W 1956 r. na Węgrzech wybuchło powstanie przeciw tyranii Związku Radzieckiego. Polski naród nie tylko zainspirował Madziarów do tego odważnego czynu, ale i wspierał ich aktywnie w czasie rewolucji, jak i po niej. Na tle dramatycznej sytuacji znajdujemy naszych bohaterów - Polskę, Węgry i ZSRR. Każde z nich walczy o to, co uważa za ważne. Chociaż ich los jest przesądzony, a wynik tych wydarzeń zapisał się już na kartach historii, to dlaczego nie przyjrzeć się im bliżej? Zawiera niecenzuralny język. Okładka jest mojego autorstwa.

Dzień 29 września 1944 roku, Warszawa. Feliks Łukasiewicz, znany jako personifikacja Polski wraz z innymi żołnieżami i powstańcami prowadzi samotną walkę podczas powstania, znanego później jako Powstanie Warszawskie, przeciwko siłom niemieckim. Jak to się zakończy? Czy odbije się ono na Feliksie? I najważniejsze... Kim jest osoba zapisująca to wszystko?! Nowe opowiadanie. KRÓTKIE Okładka należy do mnie. W porównaniu do poprzedniej książki, tutaj postaram się być bardziej zgodną z prawdziwą historią. Serdecznie zapraszam do moich innych prac ^^

Ukraina zostaje rozdarty pomiędzy moralnością, a strachem przed własnym bratem, Ukraińską Powstańczą Armią, ryzykuje wiele, aby pomóc uciec swojemu trudnemu sąsiadowi - Polsce. Czy Ukrainie uda się uratować ofiary nienawiści swego bliźniaka? Czy Polska wyjdzie z tarapatów bez szwanku? Jak te wydarzenia wpłyną na ich przyszłość? I najważniejsze, kto zapłaci najwyższą cenę za zdradę własnego narodu? Jedno jest jednak pewne, relacje polsko-ukraińskie nigdy nie były i nigdy proste nie będą... Uwaga! Zawiera niecenzuralny język, przemoc i sceny tortur. Okładka jest mojego autorstwa.

❝ Odległość z Warszawy do Moskwy wynosi 1150 kilometrów. ❞ miniaturka; 10/10

Było ciemno, gdy Feliks po raz kolejny obudził się z krzykiem. Usiadł, rozglądnął się. Jego wzrok niemal natychmiast padł na telefon komórkowy, niedbale rzucony przed snem na szafkę nocną. Blondyn przeczesał palcami jasne włosy, przetarł oczy, uspokoił oddech i sięgnął po urządzenie. Światełko migało rytmicznie, informując go wiadomości i przypominając o smutnym obowiązku. Polska szybko uświadomił sobie, że palce drżących rąk z trudem trafiają na małe ikonki literek. Cięgle się przez to mylił, przeklinając pod nosem, a czas pisania króciutkiej wiadomości znacznie się wydłużał. "Przyjadę." Przez sporą chwilę po prostu wpatrywał się tępo w ekran. W końcu zadecydował i kliknął wyślij. "Przyjadę." Nie jestem właścicielką Hetalii. Okładka, choć szkaradna, należy do mnie^^.