-" Her şey senin yüzünden oldu. O senin yüzünden o halde ." Hayır diyemiyordum. Soğuk rüzgar vücudumu titretirken hiçbir şey yapamıyordum. Hayır ben hiçbir şey yapmadım diye bağırmak istiyordum ama yalnızca susuyordum.Çünkü doğruydu ben resmen bir insanın hayatına sebep olmuştum. -"CEVAP VERRR!" -"Ö-özür dilerim..." Tek diyebildiğim . Ne diyebilirdimki benim sevgim onun nefretini gölgelemeye yetmiyordu... Aşk nefretten doğmaz mıydı? O zaman neden bizim hikayemizde aşk nefreti doğurmuştu? ................................ Şişeyi bu sefer ben çevirdim. Şişenin soru yeri Kumsal'a cevaplama yeri bana gelmişti. -"ımm ne sorsam ha buldum. Sevmek mi sevilmek mi?" Sorduğu soru durumuma tam anlamıyla uyuyordu. Birisini sevmiştim. Ama o sevmemiş diğeri sevmişti. -"Sevdim canım acıdı. Sevildim can acıttı. Varsın benım canım yanmaya devam etsin. Sevmek olsun." Lütfen bana bir şans verir misiniz?