadı arkadaşını!!" diye geliyorsanız yanlış yerdesiniz, bu kitapta her an her şey olabilir!

Görme engelli bir iş adamı olan Alp Merih Demirhan, insanlardan uzakta izole bir yaşam sürmektedir. Kimseye açmadığı dünyasında tek başına ve yapayalnızdır. Ona rehberlik yapmak üzere evine yerleşen onun tam zıttı Ada Samyeli ile hayatı bütünüyle değişecektir. Ada, Alp'in tüm karanlığının aksine ışık saçan, hiç vazgeçmeyen ve hep kendi bildiğini okuyan bir kadındır. Yavaş yavaş Alp'in karanlık dünyasını bir mum ışığı misali aydınlatmaya kararlıdır. "Dünyadaki karanlıkların tümü bir küçük mum ışığını söndüremez."

Pars, Atlas'ın önce ilk aşkı, sonra oyun arkadaşı oldu. Oynadıkları oyunun ipleri ayaklarına dolandı. Biri kaldı diğeri kaçtı. Çok zaman sonra kapı yeniden çaldı, postacı kapıya bir kaset bıraktı. Kasette Atlas'ın abisinin, Aras'ın katilinin sesi vardı. Atlas duyduğu sesin, Pars'ın peşine düştü. 🩸 "Pars..." dedim. "Seni öldüreceğim." "Lütfen..." dedi, gözlerini gözlerimden çekmeden. "Atlas, lütfen öldür beni."